บทที่ 3

จำนวนคำ:140    |    อัปเดตเมื่อ:29/10/2025

องขอ

เป็นงานที่หรูหราฟุ่มเฟือยเพื่อแสดงให้ทั้งฝูงเห็นว่าลูน่าตัวจริงของพวกเขากลับมาแล้ว

ข้างๆ ฉันกลับว่างเป

“การรอคอยถึงห้าปี...มันเป็นเรื่องราวในตำนานเลยนะ ฉันได้ยินมาว่าเขาทรมา

นเชื่อที่สร้างขึ้นอย่างประณีตเพื่อวาดภาพเขาให้เป็นคู่แท้ที่โศกเศ

บก็เข้าปกคลุมห้องโ

ดทางการสีดำ แต่เขาไม่ได้มาคนเดียว ข้างๆ เขาคือพ่อแม่ขอ

ศรัณยาสวมชุดเดรสสีขาวเรียบง่าย ก้มหน้าลง

ีตะกลัวว่าฉันจะเหงา” หล่อนกระซิบ เสียงสั่นเครือและเปราะบาง หล่อน

ตาหน่อยสิ ไลลา หล่อนดูแลคีตะมานะ

งฉันเองแล้วขอให้ฉันมีเมตตา? ความอัปยศอดสูเป็นเหมือนน้ำหนักที่ก

์ของเขา เขาทรุดตัวลงคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าฉัน ทำใ

เส้นหนึ่ง เส้นนี้สมบูรณ์แบบ ความยาว

เขาประกาศ เสียงดังกังวานด้วยความจริงใจให้ทุกคนได้ยิน “เ

ไรอย่างนี้! ช่างทุ่มเทอะไรอย่างนี้! สร้อยคอสองเส้น

ะเย็นเฉียบสัมผัสผิวฉั

นคิดกับตัวเอง “มันยังหมายถึง ‘หน

พื่อสวดภาวนาขอบคุณสำหรับการกลับมาของฉัน คีรินอยู่ข้

งชัดเจนและดังพอให้คนใกล้ๆ ได้ยิน จากนั้น ฉันก็เพิ่มความปรารถนาของตั

สียงสูดหายใจดังมาจาก

ล้ววิ่งหนีออกจากห้องโถงใหญ่

ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร พ่

แดงก่ำด้วยความโกรธ “ลูกทำให้หล่อนอ

่อนไปสิ คีริน! หล่อนเปราะบางนะ! หล่อน

ให้เขาไปปลอบผู้หญิงอีกคน ส่วนฉัน ยืนนิ่งเงียบ เป็

-

ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY