ูลเจียงถูกมองเป็นตัวตลก ต่างพูดกันว่าฉันเป็นภ

ล้องและไมค์ของนักข่าว คุณพ่อโค

บค่ำ ผู้คนถ

ประตูบ้า

เปียกโชกไปทั้งตัวไว้ใน

ยดในระยะใกล้ ๆ ผิวขาวมาก หางตายังมีรอ

บ้าน หลิวเวยเหมือนจะตกใจมากอย่างนั้น

็กน้อย “เจียงเหยา ควบคุมสีหน้าของเธ

ก็บเข้าของที

าดมองเสิ่นยวี้แวบหนึ่งเท่านั้น ก็เดินผ่านพวกเขามา

่ปาก หลิวเวยกลับร้อง

ม่ของฉันเหมือนกันค่ะ...ไม่เคยม

เวยอย่างเจ็บปวดหัวใจ และสายตาที่ม

ู้ดี เธอเรียกแม่ของเธอมาแสดงแม่ลูกรักกันลึกซึ้

ะคิดมากเกินไป เธอจะจงใจหาเรื

เกี่ยวอะไรกับฉัน? ” “คิดว่าฉันตั้งใจหาเ

เสิ่นยวี้ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็เริ่มหมดความอดทน “แม้จะไม่เกี่ยวก

นเธอยืนกรานให้ฉันส

ตำหนิหยุ

ล่าของเสิ่นยวี้ในตอนนี

ำลัง

เหมือนว่าจริงใจและรักกันอย่างลึกซึ้ง เมื่อความฝันมีรอยร้

ห้อภัยเขา และรู้ว่า

้นอีกครั้ง ฉันกลืนเสียงสะอื้นในลำคอกลั

โรงแรมที่ดีที่สุดให้คุณลุงกับคุณน้า ให้พวก

รับผิดชอบดูแลเรื่องอาหารความ

มองเขา “ฉั

ดีขึ้นแวบหนึ่ง “เหยาเหยา ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนมีน้ำใจ ก็ใช่จริง ๆ คนเยอะเกินไปก็ไม่ดีต

กมาข้างหน้าก้าวหนึ

ดูเหมือนว่า ไม่ใช่เขาเริ่มต้นก่อนไม่เป็น เ

วยดึงกลับไป เสิ่นยวี้หันกลับไปทันที เห็นเพียงในดว

นยวี้อุ้มหลิวเวยเดินไปทา

ี้คุกเข่าลงต่อหน้าหลิวเวยอย่างชัดเจ

น ฉันถอด

ล้วว่าข้อมือและแขนของเธอไม่

นหลังในความทรงจำนั่น ลำคอรู้สึกขมขื่นอย่

สิ่นยวี้ก็คิดจะดูแลฉันทุกรายละเอียดแบบนี้ ในตอนนั้น แ

ีฉันควรจะรู้เร็วกว่านี้ว่าเสิ่นยวี้ในตอนนี้ไม่ใ

้ ฉันจะไม่กล

นยวี้เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องมากขนาดไหน อย่างน้อย

ยวข้องมีมูลค่าจำนวนมาก การคำนวณน่

พยั

องฉันก็ไม่มีวันทิ้งไว้ให้กับเสิ่นยวี้ เจ็ดปีฉันก็ส

ุกคนมองฉันก็แฝงไปด้วยคำถาม ฉันรู้ว่าพว

อดเสาะเหล่านั้นถูกตัดขาด

่าบนปุ่มกดลิฟต์ถูกติดสติก

่างกล้า ๆ กลัว ๆ “นี่คือ...คุณหลิวเธอติดไว้ คุณเสิ่นบอก

ระวัง “คุณเสิ่นให้ความสำคัญกับความรู้สึก แค่เห็นว่าเธอเป็นนักเรียนที่ได้รับการช่วยด้านทุนท

่งบางทีฉันก็

เขาก็ไม่ร

ม่มีความสัมพ

ั้งตัว “คุณว่า

นบนสุด แล้วพูดซ้ำขึ้นอีกครั้ง “ฉันกั

ออกมา ประตูล

ฉัน ข้างหลังก็มีหลิวเว