งท่านนี้เป็นภรรยาของ

าที่มองไปที่รถของ

แต่สุภาพสตรีคนดังกล่าวไม่ได้รับเชิญแต่อย่างใด รายชื่อก็ไม่ไ

ตล์วินเทจรุ่นพิเศษเคลื่

เคลื่อนตัวออกด้านข้างอย่างเต็

ายเลขทะเบียนเลขพิเศษ — QY520 — ทุก

แน่นหน้าอกแปลก ๆ ราวกับหน้าอกของเธอถูกก

ทางเข้า เหล่าเจ้าหน้าที

่ Savile Row ฝีมือประณีตในสหราชอาณาจักร เสื้อเชิ้ตสีขาวก็มาจากห้องเสื้อเดียวกัน กระดุมข้อมื

ดี ให้เธอเข้าไป” ไม่ว่

าหน้าที่ตอบอย่

งหมองใจปรากฏขึ้นในแววตาเขา ก่อนที่เขาจะได้

เปิดกระจกเพื่อให้หายใจได้สะดวก คำพูดเย

ใบหน้าที่ไร้เ

ายต่อหน้าผู้อื่นเช่นนี้ แต่ก็ไม่

่ต้องพูดถึงพื้นที่บ้านที่ไกลสุดลูกหูลูกตา ภูเ

ญ้ามองตัวบ้านที่ส่องแส

ันสวมชุดเดรส ราวกับว่าพวกเขากำลังเข้าร่วมงานเฉลิมฉลองครั้งยิ่งใหญ่ นรีรัตน์เ

อยใหญ่ บางชิ้นก็ใหญ่เสียจนต้

กันเหรอ ทำไมทุกคนต้องหอบของ

งใหญ่ เธอถึงได้รู้ว่าของ

นเก้าอี้ไม้ในห้องโถงใหญ่ บรรดาแขกเหรื่อทะยอยเรียงหน้าเข้

ท่านประธาน นี้เป็นของขวัญเล็ก ๆ น้อ

หรอกเหรอเนี่ย’ ชยุดไม่เคยบอกเธอเลย ‘แสดงว่าทุกคนมาที่นี้เพื

านสะใภ้ของตระกูลเกียรติโรจนปรีชา แต่กลับไม่รู

อถึงจุดที่ไม่มีคนพลุพล่าน เธอรีบหยิบโทรศัพท์อ

เสียงนั้นมาจากข

ล่อเหลาของเขาที่ตกกระทบกับแสงไฟ เน้นย้ำองค์ประกอบอัน

” นรีรัตน์

่งของเขาทำให้นรีรัตน์ตัวเล็กลงไปทันตา เงาขอ

ไปด้วยความสงบ “ผมเอาของขวัญมาสองชิ้น

งตระกูลเฟิงนั้นร่ำรวยมหาศาล

สายของโทรศัพท์ เอมิลี่ถามอย่างกังวลว

่นาน เธอพยักหน้าใ

ๆ แต่เมื่อเธอมองดูอีกที ก

ไรแล้ว” และวางสายไป จากนั้นเธอ

งคู่กันต่อหน้าประธานคาร์ล ทั้งสองดูรัก

อฉีกยิ้มกว้างตอบกลับและมอบของขวัญให้เขา “คุณปู่คะ นี่เป็นของขว

บหมดนั้นแหละ” ประธานคาร์ลหัวเราะ และสั่งให้

ึ่งลงตัวกับทับทิมบนแขนเสื้อเชิ้ตสีขาว และผ

สลัก คนรอบข้างจะอิจฉาก็ไม่แปลก ในขณะที่หัวใจขอ

้วยความจงเกลียดจงชัง และอิจฉาริษยาของนรีรัตน์ เธอแผดเสียงลั่น “ทำไ

ั้น ทุกสายตาจับ

กียรติโรจนปรีชารู้ดีว่าสมา

แต่นรีรัตน์ก็ไม่ได

งอับอายมานับครั้งไม่ถ้วน เธอได้เรียนรู้ที่จ

ล้วนทอดทิ้ง ก็มี

าคร

ีไม่ค่อยสบาย ก็เลยใ

จะพร้อมกัน แต่เสียง

้แต่ท่านประธานเองก็ดูไม่พอใจนัก สีหน้าของเขานั้นชัดเจน เห็นได้ชัดว

งั้นก็มานี้สิ” เซลมา กัว ที่ยืน

ำถูก และกำลังเดินไปหาเขา

้วยความเคารพ “คุณปู่ครับ วันนี

ช้ให้นำของขวัญมาเป

งนรีรัตน์เท่าไรนัก “เอาไปกองไว้

ู้สูงสักดิ์ อีกทั้งยังเป็นเจ้าภาพในงาน นิพนธ์คงไม่สามาร

อนไร้เดียงสาด้วยน้ำเสียงใส ๆ “พี่นิพนธ์ พี่เอาของ

้นทุกคนมองนรีรัตน

า ไม่มีใครบังคับ” ประธา

นจากเก้าอี้และเดินไปทา

ระธานคาร์ลไป “พ่อคะ พ่อ ใจเย็น ๆ นะ

ได้ติดตามพวกเขาไป ต่างพากันมองไปที่นรีรัตน์ด้วยสายตาดู

จะมีแสงไฟสาดส่อง แต่ใบห

ังของทุก ๆ คน ไม่ว่าจ

าที่เฉียบแหลมของนิพนธ์ไปได้ เมื่อรู้ตัว เธอหยุดทำหน้าสะใจและส่งรอยยิ้มประจบประแจงให้เขาแท

เขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำ “คุณไม่ได้ทำอะไรผิด เ

ุดขีด ทั้ง ๆ ที่ขมับเธอแทบจะระเบิด ไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหนก็ต้

่นั่นทำอะไร ต้องให้ผมสอนมา

ระงับความโกรธ และค่อย

สาวมาดูแลก็ได้นะคะ” ปรียาวดีทำหน้าตาอ้อนวอ

ละพูดว่า “ผ

งนรีรัตน์ เธอเงยหน้าขึ้นและมองที่ปรียาวดี ทั้งสองบั

ยเสียงหวานว่า “ข

กต่อกัน นรีรัตน์ก็ก้มหน้า

แน่วแน่ที่จะให้ชยุดและปร

ช่วยรับแขก ส่วนนิพนธ์ก็ถูกแม่ของเขาตามอ

ขก ทุกคนมองนรีรัตน์แปลก ๆ

ั้น ทุกคนคงเอาเครื่องด

เฉือน ทำอะไรนรีรัตน์ไม่ได้ เธ

เหม่อลอย จู่ ๆ ปรียาวดีที่

ตกใจ เมื่อเห็นว่าชุดกี้เพ้าเกือบครึ่งของปรียาวดีชุ่มไปด้วยน้ำ พอมองดูแก้วท

หลก่อตัว

น้าคุณปู่ แต่ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ คุณใจร้ายมาก” ผู้หญิงคนหน

จากแก้วของเธอได้อย่างไร ผู้หญิงคนนั้นก็ใส่ไฟเธอไปเสียแล้ว และ