นางบำเรอ BAD GUY

Talk ทิศเหนือ

ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานดังขึ้น ในขณะที่ผมกำลังนั่งทำงานอยู่

“เข้ามา”

สิ้นสุดเสียงของผมประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา เผยให้เห็นร่างอรชรของผู้หญิงในชุดนักศึกษา เดินถือแฟ้มเอกสารตรงมายังโต๊ะทำงานของผม

“เอกสารที่คุณทิศเหนือต้องเซ็นวันนี้ค่ะ พอดีพี่เอมติดธุระเลยฝากให้ฉันเอามาให้”

“เป็นนักศึกษาฝึกงานคนใหม่สินะ” ผมถามผู้หญิงตรงหน้า สายตาโฟกัสหน้าอกสองเต้าของเธอที่มันแน่นซะจนเม็ดกระดุมจะกระเด็นออกจากกัน ท่าทางซื้อบื้อของเธอมันช่างขัดกับเสื้อที่ใส่อยู่ซะจริงๆ

“…ค่ะ”

“ชื่ออะไร ?”

“วารินค่ะ” เธอตอบแต่กลับไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม

“อยากมีเงินใช้มั้ย ?” ถ้าผมถูกใจใคร ผมก็จะไม่ลังเลที่จะชักจูงผู้หญิงพวกนั้นด้วยเงิน อย่างที่ผมกำลังยื่นข้อเสนอให้กับผู้หญิงตรงหน้า

“…คะ ?” ท่าทางซื้อบื้อของเธอดูจะไม่เข้าใจที่ผมพูดสักเท่าไหร่

ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ กับผู้หญิงตรงหน้า ก่อนจะใช้มือโอบเอวเธอเอาไว้แบบหลวมๆ

“คะ คุณทิสเหนือคะ” เธอดูจะตกใจมากพอสมควร รีบผลักผมให้ออกห่าง แต่ผมยังคงโอบเอวเธอไว้อยู่

“เรียกฉันว่า คุณเหนือ”

“ฉันสามารถให้เงินเธอใช้ได้ไม่ขาดมือ สนใจมั้ยหื้ม…” ผมก้มหน้าลงสูดกลิ่นความหอมตรงซอกคอของเธอ โตขนาดนี้แล้วยังใช้แป้งเด็ก น่าตลกสิ้นดี!

“ระ ริน แค่มาฝึกงานค่ะ ไม่ได้ต้องการแบบที่คุณเหนือว่า” เธอปฏิเสธอย่างไม่ใยดีข้อเสนอของผม

“เธอไม่สนใจ ?”

“มะ ไม่ค่ะ รินขอตัวก่อนนะคะ” เธอดันมือผมที่โอบเอวเธออยู่ออก จากนั้นก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที

ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธผมซะด้วยสิ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากได้เธอมาอยู่ในกำมือ อวดเก่งดีนัก!

Talk วาริน

“รินเป็นอะไรทำไมถึงหน้าซีดขนาดนั้น” พี่เอมท้วงขึ้น ทำให้ฉันมีสติ

“ปะ เปล่าๆ ค่ะ”

พี่เอมคือรุ่นพี่ในบริษัทที่สอนงานให้กับฉัน ซึ่งตอนนี้ฉันอยู่ในฐานะนักศึกษาฝึกงาน

“แล้วเอกสารล่ะ ให้คุณเหนือเซ็นหรือยัง”

“หะ ให้แล้วค่ะ”

“เป็นอะไรหรือเปล่า คุณเหนือพูดอะไรให้ตกใจหรือเปล่า” พี่เอมยังคงย้ำถามด้วยสีหน้าที่เปป็นห่วง

“ไม่ค่ะ คุณเหนือไม่ได้พูดอะไร” ฉันปฏิเสธไปอีกครั้งแล้วพยายามทำหน้าให้ดูปกติที่สุด

“โอเคๆ ถ้าอย่างนั้นพี่ไปทำงานแล้วนะ ^_^”

“ค่ะ”

ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อพี่เอมเดินไปไกลแล้ว

จริงๆ ก่อนจะมาฝึกงานที่นี่ฉันก็พอจะได้ยินคำบอกเล่าจากเพื่อนมาบ้างแล้วว่า เจ้าของบริษัทนี้ชอบกินกับนักศึกษาฝึกงาน แล้วก็เป็นเสือผู้หญิง แถมยังเป็นผู้ชายที่เย็นชาดุจน้ำแข็ง

มาฝึกงานที่นี่ร่วมเดือน นี่คือครั้งแรกที่ฉันได้ประจันหน้ากับเจ้าของบริษัทอย่างคุณทิศเหนือ ทำเอาหัวใจแทบจะหยุดเต้น ยิ่งได้ยินคำที่เขาพูดมันยิ่งทำให้รู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ

สวัสดีดีฉันชื่อ วาริน หรือ ริน

ฉันพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อส่งตัวเองเรียนให้จบ และรักษาน้องที่ป่วย ส่วนพ่อกับแม่เสียไปเมื่อห้าปีที่แล้ว ชีวิตของฉันไม่มีใครนอกจากน้องสาวที่ฉันรักและหวงแหนมากที่สุด

เมื่อถึงเวลาเลิกงาน ฉันก็ต้องไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปเยี่ยมน้องสาว

“ทำไมวันนี้ถึงมาเร็วจังละคะ” นาลิน น้องสาวของฉันทักขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ใบหน้าของเธอซีดเผือดเหมือนคนไม่มีแรง

เวลาที่ฉันมาเยี่ยมน้องฉันก็ต้องใจแข็งปั้นหน้ายิ้ม แต่พอกลับไปบ้านฉันก็มักจะร้องไห้ออกมา ฉันสงสารน้อง อยากให้คนที่ป่วยคือตัวฉันเองมากกว่า

“วันนี้รถไม่ค่อยติดน่ะ ^_^” ฉันยกมือขึ้นลูบหัวน้องสาว “เป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นบ้างมั้ย”

นาลินส่ายหน้าไปมาช้าๆ “เจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมดเลยพี่ริน”

“อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็หาย คนเก่งของพี่”

“หนูอยากไปโรงเรียนจังเลยค่ะ นอนอยู่แบบนี้มันน่าเบื่อ”

“เอาไว้หายดีก่อนนะ ^_^”

ฉันนั่งคุยเล่นเป็นเพื่อนน้องสาวจนกระทั่งนาลินนอนหลับไป

ตอนนี้นาลินเรียนอยู่ ม.6 ปีหน้าก็จะขึ้นมหาวิทยาลัย แต่ด้วยความที่เธอป่วยออดๆ แอดๆ มาตั้งแต่เด็ก ทำให้ต้องเข้าออกโรงพยาบาลอยู่บ่อยครั้ง และครั้งนี้หนักที่สุด เพราะตอนนี้ก็สองอาทิตย์กว่าแล้วที่นาลินนอนอยู่โรงพยาบาล

“ฉันสามารถให้เงินเธอใช้ได้ไม่ขาดมือ สนใจมั้ยหื้ม…”

บ้าที่สุด ทำไมฉันถึงเอาแต่คิดถึงคำพูดของคุณเหนือแบบนี้กัน มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะต้องเก็บมาใส่ใจไม่ใช่หรือไง เขามันคนหัวงู เลิกฟุ้งซ่านสักทีวาริน!