img ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน  /  บทที่ 3 เจ้าจับปลาได้อย่างไร | 7.32%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 3 เจ้าจับปลาได้อย่างไร

จำนวนคำ:1666    |    อัปเดตเมื่อ:15/08/2025

าทำงานต่อ ผ้าห่มก็เอาเศษผ้ามาเย็บต่อกัน มันหนากว

ุณก็ไม่รู้ ทำให้ลู่จื้อหลับไปทันที นางตื

ล้ว ลู่จื้อที่ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกเรี่ยวแรง

้ารก มีแปลงผัก เรียกว่าผักมั้งเพราะมันแคระแกร็

=3.33เมตร) หากเดินเลียบแม่น้ำไปประมาณสองลี

ะมีชีวิตแบบนั้นมันต้องมีเงินค่ะ ไหนจะซื้อที่ สร้างบ้าน ทำ

ทรสั่งพ่อบ้านทุกอย่างก็เรียบร้อย แต่ตอนนี้ทุนไม่มี ร่างกายก็เหมือนจะละสังขารทุกเม

้องเดินด้วยท้อง แต่ทหารกำลังจะอดตาย ข้าวชั้นต่ำ

า นางที่เคยกินข้าวมื้อหนึ่งไม่ต่ำกว่า 1,000 หยวน (1หยวน=5บา

และมีดพร้า เดินไปที่ริมแม่น้ำ ในเมื่ออยากมีชีวิตเรียบง่ายในชนบท

ร้องดังกว่าเสียงนกร้อง นางจำต้อ

กล้ริมแม่น้ำ ลู่จื้อจึงใช้มีดขุดออกมา นางจะนำมาเป็นเห

ลู่จื้อจึงหมดไปกับการดูคอนเทนต์การใช้ชีวิ

้ด้านล่างกันมันลอยไปกับน้ำแต่ก็กะน้ำหนักไว้แล้วว่าตอนยกขึ้นจะต้องยกไหว จากนั้

มาเดี๋ยวนี้!!!” เสียงตวาดของลู

้าขึ้นเพราะตอนนี้มีปลาเข้ามาในตะกร้าสิบกว่าตัวแล้ว แต่

วน้องสาวทันที ในหมู่บ้านแทบไม่มีชาวบ้านออกมาจับปลาเลยเพ

ยกขึ้นไป

ลงกับพื้นหมดสภาพทันที ร่าง

ั้งเปียกทั้งเหนื่อย

่” นางที่เห็นต้นหอม ตะไคร้ตั้งแต่แรกก็ไม่ล

็นลมอยู่แล้ว ลู่เพ่ยก็เข้ามาช่วยน้องสาวติดไฟย่างปลา

จางนับว่าดีที่สุดตั

ปลาพวกนี้ว่ายน้ำเร็วยิ่งนัก"

นดิน (ไส้เดือน) แต่ข้าไม่มีแรงจะขุด" ลู่จื้อบอกวิธีหาปลาเพื่อให้ทุกคน

าคะ" วันนี้จับได้ตั้งหลายตัวหากแบ่

หารหม่านอี้ (พอใจ) ห

บลี้ ใช้เวลาครึ่งชั่วยาม (1ชั่วยาม=2ชั่วโมง) สภาพร่าง

ยก็จะกลับถึงบ้านก่อนตะวันตกดิน จะได้ซื้อข้าว แป้งสาลีเ

นครึ่งชั่วยามก็กลายเป็นเกือบชั่วยามกว่าจะถึง ยังดีที่เจ้าเมืองคนให

าเ

หวิน = 1 เ

0 อิแปะ /เหวิ

งิน = 1ก

อง = 10

็นสองพี่น้องใส่เสื้อผ้าปะชุนทั้งตั

อปลาหรือไม่ ปลาของข้ายังไม่ตาย

ู้เพียงราคาปลาที่ตายแล้ว หากปลาท

เค่อ (15นาที) ก็พาชายร่างท้ว

ม่ตาย ข้าขอดูหน่อย

ู๊หานขอรับ

ตัวใหญ่อีกด้วย ข้ารับซื้อชั่งละ

1ตัวหนักเกือบ 2 ชั่

เป็นจะขายได้ราคาดีเพียงนี้ แล้วทั้งคู่นำปลามาเกือ

img

สารบัญ

บทที่ 1 ถ้าต้องตาย ก็ตายให้หมด บทที่ 2 มีชีวิตอีกครั้ง บทที่ 3 เจ้าจับปลาได้อย่างไร บทที่ 4 เอาปลาไปขาย บทที่ 5 หายไปไหนแล้ว บทที่ 6 เข้าเมืองขายสมุนไพร
บทที่ 7 มิติของลู่จื้อ
บทที่ 8 อาจารย์ข้าคือซุนหงอคง
บทที่ 9 จางเสียนกับกู้เหลี่ยงมาหา
บทที่ 10 ได้ซื้อที่ดินแล้ว
บทที่ 11 หวังว่าจะจำในสิ่งที่เขียนไว้ได้
บทที่ 12 ขาบิดาหายดีแล้ว
บทที่ 13 บ้านท่านตาท่านยาย
บทที่ 14 ปลูกผักในมิติจิต
บทที่ 15 ผักของข้าไม่เหมือนที่อื่น
บทที่ 16 เซียวซีซวน
บทที่ 17 มาเยือนถึงเรือน
บทที่ 18 ย้ายเข้าเรือนหลังใหม่
บทที่ 19 เจ้าแสดงได้ ข้าก็แสดงได้
บทที่ 20 ซื้อทาส
บทที่ 21 เมืองเฉียนไห่ได้เว้นภาษีสองปี
บทที่ 22 คู่ค้าให้มา
บทที่ 23 ให้สหายโดนเสียบ้าง
บทที่ 24 รองผู้ว่าการนครหลวง
บทที่ 25 ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน
บทที่ 26 หรือเจ้าอยากรับนางไปเป็นอนุ
บทที่ 27 สอบผ่านถงเซิงกันแล้ว
บทที่ 28 แคว้นฉีช่างเล็กนัก
บทที่ 29 มาขอข้าวกิน
บทที่ 30 เปลืองน้ำหมึก
บทที่ 31 อารุ่ยชอบเจ้ารึ
บทที่ 32 ได้เข้าไปโดยบังเอิญ
บทที่ 33 ทำน้ำแข็ง
บทที่ 34 ไยเจ้าไม่พกไว้กับตัว
บทที่ 35 ข้าจะพาเจ้าไปดูเอง
บทที่ 36 ถึงเมืองหลวงแล้ว
บทที่ 37 หอเลี่ยงซู
บทที่ 38 ลงโทษเด็กดื้อ
บทที่ 39 ถึงคราวซวยก็ซวยทั้งวัน
บทที่ 40 นายท่านแห่งมิติจิต
บทที่ 41 เจ้าปิดหน้าทำไม
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY