เป่ยฟางหรง ลิขิตรักราชินีปีศาจ

พลอยทำให้ใจสดใส เสียงเพลงหวานกังวานดังเป็นสาย ยามน

สีแดงเพลิงสะดุดตา ทำให้เซียนสาวน้อยใหญ่ ทั

จะผ่อนคลายหลังจากกลับมาจากสยบปีศาจกระทิง แต่เมื่ออยู่ในงาน ก

บส่งสายตาให้เขา หลี่จิ้งได้แต่ส่ายหน้า หลบสายตานางเหล่านั้น สูงขึ้นไปคือองค์เง็กเซ

ถูกปากหรืออย่างไร ถึงได้ท

เป็นขอทานในแดนมนุษย์ อารมณ์ดีหน่อยก็มาสั่งสมบารมี ช่วยคนปราบปีศาจ เมื่อมีงาน

ของพวกเซียนชั้นต่ำ ที่ยังต้องบำเพ็ญเพียร เขามั

งแต่พูดว่า พวกนักพรตผู้บำเพ็ญตนฝีมือไม่ถึงขั้น หากปล่อยปีศาจไว้นาน พวกนี

ง เพราะแอบเห็นด้วยกับเขาเช่นกัน แสร้

ปราบปีศาจร้ายของสวรรค์ จึงว่างงาน เมื่อว่างมากจึงลงไปหาอะไรทำในโลกมนุษย์ งานปราบปีศ

ท่านไปเถิดอย

องเทพธิดาที่ร่ายรำแล้วถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เป็นคนอื่นเห็นคงคิดว่าท่านเป็นองค์ราชาแห่งแดนเหมันต์เป็

ยยิ้มนั้นก็ดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง เขาก้มหน้าดื่มสุราต่อเมื่อยกจอกจดปากกลับพบว่าสุ

สวรรค์อันอบอุ่นจึงได้ม

พ่งดวงจิตดูความเป็นไปชั่วครู่ กระทั่งพระองค์ลืมพระเนตรขึ้นส

ูกแช่แข็ง ทวยเทพทั้งหมดที่มางานเลี้ยงดอกสวรรค์บานครานี้ ต่างมีร่างแข็งค้างทุกสิ่งหยุดเค

่งเสียงของเทพผ

นท่านสินะที่ทนพลังนี้ได

าร้อนแรงยิ่งจึงไม่เป็นอันใด จู่ ๆ ก็รู้สึกภาคภูมิใจในความยิ่งใหญ่ของตนเอง อย่างน้อยก็ลบคำส

พ่ะย่ะค่ะ" เขา

ดาวมาร จะถือกำเนิดแล้ว ซ่างเสิ

ะย่

า ปฐมวิญญาณหลุดหายไปที่

ดพ่ะย

พื้นพิภพก็ตอบรับอย่างยินดี ก่อเกิดเป็นพลังอันใหญ่หลวงพัดหอ

่จิ้งขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าองค์เง็กเซียนยังยกจอกสุราขึ้นดื่ม แต่

ักตร์ขึ้น มองเขา

่างเสินรับ

หน้าเล็กน้อย คาดว่าคงได้รับภารกิจอันยิ่งใ

กา สงสัยข้าแก่แล้วไฟในกายเริ่มดับมอด ทำอย่

จิ้ง

ร้อยป

พื่อละลายน้ำแข็งจนหมดสิ้น สรรพสิ่งเกิดใหม่ โลกมนุษย์กลับสู่ความสงบได้ไม่นาน เผ่ามาร

กสามร้อยปี เขาจะไม่ทำสิ่งใดอีก เรื่องปราบมารปราบปีศาจก็ยกให้เป็นหน้าที่ข

รึ่งถ้วยน้ำชา กิเลนไฟน้อยถงถงสัตว์เทพ

เทพเซียนนับสิบ นำพระบัญชาองค์เง็กเซีย

นุญาตให้เข้ามา แม้จะเป็นเทพเซียนชั้นสูง ก็อาจจะถูกไฟโลกันตร์เผาดวงจิตจนแตกดับ ดัง

่วทั้งแดนสวรรค์นี้ หาได้ไร้ซึ่งเทพที่เก่งก

ะไฟลุก เขาเหนื่อยอ่อนเช่นนี้ยังจะได้รับคำสั่งอั

เทพอัคคีมักให้รางวัลเป็นน้ำพุเย็นแห่งสระเหมันต์ อันหายากหาเย็นอยู่เสมอ บัดนี้เทพอัคคีทำงานใหญ่สำเร็จ

บ หรือไม่ก็เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ที

องนี้เขาเปรยกับฝ่าบาทออกมาแล้ว พระองค์น่าจะทรงจดจำได้ ใบหน้าของเท

นื่อยล้ายิ่ง ร้อยปีที่ผ่านมาไม่มีวันใดที่จะหยุดม

อร

น คือตำแหน่งเทพช