น่าจะได้ตอนสิ้นเดือนเพราะปกติต้องโอนเข้าบัญชีอยู่แล้ว แต่นี่เขายื่นซองสีขาวมาให้พอเ

ะไรเห

งานจะหนักแค่ไหน อีกทั้งพี่ยังไม่เคยได้ยินวีบ่นเลยสักครั้ง และวีก

อกกะทันหันแบบนี้พี่จะหาคนทัน

งานนะ เจ้านายทั้งหล่อและรวยขนาดนี้

ก็ลาออกกะทันหันแบบนี้ และที่สำคัญเขายังไม่ได้บอกความในใจให้เธอได้รับรู้เลย ทุกครั้งที่อยากจ

..โชค

ร้านไปไกลลับสายตา โรมกำมือเข้าหากันแน่นครุ่นคิดอยู่ในหัวถ้าเขาตัดสิน

ศุภ

ี่ตั้งอยู่ใจกลางหุบเขา ห่างออกไปจากที่นี่เล็กน้อยมีรีสอร์ทสำหรับให้แขกมาพักผ่อนและทำกิจกรรมร่วมกับคร

งกรุงได้เต็มปอดเลยละ แต่คงไม่ใช่กับวีรยาในตอนนี้ ภาพวิวทิวทัศน์ด้านหน้าให้อารมณ์สุนทรีก็จริง สำหรับเธอแล้วคงไว้ใช้เย

พ่อเลี้ยงร

ายตาที่มองมามีแต่ความดูแคลน หญิงสาวยกมือไหว้ตามมารยาทเธอมีความกังวลอยู่ลึกๆ

มพกมา ในฐานะลูกหนี้เธอมีหน้าที่ทำตามคำสั่งเจ้าหนี้เท่านั้น เมื่อเดินเข้ามาภายในคฤหาสน์หรูที่ตกแต่งด้วยเค

กรรออยู

จากนี้ชีวิตของเธอคงเปรียบเหมือนลูกไก่ในกำมือ พลันก็นึกจินตนาการถึงรูปลักษณ์พ่อเลี้ยงหนุ่ม หากนึกภาพตามที่อรอ

สยองของเธอคืออุปนิสัยของพ่อเลี้ยงต่างหาก ใช้ผู้หญิงอย่างกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นใครจะไม่กลัวละ อีกทั

ก๊อ

อยเลยที่ต้องเผชิญหน้ากับเจ้าหนี้ของพ่อ น้ำเสียงแข็งกระด้าง และดูเย็นชานั้น ยิ่งทำให้หล่อนจินตนาการว่าพ่อเลี้ยงศ

ดำ จมูกโด่งเป็นสัน มีหนวดเครารำไร ดวงตาคมดุจพญาอินทรี วีรยาแทบหยุดหายใจ มิน่าสาวๆ ถึงได้ยอมพลีกายใ

วัสดีอย่างกล้าๆ กลัวๆ เธอปร

กสารหยุดชะงัก สายตาคมมองร่างบางในชุดเดรสกระโปรงยาวสีน้ำนม

าวถามน้ำเสียงเย็นชาเช่นเดิม หากแต่ร

ันค่ะ ดิฉันชื่อวี

องแนะนำตัว” วีรยารู้สึกตีบตันที่ลำค

ออกไปแค่นั้นแล้วก้ม

นุชมา ฉันอยากเจอ

หากันแน่นและเกิดความสงสัยว่าทำไมพ่อเลี้ยงคนนี้ถึงได้เอาแต่ต้องการพบหน้าอรนุช ครู

รอฉันข

รเงียบๆ ไว้ดีกว่า ไม่กี่อึดใจร่างสูงก็เดินออกมาจากห้อง เขาเห็นหญิงสาวยังคงยืนรอตนอยู่โถงห้องรับแขก หล่อนไม่กล

บเธอตั้งแต่แรกเห็นกันเลย หล่อนไม่ได้ทำผิดอะไรนี่ แต่ดูทุกคนเหมือนจะไม่พอใจที่เห็นเธอเข

ณเอ

ือไหว้ทุกคนเช่นเคย ป้าแม่บ้านรีบยกมือไหว้

อะไรที่ต้องการเรียกใช้งา

ูชื่อเมย์นะคะ ต้องการ

้ใช้โทรศัพท์ไหมคะ พอดีว่าฉันไม่มีม

ดคุยกับใครไม่ได้ รอพ่อเลี้ยงเข

อิสระภาพขนาดนี้เชียวหรือ กว่าจะครบกำหนดระยะเวลาหน