ป็นแคว้นที่มีขนาดใหญ่กว

น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารที่ขาดแคลนอย่างหนัก ประชาชนล้มตายจาก

นต่าง ๆ ตั้งแต่หนึ่งเดือนที่แล้ว ทว่ากลับไม่สามารถ

ังก์มังกรทองอย่างสง่างามแต่ดวงพักตร์กลับหม่นหมอง พระองค์กำลังว่าร

มือไว้ดั่งเช่นทุกปีแต่ก็หาได้ประสบความสำเร็จไม่ หากเป็นเช่น

ะทำเช่นใดกันดีเล่าพ่ะย่

วกเราเพียงให้ทหารออกไปซื้อเสบียงมาจากแคว้นอื่น มากหน

ปัญหาที่ต้นเหตุได้คือหนทางแก้ไขปัญหาที่ถูกต้องที่สุดมิใช่ห

ามีผู้ใดแก้ไขปัญหาเรื่องอาหารได้ไม่ เช่นนั้

หลงหรือเว่

ม่พูดอันใดมิมีผู้

เจ้าก็เลิกทุ่มเถียงกั

็นเช่นไรบ้าง” ฮ่องเต้ยกพระหัตถ์

้นฉินเป็นแคว้นที่อุด

ผลิตเสบียงอาหารที่แตกต่างกันออกไปพ่ะย่ะค่ะ หลังจากฤดูหนาวนี้ผ่านพ้น กระหม่อมจะกลับไปทันทีอีกค

จริงเช่นนั้นหรือ

ะองค์ทรงพึงพอใจไม่น้อยเมื่อ

่อทำการพิสูจน์ จนป่านนี้ยังไม่มีการส่งข่าวกลับมา หลังจากผ่านพ้นฤดูหนาวไปแล้ว กระหม่อมจะเร่งเดินท

ปทำงานอย่างเคร่งครัด หนิงอ๋องเองก็เช่นกัน เขากำลังเดินทางกลับไปยั

่งนี้ในการพบปะพูดคุยและปรึกษาหารือกันอย่างลับ ๆ ในความเป็นจริงแล้วท่านอ๋องทั้งสามมิ

่นนั้นหรือที่ว่าอาจจะห

สถามขึ้นด้วยพระพักตร์สดใส

ว่าเป็นความจริงหรือ

ี่แคว้นฉินอีกครั้ง ตอนนี้ท่านอาจารย์เทียนอยู่ที่นั้นเพื่อเฝ้าติดตามผลการทดลอง ห

งเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็สมควรรับตำแหน่งรัชทายาท เจ้าเอาตำแหน่งนั้นไปเถิด ข้

รอบไว้แน่นหนา ทั้งความกดดันและความคาด

นด้วยกั

รรับตำแหน่งไปโดยมิต้องมีการทดสอบใด ๆ แล้ว” เ

พวกท่านก็รู้ว่

ีเฒ่าพวกนั้นใช่หรือไม่ ที่ถูกเสด็จแม

ใครจะไปอยากได้กัน นอกจากพี่ใหญ่กับข้าแล้วก็มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่มีความเหมาะสม องค์ชายอื่นไม่อายุน้อยก็หาได้เก่งกาจมีความสามารถเ

อนจะหันไปถาม พระเชษฐาที่กำลังม

แท้จริงและมิต้องการให้สายเลือดผสมของหนิงอ๋องที่มาจากแคว้นจ้าวได้

ึงแม้ว่าเขาจะได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้แต่ก็ไม่สามาร

รู้ พวกเขาพยายามช่วยกันหาทางออกของเรื่องนี้มาโดยตลอ

ี่สุดมิได้และไม่ต้องการทำร้ายเสด็จแม่ ข้าคง

พ่อต้องตัดพระทัยจากเสด็จแม่ทั้งที่ยังรักใคร่ เสด็จพ่อคงต้องสู้ไม่ถอยแน่” เฟิ

ูมากับท่าน ข้าก็ทำร้ายฮองเฮามิได้เช่นกัน พระคุณที่เลี้ยงดูมาช่างใหญ่หลวง แต่ข้าก็มิปราร

