ให้ซูเชียนฉือร้องไห้เสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ แล
ี่อย่าร้อ
ื่นตระหนกข
ฉือ เขาก็ปลอบโยนเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “พ
งที