บเป็นหลิวเวยที่ยิ้มใสซื่อเดินเข้ามาหาฉัน “คุณเจียงคุณรู้ไหมคะ? เมื่อคืนคุ

ข้นหอมหวานที่คุณเสิ่นสั่งให้ฉันโดยเฉพ

มูกไอเบา ๆ ไม่สนใจ แต่ผู้ช่วยที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ในบ

ยมีน้ำตาคลอเบ้าทันที เธอตัวสั่นหลบเข้าไปหลังเสิ่นยว

ก็หันมากวาดมองฉันด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง “จัดการคนของเ

ว้ จากนั้นก็ยื่นมือไปคล้องแขนของเสิ่นยวี้ “คุณเสิ่

ขึ้น เสิ่นยวี้ก็คิดจะพูดอะไรกับผู้ช่

า ฉันยังพ

ม่มีความรู้สึกใด ๆ ทั้งนั้น “เจียงเหยา? คุณลืมสิ่งที่ตัวเองเพิ่งพูด

วินาทีนั้นตรงหน้าเขาเหมือ

ันโดยไม่ตั้งใจ “เห

วี้ค้างอยู่ในอากาศ หล

รมากอีกแล้ว “คุณเสิ่น ฉันจ้างคุณมาทำงานที่บริษัทด้วยเงินเด

้จริง ๆ บางทีฉันอาจต้องพิจารณาความสามารถ

เสิ่นยวี้เข้ามาในอ้อมแขนแล้วลูบเบา ๆ แม้แต่น้ำเสียงก็สะอื้นเล็กน้อย “คุณเสิ่น คุณโอ

งตรงหน้าฉันทันที พร้อ

พูดอะไรทำให้คุณไม่พอใจ คุณจะตบตีด่าฉันก็ได้ค่ะ ฉันยอมรับได้ทั้งหมดค่

ออกมา แต่กลับเข้าหูของทุก

่างนั้น มองมาที่ฉัน จากนั้นก็มอ

นทีละคำทีละประโยค “ขอโทษครับคุณเจียง คนของผม

โดยไม่เหลียวหลังมอง เ

ลง น้ำตาที่กำลังคลอเบ้าก็ไ

ร้องไห้ให้กับเจียงเหยา

จากดื่มไปสามรอบ ก็เห็นเสิ่นยวี้โอบห

อนวุ่นวายอลหม่านมาก คู่ค้าที่มีความสัมพันธ์ที่

ื่นดราฟคำกล่าวออกไปตร

สิ่นยวี้ยังไม่ทันยื่นมือออกมา หลิวเวยกลับคว้าแย่งไปก่อน

คุณเสิ่น อีกเดี๋ยวสามา

อะไร รีบส่งเสียงห้ามขึ้นทันที “การเปิดตัว

้สิ

ด้วยสายตาไร้ความรู้สึก “นี่เป็นส่วนที่ฉันรับผิดชอบ

นกับทีมร่วมกันวิจัยมาเกือบสามปีจนในที่สุดก็ออกสู่ตล

าสฝึกฝน ไม่ใช่ทุกคนจะมีข

วแน่ในสายตาของเสิ่นย

บากมากขนาดไหนเสิ่นยวี้ก็

รายการแสดง หลิวเวยเดินขึ้นเวทีท่ามก

สุด จนกระทั่งกลางทางหลิวเวยเองก็กล่าวต่อไปไม่ได้

ดสินใจแน่วแน่ลุกขึ้นทันที สายตากวาดมองมาที่ฉันด้วยความรู

ว้ในอ้อมแขน “ขอโทษครับ เลขาของผมยังไม่ค่อยเชี่ยวชาญธุรก

้น มองดูนิ้วที่ประสานกันไม่เคย

จนกระทั่งกล่าวจบเสียง

ข้างหน้า กล้องจับภาพตรงม

คุณเจียงแยกกันด้วยความไม่พอใจ ขอถามหน

บิดความขัดแย้งขึ้นอย่างที

ัมพันธ์ระหว่างคุ

่ สายตาของเสิ่นยวี้

มีเพียงฉันที่มองหน้าจอโทรศัพ