ป็นฮ่องเต้ในอนาคต เสด็จพ่อจะได้มอบบัลลังก์ให้เจ้าแล้วไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับเสด็จแม่ตามที่ตั้งพระทัยไว้ ส่ว

้ว่าเจ้ารักประชาชนทั้งแคว้นเหลียงและแคว้นจ้าวมากเพียงไหน เจ้าจึงเหมาะสม

องเต้แต่ก็ไร้เหตุผลลงตัว ในตอนนี้ทุกอย่างเป็นใจแล้ว หากว่าพลาดโอกาสนี้ไปจะแย่เอ

หวังว่ากลับไปแคว้นฉิน

วและแจ้งเรื่

แคว้นฉินข้าพบกับคนคน

งสามถึงกับบอกว่าน่าสนใจ”

ยบุตรชายข้า เมื่ออายุเท่านั้นยังมิได้ฉลาดเช่นเด็กนั่นเลย น้ำตาลผักและเกลือ

นั้น ถ้าหากข้าได้เดินทางท่องเที่ยวไปยังแคว้นฉินเห็

ี้ อ๋องน้อยสมควรได้รับการเรียนรู้นอกตำราแล้ว”

ว่าอายุน้อยเกิ

ตั้งแต่อายุเพียงสามขวบปี การเล่นซนอันใดในวัยเด็กก็หาได้มีไม่ แต่นั่นก็มิต่างอันใดกับเขาเช่นกัน ตำแหน่งอง

่ทว่าอ๋องน้อยสิบขวบปีแล้วดังนั

กับหลานข้านัก เช่นไรก็ยังถือว่า

องการให้องค์ชายน้อยเติบโตมาด้วยความเพรียบพร้อมกล้าหาญ

านก็รู้ว่ามิใช่เรื่องง่ายที่จะอยู่ในราชวงศ์ ถึงแม้ว่าเสด็จพ่อจะให้พวกเราเลือกตั

งอ๋องเอ่ย สิ่งเหล่านั้นมิ

ื่มให้เต็มที่” เว่ยอ๋องผู้รักอิสระเอ่ยพลางยกจอกเหล้าขึ้น เขาไม่ค่อยสนใจปัญหาบ้

แม่ หากเจ้าเมามายแล้วความแตก มิใช่เรื่องใหญ่เช่นนั้นหรือ หากอยากดื่มจนเมามา

อวยพรให้เจ้าเดินทางโดยสวัสดิภาพ จงนำความสำเร็จกลับม

้เจ้าโชคดีเช่นกัน” เฟิ่งอ๋องหันไปบอกกับองครักษ์ข

ก็ยังเป็นเชษฐาที่น่านับถือ เขานั่งทบทวนเหตุมากมายในวันนี้ส

่วนตัวเสียที เขาเดินไปยังเรือนหลักของตำหนัก ก้าวผ่านประตูและกำลังจะเข

แต่เพียงไม่นานก็รับรู้ได้ว่าท่านอ๋องต้องการใช้เวลาส่วนตัวกับพระชายา จึงรีบลุกข

ไว้ที่ปลายเตียง เขาถอดรองเท้าแล้วชุกตัวเข้าไปหาชายาคนงามที่กำลั

ๆ นั้นดูงดงามราวนางฟ้านางสวรรค์

ยั่วยวนได้เก่งยิ่งนักแม้แต่ในยามที่ตกลงในห้วงนิทรา กลิ่นกายหรือกลิ่นหอมอันใดมิรู้ที่ส่งกลิ

ารังแกคนนอนหลับก็แล้วกัน

เม้มอยากหยอกเย้า ก่อนจะดอมดมไปทั่วทั้งไปหน้า

ี่ยวกรำพระชายาจนรุ่งสาง ทดแทนที่จะต้องห่างหายกันไปนานอ

อมกับพระชายาในอ้อมแขน เขาวางความเครียดลงจากบ่าและเ

ท่านพ่อและท่านพี่ทั้ง

าบดีกระหายอำนาจมา