แต่หลายวันมานี้ฉันมักจะเห็นเขามาสั่งวานพี่เอมบ่อยๆ ซึ่งโต๊ะทำงานของฉันก็ยังอยู่ใกล้ๆ กับพี่เอ

ันก็ทำให้ฉันแทบจ

ลาเลิ

ี่บริษัทบ่อยขึ้น อยากให้เลิกงาน

นักเลย

าะตอนนี้ฝนด้านนอกตกหนัก มีพี่ๆ พนักงานห

ือถือไปพลางๆ ตอบแชตนาลินที่

็นนุ่นพี่ที่บริษัทเอ่ยขึ้น ทำให้ฉันละส

้วตาที่เหลืออยู่กันสองคน คะ คนอื่นๆ เขากลับไปตั้วแ

นก็หันมองที่กระจกหน้าต่างบานใหญ

ฉันด้วยนะที่ได้อยู

นตินดื่มสักหน่อย ในขณะที่กำลังกดน้ำ

รกัน ระ หร

ฟให้ฉั

ยงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้น ด้วยความที่กดน้ำร้อนใส่แก้

อยู่ด้านหลังใกล้ๆ กับใบหูของฉันเอ่ย

คุณเ

่วเบา เพราะในตอนนี้ใบหน้าของเราทั้งคู่อย

หนือก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ อีก มันทำให้ฉัน

เพื่อให้พ้นจากคุณเหนือ แต่!! กลับเขาใช

งนั้นหรือไง ฉันก็ได้แต่กร่นด่าเขาในใจ ไม่กล้าพูดออกเสียง เพ

มาเห็นเข้า” ฉันเอามือมาแกะมือหนาท

่งบอกว่าเขาไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเ

บยัง

ยุดก่อ

ฉันไ

ืออย่างสุภาพ แต่ดูท่าคำตอบของฉันมั

ากน้ำเสียงเรียบนิ่งกลับกลาย

ร้อมกับออกคำสั่ง “ชงกาแฟ แล้