อ” ผมบอกเขาเพราะเกรงใจ นี

จสิ่งที่ผมพูดเลยสักนิด ยั

กสาม” ก็ต

่” พูดและชี้ไปทางห้

ผมบอกเลยว่างั้น”

ะไม่เห็นจะไ

แล้วแ

หว่างผมกับคนที่รัก มันเป็นสถานที่ที่ผมยากจะลืม แม้ว่าผมและเธอจะไม่ได้อยู่ห้องนี้

ส่ง” ผมพูดก่อน

ื่อนกันไม่ใช่หรือไง” เขาพู

้แต่ยิ้มตอบกลับและพยักหน้า

้าเข้าห้องไป ประหนึ่งห้องของตัวเอง ผมได

ข้ามาแล้วพูดขึ้นอย่างยียวน เดินไปยังตู้เย็นด้วยขาที่ก

ำแล้วพูดขึ้น ก่อนจะยกขวดน้ำดื่มลงคอ จากคำพูดเขาไม่มีค

่เป็

งนี่มาม

รื่

นั่งข้าง ๆ บางทีผมก็นึกรำคาญ แต่สุดท้ายก็ยอมทำตามที่เขาบอก ไม่

.ว่ามา” ผมย้อนถามเมื่อเขา

แล้วนะ” เขาหันมาพูดกั

ึ่งผมก็ยังไม่เข้าใจใน

ีบก็รีบจ

่ออีกครับ อะไ

” คำตอบที่เขาบอกมายิ่ง

เหอะ!” เลยลองถามในสิ่งที

เป

วอะไรล่ะที่บ

่ยเริ่มเยอะแล้วโว้

มต้องขำ

ยแล้ว เชอะ! กลับบ้าน

มถึงจะพอใจ พูดจบก็ลุกพรวดพราดโบกมือลา แล้วเดินจากห้องของผมไป ปิดประตูเสียงดังปัง ท่

แล้วพูดกับตัวเองเบา ๆ พลางส่ายหัวไปมา ก่อน