ของตนจึงไม่ได้สังเกตว่ามีเงาดำสายหนึ

างเปลี่ยว เงาสีดำที่ตามหลังเขาก็พุ่งเ

ึบ

ัวขโมย ส่งถุง

้นั้น เงินเขาไม่เสียดาย แต่ป้ายทองที่แสดงถึงฐาน

ๆ ๆ ๆ

โหย่วผู้ที่ไม่เคยฝึกวรยุทธ์มาก

ใครก็ได้จับเจ้าหัวข

โหย่วร้องตะ

วิ่งเข้ามาขวางหน้าโจรผู้นั้น

ุ

อ

เด็นตกไปอีกทาง บัณฑิตหนุ่มในชุด

มาทันแล้ว หากให้สู้ 2 ต่อหนึ่งก็คงจะไม่ได้

่ว หยุดเดี

ิงโหย่วตะ

อก” บัณฑิตหนุ่มเอ่ย แล้วยื่นถุงเง

อบใจเจ

งเกตเห็นว่า บัณฑิตหนุ่มรูปร่างอรชรราวกับสตรี แม้แต่ใบหน้ายังหมด

ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณชาย ท่า

เท้าเฟิงโหย่วให้

้ามาก ไม่ทราบว่

นโค้งคำนับผู้อาวุโสกว่า

นทางไปยังเมืองหลวงเพื่อเข้าสอบจ

ทุนใช้เงินที่เก็บออมมาทั้งชีวิตซื้ออาภรณ์เรียบหรูให้สมกับเป็นบัณฑิต อีกทั้

่วได้ยินเช่นนั

พื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจที่เจ้าได้ช่วยเห

กับคุณชายจะเป็นการเพ

ยในใจนั้นกู่ร้องด้วยความยินดีแล้วที่

ั้งรถม้ามีข้าเพียงคนเดียว หากมีเจ้าร่วมเ

น ก็รบกว

นัดหมายที่จะออกเดินทางในวันพรุ่งนี

.......................

นต

ินทาง คนที่นั่งอยู่ภายในรถม้ามีเพีย

กนอกเขตเมือง ใต้เท้าเฟิงโหย่วเห็นบัณฑิตหน้าห

ันใด เหตุใดตั้งแต่หน้าโรงเตี๊ยมจนถึง

วพ่นวาจาออกมาว่า “ข้าน้อยหรือจะบั

เสียดสี นอกจากจะไม่โกรธแล้วเขายังห

่ข้าไม่ได้เปิดเผยฐา

ยเจ้าสำราญเท่านั้น หากรู้ว่าใต้เท้าเป็นขุนนางให

ื่องให้ตนดูเป็นบัณ

อแล้วเอ่ยว่า “เจ้าเองก็ปิดบั

ถึงสิ่งใดข้

สึกเสียวสันหวังวาบ หร

ยาจกแสร้ง

โหย่วจ้องตา

ีบหลบสายตาเขาเอ่ย

าล้อข้า

งจากที่ข้ากลับไปที่โรงเตี๊ยม ก็สั่งให้ทหารองครักษ์ไปสืบประวัติเจ้า พวกเขาสืบค้นจนทั

....

ใจเต้นระส่ำ ไม่คิดว่าตน

แทนพระองค์ เท่ากับหลอกลวง

ข้าไปใกล้หนุ่มน้อยอย่างค

ยห่างจากเขา สะบั

้าผิดหรือที่อยากจะเป็นขุนนาง อยากจะสุข

ภาวนาว่าอย่าให้ใต้เท้าเฟิงโหย

นอมบุปผา เมื่อเห็นใบหน้างดงาม

อาโทษเจ้าก็ได้ เจ้

ะขอรับ

ก แววตาหวานหยาดเยิ้มช