2 พวกญ

ณ บ้

วน่องไก่หอมกรุ่นไปพลางอย่างเอร็ดอร่อย จังหวะเดียวกันแลเห็นเห่อซื่อกำลังอุ้มลูกน้

่นั่นแหละ ไม่มีก้นให้นั่งร

“โ

ำตาคลอเบ้าแดงก่ำทั้งดวงตาคู่

ยังไม่กลับมาสักที ข้าเป็นห่วงนางเหลือเกินพี่ใหญ

รู้ได้ยังไงล่ะ บางทีคงออกไปวิ่

ตอบส่งๆ กัดน่องไก่ในมืออีกคำ

ี่ไหน?” พูดไปเห่อซื่อก็เริ่มวิตกจริตหนักใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ท้ายสุดตัด

นี่ยเนี่ยแทนข้าสักประเดี๋ยวได้หรือไม่? ข

ึ้นมองด้วยซ้ำ นั่งเคาะท่อยาสูบดูดพ่นด้วยท่าทีเฉื

แลเพียงหลานชายเท่านั้น ส่วนหลานสาวจะเอาไปทิ้งที่ไหนก็ไป

ี่ยเนี่ยเองก็เป็นหลานแท้ๆของท่านเหมือนกัน! จะห

งความไม่พอใจแก่หญิงชราเป็นทวีเท่า แต่ไหนเลยจะคาดคิดว่าอีกฝ่ายจะใจจืดใจดำได้ปานนี้ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าโรยรินเป็นสายๆ นางได้แต่กระชับกอดบุตรสาวคนเล็กในอ้อมแขนที่อายุเพิ่งจะย

“เ

่อซื่อรีบวิ่งปรี่เข้

นี้? รู้หรือไม่ว่าแม่

หน้าที่น้ำตานองหน้าอยู่นั้นหาใช่ใครที่ไหน นางคือท่านแม่ของตน ส่วนทารกน้อยในอ้อมกอดของนางที

พี่สะใภ้ใหญ่รุมรังแกสารพัดอยู่เสมอ ซึ่งบุคลิกเจ้าของร่างเดิมอย่างหยานเจิ้นเจิ้นนั้นก็ถอดแบบมาจากผู้เป็นแม่ไม่มีผิด ด้วยนิสัยอ่อนโยนต่อให้ถูกกลั่นแกล้งกดหัวเพียงใดก็ยอมผู้อื่นไ

ั้งที่เจ้าของร่างเดิมออกจะขี้ขลาดขนาดนี้แท้ๆ แต่ล

กัน ร่องรอยความโกรธก็พลันปะทุเดื

นางย่างสามขุมตรงดิ่งเข้าไปยังลานบ้านโดยไม่พูดพล่ามใดๆ จนกระทั่งคู่ฝีเท้าหยุดลงตรงหน้าแคร่ไม้ไ

สกปรกข้างหนึ่งของตนฟาดปากหยานหรงสุดแรง! อีกฝ่ายที่ไม่ทันตั้งตัว เศ

อยู่ในลานบ้านต่างตกตะลึงสุ

ปรตชั่ว! จะ-เจ้า…เจ้ากล้าดีเ

ได้ชัด แม้หนึ่งเสี้ยวในใจจะคงไว้ซึ่งความรู้สึกผิดบางอย่าง ทว่าส่วนใหญ่กลับเป็นความตะลึงงั

นำซ้ำยังใช้รองเท้าที่

ด้วยอีกคน และเพราะเกรงว่าหยานหรงอาจถูกผู้อื่นรังแกดูถูกเอาได้ ตลอดที่ผ่านมา แม่เฒ่าซ่งจึงเลี้ยงดูตามใจลูกสาวคนนี้จนเสียคน สันดานนิสัยนับว่าหยิ่งผยองจ

าทุกคน! ความอัปยศอดสูครั้งนี้ไหนเลยจะกล้ำกลืนลง ชั่วจังหวะโทสะลุกโชนโฉบแล่น นางยกมือหมายมั่นหวังจะคว้าผมจิกหัวนังหยานเจิ้นเจิ้นตัวดีมาสั่งสอนให้รู้ดำรู้แดง ทว่า

งเด็กอกตัญญู! นังชาติ

กตะคอกด่ากราดไม่หยุดพร้อมวิ่งออกมาจากตัวบ้าน นางรีบหวดไม้เท้าที่ใช้

ร! เหตุที่แกสันดานเสียเยี่ยงนี้ล้วนเป็นเพราะแม่ของแกที่ไม่อบรมสั่งสอน

่กระดูกยัดเข้าปากแม่เฒ่าซ่ง และด้วยความแรงของมัน ส่งผลให้กระดูกไก่ชิ้น

็บปากไว้แทะกระดูกเถอะ

ิ่งกลับมาจากนอกบ้าน ได้สร้างความตื่นตระหนกแก่ทุกคนเป็นวงกว้าง โดยเฉพาะกับเห่อซื่อผู้เป็

