ของเฉิ

แล้ว ผมก็กลับไปที่อาคาร

ด้รับข้อความจ

ไหม？ ทุกคนอยู่

วอีกสัก

ห้องทำงาน พล

อัดเต็มไปหมด ผมเจอกับเสิ่นผิงเซินและต่งเว่ยแล้ว พ

ง？” เสิ่นผิงเซินถาม

ล้วก็รินเหล้าวิสกี้ให้ตัวเองห

รอ？” เสิ่นผิงเซินขย

มวนหนึ่ง แล้วก็ตอบ

หลยนะ เธอเป็นเด็กดีคนหนึ่งเลย นา

้ที่เหลือในแก้วเข้าปากไป

กลับนิ่งกว่าผมซะอีก หลังจากไม่ได้เจอกันมาสามปี ซือเจียเหลยไม่ใช่เด็กหญิง

อกับเธอครั้งนี้ มันถึงได้ทำ

เว่ยเต๋อก็ขยับเข้ามา

อ

ให้จิตใจได้สงบบ้าง แต่คนพวกนี้ก็พูดแต่

แต่งงานกับเหริ

อ

่ยงถึงขนาดนี้เหรอ？” เมื่อต่งเว่ยเต๋อพูดจบ จู่ ๆ เขาก็ตื่นตัวขึ

มด่าออกไปด

เว่ยเต๋อรีบ

กให้คนขับรถมาขับรถแทน ตอนแรกผมอยากกลับบ้าน แต่ไม่รู้ว่าผม

*

ังมาจากทางหน้าต่าง ผมเห็นรถเบนซ์

ม่และย่าของผ

รวดเร็ว แต่ก่อนที่ผมจะเข้าไปใ

แม่เลยล่ะ！” แม่วิ่งเหยา ๆ เข้าม

ื่อกี้ผมประ

ี้ล่ะ ไปดื่มเหล้ามาเหรอ？ รีบไปเปลี่ยนเสื้อ

และซือเจียเหลยกำลังนั่งคุยและหัวเราะกันอยู่ในห้

แล้วก็หยิบพายแอปเปิ้ลชิ้นห

ันนี้เตรียมไว้สำหรับ

？ ให้ฉันช่วยคุณเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะ” ซ

ทำไมถึงได้เรียกกันห่างเหินขนาดนั้

ไงเหรอคะ？” ซือเจียเหลย

ว่า ‘ที่รัก’ หรือไม่ก็ ‘เบ

พูดขึ้นมาเบา ๆ ว่า “ที่..... ที่รัก ใ

มถอดเสื้อสูทออก ทำราวกับว่าเธ

ย่าพูดด้วยน้ำเสียงที่อ

่ซือเจียเหลยอยู่ต่างประเทศ คุณย่าของผมมักจะถามผมเกี

น คุณย่าก็พูดกระ

มอไว้ให้นายแล้วนะ ช่วงนี้นายห้ามดื่มเหล้

ับตกตะ

งกายมาเมื่อไม่นานเองนะคร

เหลนชายเหลนสาวของย่าล่ะ？ แน่นอนว่ามันต้องไม่ใช่ความผิ

ี่ผมทันที สีหน้าของเธอดูขมขื่นเล็กน้อย

เจียเหลยจึงหยิบมันออกมาให้ผม เป็นชื่อของเหรินธาที่

่ไหม？ โอ้พระเจ้า

ล้วก็กดปิดเสี

มนายยังไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับเหรินธานั่นอีกล่ะ？ แบบนี้จะไม่เป็นการทำผิดต่อซือเจียเหลยรึไง？ แล้วก็อีกเรื่

่างที่คุณย่า

ายไม่รับโท

วลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น แต่ตอนอยู่ต่อหน้

โกรธ ซือเจียเหลยจึงรี

ีซือไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า” ซือเจียเหลยพูดพร้อ

้ตสีขาวจากตู

แดงออก ไอ้ต่งเว่ยเต๋อเอ๊ย

ข้างหลังผมก็เงียบส

ว้ แล้วก็กำลังจ้องมองมาที่ผมอย่าง

ูอีกเ

แต่ผมกลับไม่ได้ใส่เสื้อผ้าในทันที

ัวเล็ก ๆ เหมือนเมื่อก่อนแล้ว สามปีที่ไปอยู่ฝรั่งเศส ทำให้เธอ

มปากของเธอโค้งขึ้นเล็กน้อย ราวกับว่าเธอกำลังพยา

ื้อจากในมือของเธอมา แล้วก

้าเสร็จ เราก็กลับไปท

กสำรวมจิตใจและอยู่กับซือเจียเหลยให้มีความสุขดี ๆ สักทีล่ะ นายอยาก

้นะ ผมจะได้ไปรับไง” ผมไม่รู้ว่าจะตอบคุณย่ายังไงดี

งไม่หวังจะพึ่งพาอะไรนายหรอก ย่าก็แค่อยากจะมาดูส

ากเลยค่ะ” ซือเจียเ

ุ่งนี้ด้วยล่ะ นายต้องไปซื้อชุดราตรีที่ดูดีสักชุดเป

จแล้วครั

ักพักใหญ่ ในที่สุดก็ส่งค

บอกเรื่องที่พวกเราจะหย่