3 พาน

ศ 254

ม?” อ้อยบอกกับนารีในเย็นวันหนึ่งหลังจากที่นารีบังเอิญได

น ๆ หน้าเศร้าเมื่อนึกถึงเพื่อนที่เธอเคยสนิทด้วย

้ติดต่อกันเลยตั้งแต

่ได้ติดต่อกันตั้งแต่ตอนนั้นแ

่อวันนั้น วันที่มีใครคนหนึ่งเข้ามากั้นกลางระหว่างมิตรภาพของเขาและเธอ วันนั้นเกิดอะไรขึ้น

....

นที่เป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวที่แม่ของเธอได้จากพ่อเพื่อนำเงินมาใช้หนี้ เนื่องจากทางธนาคารได้ส่งจดหมา

ยที่ไหนกันหนี้ยกให้ฉัน ส

นทั่ว และเมื่อนารีก้าวเข้ามาในบ้านก็พบกั

พูดขึ้นในทันทีที่เห็นนารีเข้ามาในบ้

หันมองหน้าแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างพ่อที่

้แทนคนตาย แล้วพี่จะเอาเงินที่ไหนไปจ่าย ถ้าไม่ขายบ้านห

บ้านหลังนี้ด้วย” แม่เลี้ยงของนารีพยายามพูดจาโน้มน้าวนางละไม ด้วยน

็นคนกู้ซื้อ แต่บ้านหลังนี้ครึ่งหนึ่งก็เป็นของพี่พงษ์” หญิงผู้มาท

่ได้ หนี้ไม่ใช

งไงเด็กสองคนนี้ก็มีสิทธิ์ในสมบัติพ่อมัน” ในที่สุดนางมาลีก็ไ

ารีไล่นางมาลีเอาเสียดื้อ ๆ เมื่อรู้สึกว

้องแบ่งกัน” นางมาลีว่าแล้ว

นางละไมตะ

มากล่ะสิ” นางละไมไม่วายบ่นพึมพำ เมื่อคนที่หล่อนรู้สึ

ตอบคำถาม นางละไมก็ผละจากไปเสียก่อนด้ว

ามทำไม” นารีได

ี่พ่อของเธอซึ่งเป็นลูกหนี้ติดค้างอยู่ ทั้งยังระบุระยะเวลาที่กำหนดให้ต้องชำระไถ่ถอนบ้านก่อนจะถูกยึดขายทอดตลาด ไม่น่าเชื่อว่าแค่จดหมายฉบับเดียวดูจะสร้างความวุ่นวายกับชีว

ไร” นารีถามตัวเอ

....

นมองป้ายชื่อธนาคารแห่งหนึ่ง ก่อนจะมองผ่านประตูกระจกเข้าไปข้างในแล้วพบว่าภายในนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายกำลังรอใช้บริการอยู่ ภาพ

่ฝ่ายสินเชื่อค่ะ” นารีบอกกับพน

บนารีขณะยื่นบัตรคิวที่เพิ่งก

ยเลขผู้รับบริการคู่กับเลขเคาน์เตอร์ให้บริการ หญิงสาวเดินไปนั่งตรงโต๊ะตามหมายเลขที

้าที่ธนาคารเมื่อนั่งลงบนเก้าอี้ ชายหนุ่มที่กำลังเพ่งมองหน้าจอละสายตาจากคอมพิวเตอร์ตร

มดูข้อมูลก

ี้ยและหนี้ค้างชำระทั้งหมดประมาณสามล้านห้าแ

ละตอนนี้ท่านเสียแล้ว ไม่ทรา

ชายหนุ่มตรงหน้าเคาะแป้นคอมพิวเต

้ร่วมกับนางละไม และหนี้ก้อนน

วามว่า

้ก้อนนี้คุณแม่ของคุณจ

ยทอดตลาด” ชายหนุ่มเอ่ยขณะมองมายั

ะทำยังไงไ

ะหนี้คุณก็รับไป” นารีสีหน้าเครียดเมื่อรู้สึกว่าทางออกของปัญหานี้ดูจะยากทั้งสองทาง แม้ใจจริงของนารีจะร

มาติดต่อผมอีกทีนะครับ” ชายหนุ่มตรงหน้าเมื่อเห็นว่

มกำลังนั่งหารืออยู่กับพนักงานสินเชื่อ แม้ท่าทีของเขาจะดูเหมือนกำลังตั้งใจฟังสิ่งที่พนักงานกำลังอธิบ

ป็นว่าเดี๋ยวทางเราจ

เรื่องซื้อขายไ

....

ระตูออกไป กลับมีมือใหญ่ของใครคนหนึ่งยื่นมาช่วยเธอเปิดประตู และเมื่อหันไปมองก็พบกับใบหน้าคุ้น

ศ 253

้างก็จับกลุ่มคุยกัน บ้างก็หยอกล้อเล่นกันสนุกสนาน ในขณะที

เชียว” อ้อยบอกข่าวดังของโรงเรียนที

ถามขึ้นด้วยท่าทางที่ดูเหมือ

ก็ถามนทีดูสิ” หนูดีว่าพลางบุ้ยใบ้ไปท

ับบ้านทุกวันเลยนี่” เอกเสริมขึ้นด้วยน้ำเ

ม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร แต่มันกลับรู้สึกเจ็บแปลบที่ใจ

อาการเช่นนั้นคนฟังก็ไม่อาจรู้ได้

เหรอ” คำถามนั้นของอ้อยทำ

ือนจะไม่พอใจ แต่ในขณะที่เขาเดินจากไป นารียังพอจะได้เห็นแววตาแวบหนึ่งที

....