ต้องหาที่หลบภัยที่ปลอดภัยกว่าน

ด้แล้ว แต่เขารู้ดีว่าอันตร

ันตรายเหมือนในตอนแรก แต่ไรอันยังคงไม่ประมาท เขารู้ดีว่าลูเซียสยั

้ากับรากไม้ที่ยื่นออกมาโดยไม่ทันระวัง เธอล้มลงกับพื้นอย่างแรง ทำให้ข้อเท้าของเธอพลิก ไร

ก่อน” ไรอันกล่าว

นั่งลงที่ใต้ร่ม

ะดูแผ

อาพูดพยายามยิ้มกล

วเธอขมวดแน่นและรู้ว่า

ีอา พวกเราต้องดูแลตัวเองให้ด

้อมกับตรวจดูข้อเท้าข

รณ์ทั้งหมดค่อยๆ เดินเข้

หม?” เด็กหญิงเอ่ยถาม

ล็กๆ ที่เธอพบร

จะหายเร็วขึ้นถ

่าและกล่าวขอบคุณเบาๆ ก่อนจะหันมามองไรอันที่กำ

า...ไม่เคยมีใครดู

สึกบางอย่าง มันคันยุบยิบในหัวใจขณะที่มองใบหน้าด้าน

้จะยังมีอาการเจ็บอยูบ้าง แต่เธอก็สามารถก้าวเดินต่อไปได้ด้วยค

ินเจ้าแล้ว”ไรอันพ

ของไรอัน และเห็นใบหูของเขาเป

เลือด ใบหน้าร้อนผ่าว ตั้งแต่เกิดมานอกจากท่านพ่อ ยังไม่มีผู้ชายคนไหนเข้ามาใกล้ชิด

าตัวใหญ่ที่มีขนสีดำสนิท ขนหยาบหนาลุกชัน ดวงตาสีแดงฉานของมันจ้องมองพวกเขาอย่างดุร้าย มันแสยะเขี้ยวขาวและส่งเสียงขู่ออกมา ทำท่าเตรียม

บพื้น ทำให้ดาบของเขาก

ังของเขาไ

ับเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเกินกว่าจะรับมือได้ อาเรียน่าที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังพวกเขาเริ่มร

อันมากขึ้นมันแสยะเขี้ยวและเตรียมจะ