าง อาการมึนงงเริ่มคลายไปบ้าง แต่เธอก็ยังรู้สึกงุนงงกับสถานที่แปลกๆ ที่เธอต้องอยู่ในตอนนี้ ข้าวของที่เต็มไปด้วยความเก่าแก่แ

ก่ที่ดูเคร่งขรึม ใบหน้าของชายแก่ดูท่าทางอายุมาก สวมชุดหมอที่เรียบง่าย แต่ก็มีลักษณะคล้ายกับ

วิ่นอี่พูดพร้อมกับยิ้มบ

เปล่า แต่จากท่าทางที่ดูเป็นธรรมชาติและการเข้ามาดูอาการของเธอในทันที ก็ทำให้เธอไม่

ณ์มากมาย เขาก้มลงมองจี้หยวนอย่า

าหรอก เจ้าเอายานี้ใ

่ดูเป็นส่วนผสมจากธรรมชาติยื่

ิ่นนี้ อากา

่รับยาและถา

จ่ายล่ะ

าๆ ก่อนจะตอบกลับด้ว

งตำ

ค่ารักษาในราคานี้ จี้หยวนเห็นท่าทางของป้าเหวิ่นอี่และรู้สึกเห็นใจ

งที่อยู่ที่ข้อมือของเธอ เธอไม่ได้คิดอะไรมากนัก

จี้หยวนพูดด้วย

ยนเพื่อให้ป้าเหวิ่นอี่จ่ายค่ารักษาหมอหลู่ซาได้ ป้าเหวิ่นอี่มองสร้อยทองในมือจี้หยวนด้วยสาย

ไว้ เมื่อหมอหลู่ซารับสร้อยทองจากมือป้าเหวิ่นอี่ เขาก็ไม่พูดอะไรต่อ รีบเก็บมันไว้ในกระเป๋าของตนอ

รรยากาศ ข้าวของ และการแต่งกายของคนในหมู่บ้านยังคงดูแปลกตาและไม่น่าเชื่อสำหรับเธอ คว

หรอกเหรอคะ?" จี้หยวนถามด้วยน

แล้วหันมามองหน้าจี้หยวนด้วยความแปลกใจ

็พยายามหาเหตุผลมาหักล้างความคิดที่ดูจะเหลวไหลของตัวเอง "หรือว

นอี่ขมวดคิ้วแน่น "เจ้าพูดอะไ

จึงเปลี่ยนคำถามทันที "ถ้างั้น...ขอถามอะไรหน่อยค่ะ

็นคนสติไม่ดี "นี่เจ้าตกน้ำจนเลอะเลือน

ิ่นอี่ "นี่มันสมัยราชวงศ์ซ่ง ตอนนี้เป็นช่วงที่ใต้เท้าเป๋าบุ๋นจิ้น

ง เธอเบิกตากว้าง หัวใจเต้นรัว คำว่า "ราชวงศ์ซ

?" เธอพึมพำกับตัวเอง น้ำเ

ชื่อ "หรือว่า…เราจะย้อนเวลากลับมาจริงๆ น่ะเหรอ? ไม่

ิดอยู่ในฝันร้าย จี้หยวนยกมือขึ้นมากุมหัวพลางคิดในใจ "โอ๊ย ตายแ

แน่น เธอเงยหน้ามองป้าเหวิ่นอี่ที่ยังคงมองเธอด้วยสายตางุนงง แต