นะ ถ้ายังไงอย่าใช้แรงงานเขานัก ผมเ

ตาทำอาหาร ฝ้าย ลูกสาวที่ได้ยินรี

วน จะอะไรกันนักหนา เรียนก็ได้เรียน หนูเกลียดขี้หน

ทำงาน ทว่าปากยังขมุบขมิบและชะเง้อมองผู้ช่วยแม่ว่าเมื่อ

างทีฝ้ายก็สงสัย แม่เป็นอะไร ที่ทำท่าไม่อยากแตะอทิตยาคนนั้น

จกันห

้ายแอบมอง สงสัยนักใครจะมาในวันนี้ อาหารจึงมากมายกว่าวันอื่นๆ แต่หันมองแม่ที

ลืมไปเลย

าะคุณหญิงไม่ชอบอทิตยาเท่าไหร่ ดังนั้นฝ้ายได้ทีจึงรีบฟ้องว่าย

ามันแล้วแม่

อทิตยาคุณหญิงจะจัดการเอง ได้ยิ

้กลายเป็นสถานที่รับแขกคนสำคัญของบ้านหลังนี้ เหมือนคุณหญิงจะยิ

ูแลแสดงออกถึงความรัก แต่นานวันที่อยู่ใกล้

้ หญิงสาวหันหน้าเพื่อกลับเข้าห้องที่อยู่ชั้นล่างของบ้า

าอิจฉาจังเลย เขาให้คว

นแต่นายพลกลับใส่ใจอทิตยาจนฝ้ายเกิดความอิจฉา ทั้ง

เราจริ

ดินไปถามฝ้ายใก

ียกไปรินน

ั่นคง ลงบันไดเชื่องช้า จนเมื

เลยนะเรา ไม่ส

ุกคน คุณหญิงหุบยิ้มเมื่อเห็นเธอ อท

้านมาดึงเธอไปนั่งข้างๆ นาย

เขาเรียนเก่ง

วนที่นายพลไว้ใจ ดูแลอย

ื่อนเพราะอาจารย์กรเขาอาจไม่ค่อยว่าง

ชื่อปูนิ่ม เธอหวังสาวน่ารักคนนั้นจะจำเธอไม่ได้ และเป็นเช

็ไม่ยิ้มอีก เธอไม่อยากมาข

ายงานต้องทำ ข

ุญาต อทิตยาหันมองภัทรกรอีกครั้ง จังหวะนั้นเห็นเขาชวนปูนิ่มไปเ

แล้วคืนนี้เธอจะ

ปี ทำไมไม่มีความผูกพันให้กันเลยนะ

อนไม่มีตัวตนในสายตาคนที่เธอรักอีกแล้ว แรกๆ เขา

ะใจเขามันเย็นชา เบื่อหน่าย

เด็ดขาด นั่นเอง อย่าหวังลมๆ แล้งๆ