มากขึ้น แท็กซี่ที่ปกติวิ่งกันอยู่ขวักไขว่กลายเป็นของหายากในทันที ไม่ใช่ผู้โดยสารที่เป็นผู้เลือก แต่เวลานี้คนขับแท็กซี่กลับเป็น

ๆ ที่ดูหนังรอบเดียวกัน เสียงวิจารณ์ถึงความสนุกและความประทับใจดังเจื้อยแ

อมกับทำหน้าเซ็งๆ เพราะตั้งใจว่าจะนั่งแท็กซี่กลับกับกุลจิราซึ่งบ้านอยู่

กุลเอง” ตระการตาบอกอย

ีกว่าลำบากแกเปล่าๆ” อินทุอรซาบซึ้ง แต่ก

นี้ปกรณ์เอ่ยอาสา ทั้งไม่อยากให้ตระการตาลำบากและด้วยความเป็นส

อบคุณพร้อมรอยยิ้ม ซึ่งแค่นั้นก็ทำ

ื่อนกัน มากกว

กมือสองข้างขึ้นเสมออก แล้วมองหน้าปกรณ์กับตระการ

งชื่อกำลังเดินใกล้เข้ามา ในมือของเขาถือถุงผ้าใบใหญ่หนึ่งใบ

เอ่ยทักพร้อมกับยกมือไหว้ ปกรณ์ยกมือ

มาทำอะไรกัน” อาจารย์ห

จารย์ล่ะคะ” คนตอบคือกุลจิราซึ่งธรรมชาติเป

น่ะ กำลังจะก

รือเปล่า” กุลจิราถามต่อแบบเป็นการชวนคุยมาก

ม่มีรถเป็นของตัวเองหรอก เมื่อ

บ้าน และวิถีการใช้ชีวิตของครอบครัวนี้ดี ว่าอยู่อย่างสมถะพอเพียงไม่ฟุ้งเฟ้อ ค่อ

ืองนอกนาน เลยไม่รู้ว่าเวลาฝนตกหนักๆ แบ

ใกล้ๆ กันนี่” คราวนี้คนเสนอความคิดคืออินทุอร ทำให้ทุกคนต่างหันไปมองตระการตา

ารขอร้องแกมบังคับ ซึ่งถ้าตระการตาปฏิเ

หน้านิ่งๆ แต่แววตาฉายแววบ

์” สามคนที่จะไปทางเดียวกันยกมือขึ้นไหว้อชิระ ก

ื่อนๆ ฝากให้กลับกับตนสักคำ กระทั่งถึงรถ เธอก็หยิบกุญแจออกมากดล็อก กำลังจะเปิดประตูเข้าไปนั

ย เดี๋ยวพี่กลับแท็กซี่เอ

กับเพื่อนตวงไปล่ะ ตอนที่เพื่