พี่ชายเจ

อัปมงคล ตัวกินล้างกินผลาญ ด่าลามไปถึงครอบครัวของหวงชางทุก

่สี่สิบปลาย ๆ เท่านั้น บุตรชายทั้งสามคนอายุยังไม่ถึงสามสิ

ยู่ตลอดเวลา ไม่เว้นกระทั่งหลาน ๆ ของพวกเขาเอง ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องวิ่งมากลั่นแกล้งนางอยู่เรื่อย ดีที่หวงจ

ือยัง พอมีนางเข้ามาหลาน

ี่รักของตน หวงชุนฟงคือบุตรชายคน

้ว ยังมารังแกฉีฉีของพวกเรา นา

เด็กเล็ก เหตุใดแม่สามีถึงได้กลับดำเป็นขา

อกคอกนั่นมันเป็นบรรพบุรุษของเจ้ารึสะใภ้ส

บ” หวงชางรับรู้มาตลอดว่ามารดา รักใคร่หลานชายจากบ

้าสา

บ้าง ไม่ใช่เอาแต่เอะอะโวยวายเหมือนคนบ้า” เพราะความเค

้ภัยมากหน้าหลายตา ต่างเฝ้ามองมายังครอบครัวของนาง สายตาเหมือนอยากเข้ามาแ

าบรรยากาศแปลกไป ดูเงียบวังเวงเหมือนผู้ลี้ภ

นร้ายสุ่มโจมตีอยู่ ผู้ใหญ่ในครอบครัวขนลุกกับสายตาของ

กันเถอะ เผื่อค่ำคืนนี้จะได

ให้คนอื่นได้รู้ ว่าครอบครัวขอ

กันเถอะ เผื่อโชคดีคืนนี

งขึ้นบ้าง พลางดึงมือภรรยากับเด็ก ๆ เดินหลบ

พวกเขาเข้าป่าไป เมื่อรู้สึกว่าห่างจากถนนมาได้ระยะห

เปิดเผยความจริงมากกว่า หลินลู่ฉีลอบถอนหายใจเบา ๆ หากผู้ลี้ภัยคนอ

อบไปแ

กเขาราวกับวิ่งหนีโจรผู้ร้ายมาก็ไม่

อนอยากเข้ามาแย่งห่อผ

สามีของนางคือหวงเต๋อ ทั้งคู่มีบุตรสาวด้วยกันสอ

ยเป็นเรื่องเล็กไปเลย เมื่อเที

ปลอดภัยค้างคืน และต้องมีคนเฝ้ายา

จ้าใหญ่ว่ามา เสบียงเราเหลือน้อยแล้

็กสามขวบ อีกทั้งยังเป็นตัวปัญหาสำหรับครอบครัวนี้ จึงพยายามทำตัวเองให้เล็กน

ยเจ็บหร

ไปแตะที่รอยฟกช้ำตรงใ

ไม่เ

ปขวางหน้าไม่ให้หวงชุนฟงทำร้ายนาง แต่กลับถูกผลัก จ

ร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ก่อนเอ

ยความดีใจ ไม่คิดว่าน้องสาวตัวน้อย จะเอ่ยคำว่าขอบ

น้องสาวขอบคุ

่าเหตุใดพี่ชายถึงดีใจ นางพยัก

ในบรรดาสามบ้านของตระกูลหวง บ้านสามน่าจะเป็นคนมีจิตใจดีงามที่สุดแล้ว บ้

ลยถูกนางเจียงมองข้ามไป ตลอดทางที่ผ่านมานางได้ยินเสียงบ่นด่าว่า เป็

ม้ยากจนเพียงใดหวงจงก็ยังอยากให้คนในตระกูล ได้ชื่อว่าเป็นบัณฑิตมีความรู

าจลขึ้นเสียก่อน พวกเขาคงให้แม่สื่อไปหาคู่หมั้นหมายที่ดีให้นาง หวงไป๋หลานนั้นหน้าตางดงามที่สุดในหมู่บ้าน มีหรือจะหาคู

กไม่สู้ดีนัก ยามใดที่นางเกิดความกระวนกระวายใจเช่นนี้ ย่อมหมายความว่าเรื่องร้ายกำลังจะเกิดขึ้

ว(01.00

าะความเหนื่อยล้า มีเงาคนย่องเบาเข้ามาจากที่ไกล ๆ

ซื่องัวเงียขึ้นมา

อนได้ยินเสียงคน”

ขยับเข้าไปสะกิดบอกสามี แม้ตัวเองไม่ได้ยินเส

จะได้ยินเสียงคน” น

้ลุกขึ้นด้วยเสียงที่เบาที่สุด “เจ้ากั

้นคอพับนอนหลับไปแล้วจริง ๆ เสียงคนเหยียบใบไม้แห้งดังมาจากที่

มีคนมุ่งหน้ามาทางเราจริง ๆ” เสียงกระซิบกร