ของคนที่เ
นเงียบสงบทางตอนเหนือของอิตาลี ไกลแสนไกลจากคว
าอ่อนที่ปลายแปรงหยดลงบนพื้นไม้โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอกลับไม่
นเกินไปแล้วสินะ”
การณ์คืนนั้น คืนที่เธอทิ้งทุกอย่างไว้เ
งเคยกอดเธอแน่นราวก
ายเป็นคนที่เธอจำ
ระตูเรียกเ
ด้วยสีหน้างุนงง ไม่มีใครขึ้นมาบ
สูทดำ ใบหน้าเคร่งข
หมครับ?” เขาถาม
า คุณลูเซียน วัลติ
อเลน่าเหม
?” เสียงหลุดอ
ต็ม แต่เพียงได้ยิน มันก็ทำให
งคนมาต
ชายคนนั้นส่งกระดาษซอ
สิทธิ์เรียกตัวคุณกลับไป...ในฐา
ดูดี…แต่เอเลน่าร
คือข
กับ
กลับสู่นรกที
่คนของเขา
ม่คิดแบบ
วัน
ทหน้าคฤหาสน์สไตล์ยุ
ต่กลับรู้สึกหนาวจับใจยิ
งคน และเธอก้าวเข้าไปสู่โลกที่เธอเคยรู้จ
ยู่ตรงกลา
— สายตาสีน้ำเงินเข้มนั่นเหมือน
ยน วั
“ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป ไม่ว
งรักษาสัญญ
นรับกลับ.
อจะไม่มีทางห