ฉีฉีมองเ

็บของ พากันคลำทางในความมืดไปจากตรงนี้ เพราะเป็

ม่ หากก้าวพลาดอาจได้รับบาดเจ็บได้”

พวกเรามาแล้ว พวกมันจุดคบเพลิงด้วย รีบไป ๆ” หวงจ

นต่อ พวกเขาไม่มีคบเพลิงและ

้คนอื่นมานำทางเถอะ” จ้าวซื่อรีบด

งเจียงไม่พอใจ แต่ไม่

ฝีเท้าดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ นางกระซิ

ฉีเจ้ามอ

้าใจว่าทำไมจึงมองเห็นทางในความมืดเช่นนี้ได้ ตอนอยู่ในยุคปัจจุบ

ๆ “ฉีฉีเด็กดีเจ้านำทาง

้เจ้

” หวงชางรีบจูงมือภรรยากับลูกทั้งสองคน คลำทางไปหามารดาด้

ยินยอม ลำดับแถวการเดินทางในความมืด จึงเปลี่ยนลำดับกันใหม่ บ้านสามนำหน้า ตามด้วยสองผู

พวกมันไปได้ไ

าดังอยู่ใกล้ ๆ ทำเอาทุก

หวงชางรีบตบต

ลยเจ้าค่ะ !” หลินลู

วซ้ายข้

...เลี้

ก็กลัวว่านางจะไม่รู้เรื่อง อาจเอ่ยไปตามประสาเด็กน้อ

ไปด้านขวาเล็กน้อย” กระทั่งจุดไหนมีสิ่

องการให้หวงชางเดินนำหน้าไปจนกระทั่งเช้า ทว่าหลินลู่ฉียัง

กนั้นแล้ว คงตามมาไม่ทันหรอก ฉีฉีก็เหนื่อยจนหลับไปแล้ว เกรงว่าเด็

ินซื่อถูกบุตรสาวคนเล็กกระตุกข้อมืออยู่บ่อยครั้ง

มแล้ว พักหน่อยก็ดี” นางเจียงเองก็อยากพักแ

ูต้นทางให้พวกเราที หากได้ย

่ฉีฉีหลั

ห์ช่วยนางเอาไว้ทำคุณต

ปทางเดิมที่เพิ่งผ่านมา เขารู้ว่าต้องปีนขึ้นต้นไม้เพื่อ

จต้องปลุกเด

ื่นขึ้นมา ร่างเด็กน้อยไม่ไหวแล้วจริง ๆ แต่พ

ปีนขึ้นไปดูต้นทางได้ ตอนนี้บ้านเรานั่งพักเหน

นปีนขึ้นไปยืนได้ “ต้นทางขวามือเจ้าค่ะ เดินไปสามก้าวก็เจอ” นางอธิบาย

งแล้ว เขาก็กวาดสายตามองหาคบเพ

บกันหมดแล้วล่ะ” นางคิดตามความจริง หากตามไม่เจอหร

รก็ต้องป้องกันไว้ก่อน เ

ผ้าที่ผูกไว้กับหลังของหวงชางนั้น หนาแน่

ออก นางอาจหล่นลงพื้นได้รับอันตรายได้ การกระทำนี้หลินลู่ฉีรู

เพียงหวงชางที่ไม่สามารถข่มตาหลับได้ กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ป่าอยู่ตลอดเวลา กระทั่งแ

ยามนี้ถึงได้มองเห็นบริเวณรอบ ๆ ว่าเป็นเนินหินบนภูเขาลูกหนึ่

ยไม่ตกเหวไปได้อย่างไรกัน”

ทั้งนั้น” นางเจียงรีบชี้จุดที

่ใช่หลอกให้พวกเรา เดิน

นมา ไหนเลยจะนึกถึงบุญคุณ ที

องพวกข้ามองเห็นในความมืดได้ นางนำทางพว

อยเพียงใด ในการเพ่งมองทางในความมืด เด็กตัวน้อยเท่านั้นยั

“ใครจะไปรู้ เด็กนั่น

ี” หวงจื่อถง

สาวคนใหม่ ไม่เห็นหัวป้

ไว้เดินทางต่อเถอะ จะมามัวทะเลาะกับเด็กทำไ

ซื่อเ

หญ่เจ้าพ

นได้เอ่ยคำใด ก็มีเสียงร้องโอ

สูงหลบอยู่หลังโขดหิน ส่วนผู้ที่วิ่งมานั้นอยู่ด

ยที่สภาพเนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบเลือด บ่นพร่ำว่าเสบียงที่เอา

่างไรเจ

ตรีและเด็กรีบถาม เมื่อ

งเมื่อคืนนี้ เกรงว่าหากพวกเราหนีไม่

ไม่ทันก็ไม่รู้ว่าจะมีชะตากรรมเช่นไร เสบียงอันน้อย

ข้าเองก็คงไม่รู้เหมือนกัน ว่ามีคนกำลังมาต

จ้าเฝ้ายามไม่ใช่รึ” นาง

ไรเลย เด็กนั่นอายุยังน้อยหูอ

เปิดโปงเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ระหว่างเอ่ยนั้น เขาไม่กล้าสู้สายตาคนอื่นใน