หน้าที่เย็นชาของเธอทำให้เ

าพังทลายลง “มัน

ียงกับเขาแต่เธอเลือกที่จะเก็บมันไว้ เพราะในอีกสิบเดือนข้างหน้าเธอจะ

ธอเบือนหน้าหนีพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ “

้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างกับเธอแต่ตอนนี้เขาไม่ม

ควรมีความสุขแต่เขากลับรู้สึกเจ็บปวด เขาควรจะเป็นผู้ชายที

อที่จะคาวบคุมความคิดและตั้งสติ มันไม่ม

เขากำลังจะมีลูก นี

ำลังจะหย่าขาดกับผู้

บตัวเองว่า ‘ชยุด น

อกไปพร้อมกับใบหน้

บก็เข้าปกคลุมห้องที่ซึ่งตอนนี้น

วของเธอแต่นิพนธ์ก็หยุดเธ

ร้อารมณ์ว่า “ฉันต้อ

้าน ชยุดยืนอยู่ตรงหน้

่าขอโทษ “คุณ ชยุดคะ ฉันชนนรีรัตน์โดยบังเอิญ

ีอะไรหรอกค่ะ มันเป็นเพียงอุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นเอง ฉันเข

่ชั้นล่างพอดีและเห็น

่ที่นั่น แต่แล้วเธอก็เลือกที่จะเดินผ

ดจังหวะการสนทนาของเขากับรูธและวิ่งตา

วยน้ำเสียงอันเยือกเย็นโด

าเธอจะสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่า

รีรัตน์อย่างใจจดใจจ่อ พยายามระงับความโกรธอย่า

ไปพูดกับปรียาวดีอย่างอ่อนโยน “อีก

ายใจเข้าลึก ๆ ก่อนตอบชยุด “ขอบ

ุดดูเหมือนจะไม่สนใจน้ำเสียงขอ

่อัดอั้นอยู่ภายในใจ เธอพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “คุณกลัวว่าฉันจะทำร

งนั้น ชยุดก็ห

ให้เขาสูงสง่าและโดดเด่นกว่าใครแต่ต

เสียงด้วยความโกรธ “

ีดเผือดราวกับหน้ากระดาษ เธอหั

ภายในใจของเขา ในที่สุดเเขาก็กัดฟันและตะโกนออกมาว่า “ปรียาว

ไปถึงหูของนรีรัตน์ ทำให

ี่จะไม่พูดอะไรสักคำ เขาก้มหน้าลงแล

ต่าง ปล่อยให้ดวงตาของเธอสัมผัสถึงบรรยากาศภายนอก เมืองนี้ค่อนข้างมีชีวิตชีวาแม้ในเวล

ปที่ท้อ

กิดขึ้นกับมัน แต่ในใจเธอรู้ว่ามีมนุษย์

ก็คงจะมีความสุขที่ได้เป็นแม่ น่

ส่งให้ผมที่แกรนด์วิวก

ับคืนมาสู่ปัจจุบัน “ฉันรู้สึกไม่อยากทำอ

ยู่ เธอคิดว่าเหตุผลที่นิพนธ์สั่งซื้อ

จะทำอาหารให้ ลูกของคุณทาน” แววตาของนรีรัตน์เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกหงุ

์ใจของเธอ นิพนธ์ก็เลิกคิ้วขึ

ูกคนนี้” นรีรัตน

ธอในความเงี

นขณะนั้น แต่เธอก็ต้องการที่จะเป็นแ

มีชายและหญิงจำนวนหนึ่งนั่งอยู่รอบโต๊ะเ

และบุหรี่ราคาแพงค

ือที่แตะเบาะนุ่มอย่างหงุดหงิด ปรียาว

งระมัดระวัง “ฉันขอโทษสำหรับความประมาทของน้องสาวผม

อแน่นขณะที่มองมาที

ด้วยความโกรธ ราวกับว่าเ

อลันดึงแก้วไวน์กลับมาและหันไปหาปรีย

เล็กน้อย ที่รู้ว่าชยุด

ธและกระซิบกับเขาว่า “

นกัน ขณะที่เขายืนขึ้น เ

ข้างใน เธอจับมือเขาแล

เขาก็ก้าวอ

ุดเป็นคนชวนพวกเราออกมาเที่ยวเพราะเขารู้สึกแย่ แต่ตอนนี้กลับทิ้งพวกเราไว้ที่นี่

ล่ของอลัน “นายก็รู้ว่านิสัยเขาเป็นยั

ความโกรธแล้วเอนตัวไปพิง

รีรัตน์ก็พูดว่า “ฉันทำอาหารเองได้ ไม่ต้องรบก

่ยนและน้ำเสียงของเขายังคงสุขุมเช่นเคย “ตอนนี้คุณจำเป็นต้องมีคนคอย

รับกับตัวเอง เธอจำเป็นต

บร้อย ข้าวของในบ้านถูกจัดวางไว้อย

ก็สะอาดไม่มีที่ติ กลิ่นหอมจาง ๆ ข

ระเบียงแล้ว กลิ่นของผลไม้สีเหลื

ที่นิพนธ์ต้อง

ขาวขึ้น เผยให้เห็นแขนที่แข็งแรงของ

ันไม่ต้องการปลาหรือเนื้อสัตว์” หลังจากบอกกับ

าบน้ำเปลี่ยนเส

นออกไป นิพนธ์ถามว

ม่อยากอาหารเกิ

ู่ครู่หนึ่ง นรีรัตน์ก็ตอบ

ับเลื่อนดูรายชื่อผู้ติดต่อในโทรศัพท์ของเขา เ

อนความไม่พอใจเอาไว้แล้วแสดงใบหน้าของความเห็นอกเห็นใจแ

ประหลาดใจ ขณะที่เขาเข้าใจในคำพูดของเ

ผมต้องการรู้ว่าเธอดูแลลูกของผมดีไหม

ีก็รู้สึกโล่งใจและมีความสุข

ดกดนิ้วชี้ไปที่ ‘ภรรยาที่น่าร

์ดังขึ้นแต่ไ

รื่อย ๆ จนกระทั่งนรีรัตน์ออกจากห้องน้ำ หลังจากที่เธอเห็นชื่อ ‘นาย.. ชยุด

มไม่เสร็จ ทันทีที่เธอเดินไปถึงห้อง

ที” นิพนธ์ตะโกนมาจากครัวหลังจากที่เขาได

งเขาขึ้นมา จากนั้นเธอก็เปิดเสียงโทรศั

มองที่ใบหน้าของนรีรัตน์แล้วจึงก้