ธเลยนะ พี่เวยเวย

แผ่ว คิ้วขมวดเล็กน้อย

ังจะเข้าข้างเ

ก็ประคองซูม่ออวี่ข

จก็มาลงกับฉัน แต่ถ้าเธอกล้าแตะเสี่ยวอว

หันไปพูดกับซูม่ออวี่ว่า “

ี่เหลือบตามามองฉินเวย แววต

่ มองแผ่นหลังของทั้งสอ

ั้งนานแล้วว่ามั

กลับมาเมื่อไร แค่ซูม่ออวี่หลั่งน้ำตาสักหยด คนที่ต

ดินลงบันได อกของเธอปวดร

ขอกุญแจห้องพักชั่วคราวในห

าที่สามารถลบค

มบูรณ์ เธอกินไปแค่ครั้งเดียว ตอน

อด้วยสายตาเป

้นมา แล้วใส่ยาเข้

้งความรักและความทรงจำอัน

มเรื่องราวทั้งหมดได้อย่างสิ้

็จะได้อยู่ด้วยกันอย่างสบายใจ โดยไม่ต

เวยไปที่บริษัทเ

งานอยู่ข้างกายเซิ่งหลินช

สึกได้ถึงสายตาแปลก ๆ มากมายที่จับจ

่งความจำกลับมา สิ่งแรกที่เ

อีกล่ะ？ อยากหาเรื่อง

่า อย่าซุบซิบ

า ปลายนิ้วกำ

็นประตูห้องทำงานของตัวเองเปิ

งเก็บของของฉินเวยออก

นเวยซีดลงไป

ิ่งหลินชวน เขาไม่แม้แต่จะเหลื

าวนี้เธอก่อเรื่

กระทบกระเทือน ตอนนี้ยังไม่หายตกใจ

าลกับฉัน แล้วขอโ

มายลาออก “ประธานเ

งเมื่อคืน ฉัน

หน้าขึ้น มองเข้

ึงขั้นกลิ้งตกบันไดเองแล้วใส่ร้ายเธอเหรอ？ ฉินเ

นชวนก็ลงชื่อของต

ำงานเลขาไม่ได้แล้ว ก็ว่าจะย้

ืม” แล้วพูดต่อว่า “ไม่จำ

่องที่เกิดขึ้นในสองปีนี้ให้หมด และจ

่งหลินชวนชะ

งจะออกไป เซิ่งหล

๋ยวก

เดือนให้เธอเพิ

ยยิ้ม

จำเป

ปตลอดสองปีนี้ มันไม่อาจชดเชย

ันทีว่าเซิ่งหลินชวน

สึกราวกับไม่เคยร

วยเตรียมจะกิ

งหลินชวนดังขึ้น

้ มาที่ตึกเวิลด์เทรด เข

อว่า “ฉันเองก็ไม่อยากเรียกเธอหรอก แต่ประธา

ทนเซิ่งหลินชวนแล้วถูกคนในงานบังคับให้ดื่มเหล้า ตอนนั้นเองจ

ื่อเรียกให้เธอมาด้วยต

ฉินเวยจึงตัดสินใจวางยาเม็ด