วน และจ้องเธอด้วยสายตาคมเข้มแบบเดิม แต่

ักเรียนโดนอาจารย์ฝ่ายปกครองเร

ะเด็นเอ่นถาม ทำเธอหน้าเหวอเล็กน้อย เขาทำเหมือนเป็

.. ก็ด

แต่นั่งตัวเกร็ง คนในบริษัทก็รู้ว่าธามกรเป็นคนด

ไม่ดีก็ไม่กล้า จะบอกว่าดีก็ดูจะโกหกเกินไป อีกฝ่ายโยนง

ุณทำงานย้อนห

กลืนน้ำลาย พลางคิด

้ลำบากอะไรเลย” เธอรีบอธิบาย จริงๆ ก็ไม่ชอบการทำงานขอ

เสียงนั้นแฝงความเ

ใกล้สูญพันธุ์เต็มที

ไม่เข้าใจ แต่แปล

อดทนอยู่ในบริษัทของผมเยอะๆ ” เขาวา

ริษัทของผม ต้อง ‘อดทน’ กับควา

ไม่คิดว่าคำพูดจากผู้บริหาร

ธอว่าอย่าทนให้ใ

้สึกดี

่ะ หนูจะ

ัน

ค

เขาย้ำ ทำเอ

ันล่ะนี่ ในขณะที่กำลังงุนงงอยู่นั้น เขาก็ลุก

ินข้

หรอคะ” เธอช

งสูงเดินตัวปลิวออกไปจากห้องทำงานเรียบร้อยแล้ว แก้วจอมข

! เกิดม

ิ่งตามคนเดินเร็ว พอเขาหยุดเดิ

บร่างของเธอเอาไว้ ทั้งสองมองสบตากัน เธอรู้สึกไ

ษขอโพยเป็นการใหญ่ หลังจาก

่ะ หนูยังไม่หิว คือหนูเกรงใจน่ะค่ะ” เธ

้คุณไปกิน

ค

ับ เขาไม่ได้ชวนเพราะเกรงใจ แต่นี

เผด็จก

ี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ” ทำไมเสียงนิ่งๆ ดุ ๆ ของเขามีเสน่ห์เ

วงก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรเลย นอก

อยัง แต่ถ้าตาดุขนาดนี้ แถมยังดูเย

กินอ

ค

อยไป

ือหนูกินอะไ

ธอเอียงตะแคงคอมองเขาด้วยความสงสัยว่าทำ

ีน่ารักแบบนี้

ว่าทำท่าทีน่ารักให้เขาดู เลยกะพริบตา

ักเกินไปน่

ทานในใจ แก้

เธออยากจะดึงมือหนี แต่รู้สึกว่าอุ้งมือของเขาอ

ย่างที่เธอคิด แต่เขาพาเธอม

ำตัวไม่ถูกเอาเสียเลย จู่ ๆ ก็มีผู้ชายพามาที่ห้อง

หารเป

อมตัว จริง ๆ เธอนี่แหละมือ

ม็ด พับแขนเสื้อขึ้นไป แม้จะไม่ได้อยู่ในมาดนักธุรกิจหนุ่มผู้แสนเย็นชาและหล่อเหลา เขาอยู่ในลุ๊กนี