ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม

งหลวงถูกประดับประดาเพื่อฉลองชัย โคมไฟสีแดงติดเรียงรา

ะจายออกไป เสมือนเกียรติยศที่กำลังเบ่งบานชูช่อ เสี

ากตัวนางในตอ

ดวงตาว่างเปล่าเหมือนปลาตาย สวี่ซือเหยาเป็นถึงคุณหนูสกุลสวี่ บิดาเส

ีกว่านางด้วยซ้ำ ผิวที่เคยเนียนนุ่มแห้งแตกด้วยไม่ได้รับการดูแลอย่างเ

่องลอย และสวี่ซือเหยาหวังว่ามันจะหลุดลอยไปจริง ๆ ในสักวัน ดวงใจ

าก นางเคยมีเสื้อสวย ๆ ใส่ มีปิ่น

ิตคู่ที่ผิดพลาด แต่นางก็เต็มใจอยู่กับเขาในภายหลังมิใช่หรือ หรื

อไม่กับสิ่งท

่เมื่อไหร่ ตั้งแต่เสียสา

ขาดแหว่งและมองไม่ออกว่าอดีตมันเคยเป็นสีอะไรมาก่อน สภาพของนางยามนี้น่าสมเพชจนสุนัขยังไม่กล้าเห่าไล่ แล้วเสียงเฮโลก็ดังขึ

่ซือเหยาให้เคลื่อนตัวไปตามคลื่นมนุษย์นั้น ขบวนเสด็จของจวิ้นอ๋องที่กลับมาจากชายแดนดูยิ่งใหญ่สม

นแน่นหนาล้วนแตกพ่ายไปเ

ม่มีใครอยากเข้าใกล้ พวกเขาต่างผลักไสนางให้ออกห่าง ทำสีหน้ารังเกียจอ

ะจริง

ยดข้าสิ นา

ู่ที่นี่ได้

ยจนความขมขื่นนี้ชินชาไปเสียแล้ว สวี่ซือเหยาประคองร่างตัวเองให้ยืน

ือยัง ข้ายอมทิ้งร้านเ

ะตู อีกเดี๋

อกหน้าปานนี้ สามีเจ้

้าเสียอีก เอาความมุ่งมั

อปราบปรามสำเร็จ ม

ระกาศแจ้งพรุ่

าได้สนใจไม่ นางแค่อยากไปจากตรงนี้แต่ฝูงชนที่เบียดเสียดกันมาเหมือนไม่เข้าใ

ย่ำเปิดทาง กลองรบที่ได้พักหลังศึกสงบแล้วถูกตีด้วยความฮึกเหิม เพื่อประกาศชัยชนะให้เป็นประจักแก่ชาวบ้านที่

กใจร้องลั่น ยกขาหน้าขึ้นด้วยอาการตื่นตร

ราวกับเสียงฝูงนกกระพือปีก เสียงกรีดร้องอย่า

คนต

่หรือเ

งบ้าคนนั

พระช

โลกมามาก ชายคนนั้นที่ผลักขอทานสปรกถูกประณามทางสายตาในทันทีจนต้

ึ้นมา คงถูกบั่นคอในทันที แต่เห็นสภาพของหญิงสาว

าทำไมตนเองมาอยู่ตรงนี้ รู้เพียงว่าสติเริ่มเลือนรางลงเต็

กร่างนั้นออกไปไม่ให้เป็นที่ระคายสายตา สวี่ซือเ

ออกมาคำใหญ่ เปรอะเปื้อนจนย้อมชุดมอมแมมให้กลายเป็นสีชา

ระดูกที่ถูกหิ้วไปมาอย

พลทหารนายหนึ่งเอ่ยออกมาทั

่ค่อยมาจัดการแล้วก

ั้งแต่แรก รู้สึกเวทนาสตรีบ้า

มืองคนหนึ่งของฝ่าบาท จัดพิธีส่งวิญญาณให้นาง" เขาตำหนิพอประมาณ แม้จะด

ออภัยในทันที ก่อนจะพาร่างที่พ

กไว้ในโลงไม้ที่ประดิษฐ์ขึ้น

ไร้วิญญาณของนางลงเหวไปให้แร้งจิกทึ้งก็ถือว่าเมตตามากแล้ว สวี่ซือเหยามองร่างตัวเองที่กำลังมอดไหม้เป็นครั้งสุดท้าย เพราะนอกจากตัวนางในตอนนี้ก็คงไม่มีเครือญาติที่ไหน

มือที่มองไม่เห็นมากระชากไป สวี่ซือเหยากรีดร้องลั่นด้วยความตก สิ่งนั้นลากนางไปจ

มีอะไรให้สำรอกออกตั้งแต่ก่อนตายแล้วก็ตาม ร่างโปร่งแสงของนางที่ลอยคว้างอยู่กลางอา

ถึงความอบอุ่นที่โอบประคองร่างโปร่งแสงของนางเอาไว้จนการกร