ง ได้เงินสี่ร้อยสี่สิบอิแปะ หลงจู๊หานให้มาสี่ร้อยห้าส

ั้นเลวจินละ 25 อิแปะ (1จิน=500กรัม) ข้าวสารชั้นดีจินละ 40 อิแปะ

ื้อซื้อข้าวชั้นเลวสามจิน ชั้นดีสองจิน น้ำตาล เกลือ อย่างละจิน แป้งสาลีห้าจิน จ่

่งร้อยห้าอิแปะ จึงซ

ื้อหมูขายอย

ปะ มันหมูจินละสิบห้าอิแ

ิน มันหมูสามจิน กร

แล้วกัน” กระดูกหมูส่วนมากเถ้าแก่จะเก็บไว้ให้สุน

ด้แย่งกระดูกสุนัขกิน ไม

ู่จื้อจะใช้จนหมดเลยลากน้องสาวกลับบ้าน เขาคิดตลอดทางกลั

ลู่จื้อหมดแรงไปเสียแล้ว ลู่เพ่ยเลยให้น้องสาวไปพ

พียงนี้” จินหรูเห็นของที่ล

หลือขอรับ ท่านเก็บไว้ พรุ่งนี้พวกข้าจะจับปลาไปขายอีก ท่านพ่อจะได้หาหมอเสียที” ล

ยเร็วๆ” นางจินหรูยิ้มกว้างอย่างดีใจ เมื่อรู

าย่าง พร้อมข้าวสวย เป็นมื้อที่ทุกคนพอใจ ขนาดท

ลา หลุมดักปลาของลู่จื้อนั้น นางทำริมแม่น้ำที่น้ำไหลดีและเ

้ แต่พอช่วยน้องสาวขุดหลุมที่สาม หลุมที่สี่ หลุมแ

น้องสาวเขาตอนอยู่บ้านใหญ่ทำงานต่างวัวต่

ื้อเอ่ยออกมาด

ลู

ุ่งนี้เช้าค่อยมาจับปลาไปขาย”

ทั่วไปจะอาบน้ำวันละครั้งหรือไม่อาบเลย แต่น้องสาวเขาตั้งแต่หายจากไม

น พอถึงหลุมที่ขุดไว้ลู่เพ่ยถึงกับตะลึงอ้าปากค้าง ปลาอย

ุดแล้วยังช่วยเหลือบ้านรองจางเสมออีกด้วย แล้วยังให้ขอยืมรถเข็นมาด้

กันมาเลย เมื่อท่านแม่เรียกกินข้าวก็ก้มหน้าแข่งกันกินทันที จากนั้นก็ช่วยกันเข็นร

จ้าสองคนจะไปไหนกัน

็ต้องบอกกล่าวกันบ้าง

ได้เล็กน้อยจึงจะลองน

้อยเจ้าก็มาขายพวกข้าถูกๆ เถิ

ให้ท่านพ่อ หากไม่พอต้องรบกวนท่านป้าช่วยออกเงินซื้อยาให้ท่านพ่อข้าด

รู้ว่าคงไม่น้อย แล้วจะ

ี่น้องก็เดินทางเข้าตั

ต๊ะลูกค้าเมื่อวานได้รับคำชมมากมายทำให้พวกเสี่ยวเอ้อได้รับร

ลยแจ้งว่าต่อไปจะนำปลามาส่งทุกสองวัน ลู่จื้อส่งเงินให้พี่ชายเ

้ท่านถึงกับตัวสั่นได้เลยรึ” ลู่จื้อส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ หากลู

ึงให้ลู่จื้อขึ้นไปนั่งบนร

สองคนหาเงินได้มากเพียงนี้ หากเป็นตอนที่จางหมินยังไม่ล้มเจ็บ เงินจากการล่าสัตว์ก็ได้มากอยู่ แต่เงิ