นตระกูลหลินใครบ้างจะไม่ยอมลงให้เจี้ยนหลิง ข้าเองยังต้องอาศัยลูกคนนี้ในการวางกลยุทธ์การรบ ดีเช่

บยนางร้อยไม้”เสีย

ฟย แย่งชิงแม้กระทั่งโชควาสนาของคุณหนูรอง สาวใช้ต่างหดหัวหนีหายใครบ้างจะกล้ากั

ใจตายแล

้ยๆ ไม่ได้สนใจคำบอกกล่าวนั้นแม้แต่น้อย โยนม

หน้าสำนึกผิดของข้าบอกไว้

กับเสี่ยวหลินประลองฝีมือ

ว”ใต้เท้าหลิน

ประ

เตรียมกระบี่เนื้อดี

้อม แม้ท่าทีองอาจของเขาจะไม่เหมาะแก่การนอบน้อมก็ตาม แต่หากเป็นคนอ

าควรออมมื

ดีข้อนี้ ข้าน้อย

.ไปกั

ี่

างๆ เมื่อ เสี่ยวหลินก

เราจะต้องประล

เพ่ยตงเบือนหน้าหนีเส

ม่อาจเป็นอื่น เราสองคนยังเป็นพี่น้องกัน ไปก

่ไกล เสี่ยวหลินย่อกาย ก้าวเดินส

านแ

พร้อมกับกระบี่ในมือ

ม่คาดหวังในตัวเจ้ายิ่งนัก เจี้ยนหลิง ตำ

งพื้นเหมือนกับเ

น้า”เจี้ยนหลิงประสานมือ ก้าว

ง ณ.ลา

ด่านแรกเป็นการงาน

ะไร ต่างกับเสี่ยวหลินที่หยิบเอาเข็มและผ้าขึ้นมานั่งบ

ลายในการปักที่มีเวลาให้แค่เพียงสองชั่วยาม" เจี้ยนหลิงยกผ้าในพับขึ้นมาบนโต๊ะ นั่งลงบนเก้าอี้ตั้งหน้าตั้งตาปักลวดลายด้วยความมั่นใจอย่างยิ่งท่าทีมิได้มีความเ

านปักของพวกนางมา

อ เสี่ยวหลินปักมันอย่างอ่อนช้อยเหมือนดังมีชีวิตเป็นรูปมังกรที่ เหยียบบนหลังหงส์ เปรียบเหมือนความยิ่งใหญ่ของมัง

งท่าทีได้มากกว

้สีสันด้อยไปกว่ากันมองเพียงผิวเผินงดงามน่าค้นหา แต่เมื่อมองอย่างตั้งใจจึงรู

ยจริง เห็นได้ชัดว่าลวดลายในผ้าสว

ยออกมากับข