“เจิ้นเจิ้น ลูก…

นเจิ้นเจิ้นที่ย้อนศรค้อนใส่กัน วินาทีนั้นนางรู้สึกเสียวสันหลังวูบวานสะท้านถึงทรวง

สาดสายตาเหี้ยมดุใส่หยานหรง นางกล

โจรป่าบนภูเขาเป็นจำนวนยี่สิบตำลึงเงิน เ

คนคิดจะขายลูกสาวตนแก่คนอื่น มีแม่คนไหนจะทนนิ่งเฉยอยู่ได้? นางสาวเท้าก้าวฉับขึ้น

วของเจ้า! ไฉนจึงกล้าทำตัวสารเลวต่ำทรามเ

างตั้งใจจะด่าทอนังสองแม่ลูกคู่นี้กลับยกใหญ่ แต่หาก

นเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพแทน แต่เพราะตัวนางถูกแม่เฒ่าซ่งเลี้ยงดูเอาใจมาตั้งแต่เด็ก พฤติกรรมการใช้จ่ายก็ฟุ่มเฟือยเกินตัว อีกทั้งยังขี้เกียจสันหลังยาวไม่คิดจะทำงานหนักให้เหนื่อย ยิ่งไปกว่านั้น

อมหน้าตาสะสวยเป็นทุนเดิม ขายออกไปรอบนี้น่าจะช่วยให้หยานหรง

ับมา นางก็แค่อ้างไปว่า อีกฝ่ายหายตัวเข้าป่าไปอย่างไร้ร่องรอย

ย่างปลอดภัยเช่นนี้ ซึ่งแน่นอนเมื่อเผชิญหน้ากับความจริงที่ถูกเปิดโปง หยา

ข้าขายเจ้าให้กับพวกโจรป่า แล้วไยถ

ดูเอา แขนขาก็อยู่ครบดี จะโว

พยายามใช้ผ้าเช็ดหน้าอุดเลือดในป

ปเข้านอนเถอะ! ถ้าพรุ่งนี้พวกเจ้าตื่นสายขึ้น

ไม่มีขีดกำจัดโดยแท้ แต่อย่างไร นางเองก็ไม่คิดต่อความพูดอะไรมากเช่นกัน ก่อนจากลายังไม่ลืมหันไปหยิบน่องไก

๋ยวก่อน! กล้าดียังไงเอ

หยาน

่มีแยแสกระทั่งเหลียวมองด้วยซ้ำ ส่ง

ที่ซื้อมาด้วยเงินค่าตัวข้า หากข้

หยานหรงโมโ

เยี่ยงไร หากข้ายังกินไม่อิ่มใครหน้าไหนก็ไม่ม

เดินเข้าห้องตัวเองแล้วเสียงปิดประตูจึงดังปัง! เศษฝุ่นเศษผงร

วคนนี้ไม่เห็นหัวคนเป็นป้

“ท

งก็ไม่รอช้ารีบหันไปฟ้องแ

รนั่นมันคิดจะต่อต้านพวกเราแล

บไม่สนใจ เอาแต่จ้องเขม็งดุร้ายใส่หย

็กนั่นพูดเป็นความจริงรึ? เจ้าเอาม

นหรงตีหน้าเศร้าเยี่ยง

ี้มีแต่จะแย่กับแย่ ข้าก็แค่พยายามคิดวิธีหาเงินใหม่ๆด

ลับถูกแม่เฒ่าซ่งโบกท่อยาสูบตบหน้าสั่งสอนไป

่างไร้หัวคิดไม่มีสมอง! โชคร้ายจร

หยานหรงเริ่มกรีด

ี่เกิดจากท้องท่านนะ! จะมาตำหนิข้าแล้วให้

ม่มีสายเลือดทางใดข้องเกี่ยวกับนางเลยแม้แต่น้อย ย้อนกลับไปในอดีตตอนที่สามีนางเสียชีวิตใหม่ๆ เพราะเห็นแ

้หายสาบสูญไปแล้ว จึงไม่มีเหตุผลใดที่นางจ

้อนใส่หยานหรงด้วยสายตาเหยียดหยัน

ในราคายี่สิบตำลึงเงิน? เจ้ารู้หรือไม่ว่า เช้าวันนี้แม่สื่อเจาหม่าเพิ่งจะเสนอจับคู่ให้นางแต่งงานกับบุตรชายเถ้าแก่โรงเตี๊ยมเมฆาคราม! ฝ่าย

ะหยานเจิ้นเจิ้นมีค่าเพียงใด หยานหรงกลับยิ่งรู้สึกผิดกับส

้ ใบหน้าดุร้ายที่แม่เฒ่าซ่งแสดงออกมาก็ยิ่งเ