หม่ตกงานกันเยอะ แล้วคิดยั

งการลดคนทำงาน หนูไม่มีรายได้ เลย

้งหลักที่บ้าน

่อเห็นว่าเขาเข้าใจหล่อนผิด จึงรีบแก

านไม่ได้ มีปัญหาเกิดขึ้นเล็กน้อย หนูเลยต้องขออาศัยอยู่ห้องของป้าแววก่อน ป

ที่เธอว่า มันก

ูจะทำงานแลกกับค่าที่พัก.

อกขนาดนั

มาอย่างเรียบเรื่อย

แล้ว แต่ก็มองหาทางที่ดีขึ้นไม่ได้ ชีวิตเหมือนจะจมดิ่งลงเรื่อยๆ ยิ่งเดินหน้าก็ยิ่งมืดมน สุดท้ายจึงตั

ู่ที่มหาวิทยาลัยในตัวจังหวัด หล่อนรู้จักกับอาจารย์คนนี้ตั้งแต่ตอนเรียนระดับมัธยม เคยได

ปัญหาของหล่อนก็ให้การช่วยเหลืออย่างดี...แต่ก็นั่นละ ไม่ว่าใครจะมีน้ำใจให

ธอทำอะไรให

กับน้ำซุป แล้วม

ดอัด เหลือบมองสีหน้าเรียบนิ่งของชายหนุ่ม แม้ไม่รู้ว่า

อกว่าอยากได้ข้าวและกับข้าว 2-

้...แต

หวาน” ถึงตอนนี้จิณณาได้แต่อุบอิบบอก ก้มหน้าหลบสายตาเขาอย่าง

านครัวไ

ยงแต่ไม่เคยทำให้คนอื่นกิน และไม่

แบบนี้เรียกว่าไม

เพราะเห็นว่าไม่มีความจำเป็นต้องอ

่ครัวมาใหม่ ฉันปล่อยให้

วหนู

่อเห็นสีหน้าส่อว่าสงสัยจากใ

หากยังคงพักอยู่ที่ไร่แห่งนี้ บางครั้งก็ยังเข้ามาช่วยงานในครัว ป้าแววยกหน้าที่ทำอาหาร

ากถูกปลดจ

ู้ตัวล่วงหน้าแค่ชั่วโมงเดียวนั้น มันยังเป็นฝันร้ายไม่หาย และยังสั่นคลอนความเชื่อมั่

เขาทำงานไร่ ทำงานกลางแจ้ง ต้องใช้แรงงาน การกินอยู่จึงต้องสมบูรณ์พอ เธอจะจั

..เข้

ึ้น จิณณาเงยหน้ามองตาม การต้องเอาตัวรอดในภาวะ

ูยังอยู่ที่

นให้เธออยู่เพื่อรอตั้งหลัก แต่

ห้อาทิตย์หันกลับมามองทั้งตัวแล้วถอนหายใจ ก่อนจ

อแทนตัวเองหรืออะไรก็ช่างเถอะ

เพียงแต่สงสัยในเหตุผล หากอีกคนแค่ตวัดสายตาดุๆ มาใ

ย์หรือคุยกับเจ้านาย เราก็แทนตัวเองว่าหนู