าย อย่าเพิ่ง

อ้อร์วิ่งมาด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ เด็กหนุ่มคนนั้นยกมือ

จะกวักมือเรียกอีกทำไมในเมื่อพวกเขาสองค

อี้เทาเอ่ยถามเมื่อเด็กหนุ่มเสี่ยวเอ้อร์คนนั

ยกมือสองข้างท้าวกับหัวเข่าตนเอง เขาสูดอากาศเข้าปอดอย่างตะกละตะกลาม ท่าทางจะวิ่ง

ล้วหรือไม่ ว่าเรียกข้าสอ

ไห่ถัง ข้าเห็นว่าพวกเจ้าสองคนพ่อลูกไปถามขายสูตรอาหารให้กับเหลาอาห

ามจริงน

่างนั้นหรือ” เสี่ยวเอ้อร์เอ่ยถามด้ว

าสูตรอาหารที่เจ้าเอาไปถ

ตรการทำพะโล้”

กใหม่เสียอีก” เสี่ยวเอ้อร์เมื่อได้ฟังคำตอบถึงกับทำสีหน้าผิดหวั

หารแปลกใหม่หรือขอรับ” จางอี้หมิงที่ได้ย

งของเมืองไห่ถัง ข้าอยากช่วยเถ้าแก่ให้ได้สมหวังสักครั้ง เถ้าแก่ของข้าเป็นคนดีมาก มีน้ำใจและชอบช่วยเหลือคนยาก

คิดว่าคงจะมีอะไรแปลกใหม่ แต่ดูท่าจะเสียเวลาเปล่า ไม่เป็นไร ถึ

มือขึ้นคารวะ เขาเตรี

” จางอี้หมิงเรียก

ีกหรือไม่

ียจพวกข้าที่เป็นเพียงชาว

ป็นขอทานแต่ถ้ามีเงินจ่ายค่าอาหารตามที่ได้ติดประกาศไว้ ทุกคนคือลูกค้า พวกเราต้องบริการให้ดีที

ตกต่างจากเหลาอาหารเฟิงฟ

พ่อครัวฝีมือดี ๆ ได้ มัวแต่เอาเงินไปช่วยเหลือชาวบ้านยากจนบางส่วน ไม่เช่นนั้นถ้ามีพ่อครั

ก่ของพี่ชายได้หรือไม่” จางอี้หมิงเห็นถึงความตั้งใจของเสี่ยวเอ้อร์

าวกับไม่ใช่คน ไม่ลองเอ่ยถามถึ

มี มันไม่ได้แตกต่างอันใ

้าถึงแม้จะเป็นอาหารชนิดเดียวกันกับเหลาอาหารของพี

้เป็นเพราะดวงตาสดใสนั่นหรือไม่ถึงทำให้เสี่ยวเอ

่นเอาจริง รอยยิ้มก็มั่นใจนักหน

บ้านเจ้าจะอร่อยขนาดไหนเชียว” เสี่ยวเอ้อร์

ถอะ” เด็กหนุ่มเอ่ยบอก

งเดิม แต่เมื่อมาถึง กลับมีเสียงดูถูกเหยียดหยามลอย

่ใช้ไม้กวาดไล่สองพ่อลูกสกุลจางก่อนหน้านี้ ที่ตอนนี้ถึงกับเดินออกมายื

งฝูสิ้นไร้ไม้ตอกถึงขนาดสน

ถอะ” เสี่ยวเอ้อร์เหลาอาหารซิ่งฝูตอบโต้ด้วยเสียงอันดังไม่แพ้กัน ก่อนชายหนุ

รของชาวบ้านมาเป็นรายการอาหารเสียแล้ว ท่านลูกค้าทั้งหลาย ถ้าต้องการไปกิน

ูกค้าบางคน น่าจะเป็นเศรษฐีหรือผู้มีฐานะไม่น้อยหลายคนที

ร์เหลาอาหารซิ่งฝูถึงกับดึงทึ้งผมของตนเองด้วยความโมโห ดูท่าทางเอาจริงเอาจ

เหลาอาหารเฟิงฟู่พูดจาดูถูกพวกเราขนาดนี้ พวกเราควรต้องสั่งสอนให้รู้สำนึกบ้าง และมันมีตั้งหลายวิธีในการสั่งส

แค้น ก่อนหน้านี้ตอนเจ้านั่นไล่ตีด้วยไม้กวาด ข้าไม่เห็น

้เป็นห่วง ท่านพ่อของข้าเก่

ามบุตรชาย ได้แต่หยุดไว้เพียงเท่านั้น เพราะจา

านนี้คงยังไม่รู้ว่าบิดาของข้าเคยเป็นอาจารย์ในเมืองห

อน ข้าก็ว่าแล้ว เหตุใดชาวบ้านธรรมดาถึงมีสูตรพะโ

มาโปรด ก่อนที่จะเดินนำสองพ่อลูกสกุลจางเดินไปยังห้องทำง

หว่างที่เดินนำสองพ่อลูกบ้านจางไปหาเถ้าแก่ของตนเอง เสี่ยวเอ้อร์ได

ปได้หรือไม่ขอรับ” ซีฮันเคาะประตูห้อง

้ามาสิ” เถ้าแก่เห

งานของเจ้านาย ซึ่งกำลังนั่งดีดลูกคิดอยู่บนโต๊ะทำงานตัวไ

อดีสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้ายิ้มแย้มดูเป็นคนแก

ส่วนเด็กน้อยนั่นชื่อว่าจางอี้หมิงขอรับ” ซีฮันเอ่ยแน

างอี้หมิงขอคารวะเถ้าแก่หลินไห่ขอรับ” สองพ่อล

ารมาขอความช่วยเหลืออันใดหรือไม่” เถ้าแก่หลินเอ่ยถามสองพ่อลูกด้วยความเ

ับ..........” ซีฮันเป็นฝ่ายเอ่ยตอบคำถามของเจ้านายด้วยตนเอง และยังได้เล่าถึงเหตุการณ์ตั้งแต่ที่เขายืนทำความสะอาดอยู่ตรงด้านหน้าเหลาอาหา

วเอ้อร์ของเหลาอาหารคู่แข่งดูถูกและหัวเราะเยาะพวกเขากลางถ

นของเราสองฝ่ายก็เป็นเช่นนี้มาตั

ต่ข้าห้ามความโก

นั้นหรือ” หลังจากที่ปรามลูกน้องตนเองแล้ว เถ้าแก

ยุเพียงห้าขวบปี แต่ท่านพ่อได้สอนสั่งข้ามานานแล้ว ดังนั้น เพื่อให้ข้าได้สอบผ่านการ

ถ้อยชัดคำด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความมั่นใจ พร้อมกับก้มคาร

จ้า ต่อไปเรียกข้าว่าท่านปู่หลินดีหรือไม่ ข้ารู้สึกถูกชะตาเจ้ายิ่งนัก นานแล้วที่ข้าไม่มีเด็กตัวเล็ก ๆ มาให้พูดคุยด้วย” หลินไห่เอ่ยปา

ี้เทารีบเอ่ยเตือนบุตรชาย เขาไม่คิดว่าเถ

นปู่

ลองเล่าให้ปู่คนนี้ฟังหน่อยสิ

ดินตามไปนั่งลงบนโต๊ะน้ำชากลางห้อง ก่อนหัน

ารเองได้” เถ้าแก่หลินเอ่ยปากบอกซีฮันหลั

ง เด็กน้อยด้วย” ซีฮันรับคำเถ้าแ

ปเถอะ/

ังอยู่นะ” เถ้าแก่หลินเอ่ยเย้าหลาน

นเป็นอย่า