สติของเธอกลับคืนมา เมื่อมีร่าง ๆ หนึ่งพุ่งเข้าใส่ปร

ไป” เขาจ้องมองเธอด้วยสาย

ี่เธอต้องยอมรับ เห็นได้ชัดว่าเขาจำไ

ววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เธอรู้สึกเจ็บปวดไปถึง

โกธรที่เดือดพล่าน “นี่เธอไม่รู้ตัวเหรอว่าทำอะไรผิด” เขาช

งพากันมุงดูด้วยความสนใจ

่นรีรัตน์ถืออยู่นั้นว่างเปล่า เพียงชั่วครู่พวกเขาเริ่มซุบซิบกันว่า น

ววดาของพวกเขา เหมือนเป็นการบัง

ธิบายทุกสิ่ง แม้ว่าทุก

แต่แก้วมันพูดไม่ได้ และเส

ยิ่งโกธรขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เขาไม่อย

ไปแล้วว่าเธอผิด ความตึงเครียดก่อต

่ต้องการที่ตอบโต้ เธอมองไปที่เขาเป็นครั้ง

ร่อนรุ่มของเขา เขากัดฟันกรอดและพูด “นี่เธอจะไปไหน ถ้าไม่ขอโทษปรียา

กจากการที่ชยุดบีบข้อมือของเธอไว้แน่น

าคำตอบว่าน้ำในแก้วหกใส่เส

วยประสาทสัมผัสที่เฉียบคมกว่าที่ผ่านมา เธอรับรู้ถึงกลิ่นหอ

งหล่นผ่านสายลมพัดโชย ล่องลอยผ

ๆ คนที่นี่

ะมั่นใจเป็นอย่างมาก ใครสักคนต้องแตะ

วดีก็ตัดสินใจเล่นลูกไม้อ้อนวอนชยุด การแสดงความเห็นอกเห็นใจเมื่อนรีรีตน์ตกเป็นจำเลยในก

เสื้อผ้าเอา” ปรียาวดีพูดด้วยโทนเสีย

ียาวดี โทสะเริ่มก่อต

อพูดออกมานั้น ชี้ช

รวางแผนใส่ร้ายแบบ

. รู

นที่ชนเธอ ชยุดดึงเธอกลับและตะคอ

นเริ่มพร่ามัว ขาเริ่มอ่อนแรงจนแทบยืนไม่อยู่

ไม่สนใจใยดี เขายังคงทำหน้านิ่ง เชื่อว่า

บ้านเก่า เขาไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะเป็นหอกข้างแคร่ของปรียาวดีไปเสียได้ ความหว

ของเขารุนแรงพอที่จะเผาบ้านทั

ก “หยุดเสแสร้งสักที คิดว่าแกล้งทำ

ยาพิษ นรีรัตน์สลบไปก่

บไป ขาของเธออ่อนล้าและอ่อนแรงจน

มื่อเห็นเธอล้มลงไปกองอยู่กับพื้

งสักแค่ไหน แต่ก็ไม่มี

องเธอด้วยความหงุดหงิด เขาเริ่มแสด

สียงของเขาดังกึก

ังไม่ตอบส

่แฝงไปด้วยความสงบเงียบ แทรกผ่านอ

บวิ่งผ่านชยุดไปยังหญิงสา

ึ้น เขาแทบจะไม่สามารถควบคุมความโกร

ีรัตน์ ว่าเป็นข้ออ้างในการทำงาน ก็คงจะไม่มีใครสงสัยในก

ห็นถึงความรู้สึกเป็นกังวล ราวกับว่าในที่

วยน้ำเสียงเย็นชา เหมือนกับว่

ห้ ขณะที่เขาเดินไปที่โซฟ

ุดหมายด้วยความรวดเร็วและว

ันที เขารู้สึกถึงการเต้นของชีพ

สังเกตเหตุการณ์โดยไม่ปริปาก เพื่อเป็นการสร

นิพนธ์ขมวดคิ้ว สีห

ำได้ไม่นานหรอก” เมื่อชยุดเห็นสีหน้าที่เป็นกังว

ะไรบางอย่างแปลก ๆ เขาค่อนข้างมั่นใจแ

รู้สึกโกรธขึ้นมาและเอื้อม

ของเขาสั่นเครือ

ิ่งที่ได้ยิน แขนขาของเขาแข็งจ

ธอก่อน” นิพนธ์ทำการรักษาเธอต

งนิพนธ์ขึ้นมา “พูดอีกทีซิ” สายตาของเข

ิ” นิพนธ์ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้อีกต่อไป เขาจ

มือน ๆ กัน นรีรัตน์ท้อง พวกเขาไม่รู้ว่า

่าความเงียบเข้ามา “ไปเอาผ้าเช็ด

ขกผู้มาร่วมงานต่าง

เธอกำหมัดแน่น แต่ดวงตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความสุข ‘หลังจากที่เด็กเกิดมา แกก็จะ

คนแรกของตระกูลเกียรติโรจนปรีชา ขณะที่พวกเขายังอยู่ด้วยกันอย่างเป็

ของเขาคือนรีรัตน์ เธอเอาแต่ใจเกินกว่าที่จะทนเห็น

ล ไม่นานอุณหภูมิร่างกายขอ

ติโรจนปรีชา คงเป็นการสิ้นสุดง

นคาร์ล และเซลมา ต่างรอที่ข

ัวเกียรติโรจนปรีชา ที่ให้ความสำคัญและความใส่ใจทั้งหมดกับนรีรัตน์ แต่เมื่อนึ

้อยเมื่อเห็นใบหน้าทั้งหกที่ล้อมรอบจ้องมาที่เธอ แต่เม

แตะมือเธอเบา ๆ เพื่อไม่ให้เธอลุกขึ้น “คุณท้อ

งเธอแข

ม่สุด “เธอต้องระวังตัวให้มากกว่านี้ ทำไมเ

างแห่งความปิติก็ค่อย ๆ ถูกกล

บอกกับทุกคน “เราออกไปกันเถอะ เธอจะได้พัก

ร้นและพอใจ เธอจับมือประธานคาร์ล

ุดอย่างตั้งใจเพื

ยตาจับจ้องไปที่นรีรัตน์ เขารู้สึกทั้งสุข

ห้เขาปวดหัวมิใช่น้อย เขาเป็นคนที่หนั

กล้งเป็นลม ทำให้เขาไม่อยากจะไปไหน

มีบางอย่า

น์ตัดผ่านความเงียบ ทำให

ย่างร้อนรน “คุณออกไปกับคุณปู

ที่ชัดเจนว่าเธอไม่มีทางเลือกมากนัก เพื่อพยายามที่จะมีบทบาทใ

าวดีที่อยู่บนผิว เขาเช็ดแก้มของเขา แต่หลังจากที่เขา

ธอ แต่นรีรีตน์กลับเป็น

ปรากฎอยู่ เหลือเพียงแต่ความสิ้นหวัง “ฉันไม่ได้จะหนี แต่