/0/29221/coverbig.jpg?v=20251029173447)
ลฟ่าคีรินทร์ ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ฉันหลงเชื่อว่าความรักของเราคือตำนาน แ
ฉันพบคัมภ
าทำพิธีโลหิตเพื่อทำให้ตัวเองเป็นหมั
งโกหก เขากับนักรบของเขายังตั้งวงพนันกันด้วยซ
ณะที่ใช้ร่างกายของ
เขา เตะท้องที่นูนใหญ่ของฉันเพื่อความสนุกสนาน จา
ญญาไว้ ไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากเกมวิปริตปั
จนแหลกสลาย หัวใจของฉันไม่ได้แค่แ
ุนไพรต้องห้ามเพื่อจ
ระทำที่เกิดจา
ฐมบทแห่งสง
ที
ารา
ลายเป็นสีเลือดแห้ง มันถูกซ่อนไว้ใต้พื้นสองชั้นของโต๊ะทำงานส่วนตัวของอัลฟ่าคีรินทร์
ายมือที่สวยงามราวกับใ
ยเลือดของเขาออกจากชะตากรรมที่จันทราเทวีลิขิต และผูกมัดแก่นชีวิตของเขาไว้กับศิริ
รุนแรงราวกับถูกโยนลงไปในทะเลสาบน้ำแข็ง มือของฉันเลื่อนไปกุมท้องโดยสัญชาตญาณ ที่ซึ่งลูกของเรา—ลูกข
่แท้ของเขา ใน
กกลับตาลปัตร กลิ่นกายของเขา—กลิ่นพายุที่พัดผ่านป่าสนและไอดิน—มันเรียกหาจิตวิญญาณของฉัน หัวใจฉันเต้นระรัว
อง
คืออัลฟ่า และฉันคือโอเมก้าชั้นต่ำ แต่ลิขิตของเ
เขาทำให้ตัวเองมีลูกไม่ได้เมื่อหนึ่งปีก่
ื่องเข้าใจผิดแน่ๆ ฉันต้องไปถามเขา ฉันต้องเ
ฉียบของคฤหาสน์สไตล์ล้านนาโบราณอย่างเงียบกริบ พรมทอแขวนผนังที่บอกเล่าเรื่องราวการต
สักบานใหญ่ปิดสนิท แต่ฉันได้ยินเสียงทุ้มลึกและเสียงหัวเราะดังลอดออกมา มันเคยเป็นเสี
ับเนื้อไม้ท
ป็นของเบต้าครุฑา มือขวาของคีรินทร์ดังขึ้น “ท้องแปดเดื
ียงหัวเราะอ
า “แต่เทพีกลับสาปให้เขามีคู่แท้อยู่ดี อย่างน้อยเขาก็ยังใช้ประโย
ข็ง ลมหายใจติดขัดอยู่ในอก
ชากองทัพและปลอบประโลมจิตใจฉัน แต่ตอนนี้มันไม่มีคว
่านประตูหนาออกมา มันเป็นพลังโดยกำเนิดที่อัลฟ่าทุกคนมี เป็นคำสั่งด้วยเสียงที่หมาป่าชั้นต่ำกว่าต้องยอมทำตามอย่างไม่อ
ระแทกบานประตูจนฉันรู้สึกไ
งข้า” ครุฑาประกาศ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความ
ักรบอีกคนตะโกน “ข้าได้ส
ส่งถึงนักรบคนอื่นๆ ในห้อง กระแสจิตคือการเชื่อมต่ออันศักดิ์สิทธิ์ มีไว้เพื่อรวมฝูงเป
ฑาดังขึ้นอย่างโอ้อวด เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “น
งเป็นผุยผง มันคือเรื่องโกหกทั้งหมด สายตาที่เปี่ยมรัก สัมผัสที่อ่อนโยน คำสัญญาถึ
ยงกรีดร้องเงียบงันติดอยู่
งคีรินทร์แวบเข้ามาในความคิด เป็นปฏิกิ
คลื่น ความเจ็บปวดใจและการทรยศหักหลังที่ท่วมท้นซัดสาดคำสั่งของเขาให้หายไปราวกับไม่ม
นีออกจากกำแพงที่น่าอึดอัดของคฤหาสน์หลังนี้ ฉันวิ่งจนปอดแ
นเย็นเยียบก็เข้ามาแทนที่ น้ำตาหยุดไหล อาการสั่นทุเ
ล้วว่าต
ปเพราะฝึกฝนมนต์ดำต้องห้าม นางมองท้องที่นูนใหญ่ขอ
ันทราเงา” ฉันพูด เส
ณของนางฉายแววสงสาร “มันจะ
” ฉ
บอัลฟ่า แต่เมื่อไปถึงประตู ฉันก็เห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เส้นสีเงินอันซับซ้อนของผนึกโลหิต ซึ่ง
ดออกก่อนที่ฉัน
ขา นางสวมชุดราตรีสีเงินระยิบระยับ ชุดที่ตัดเย็บขึ
ยู่ในเงามืด ใบหน้าของเขา
ยงของเขาไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ “ผนึกตอนนี้เชื่อมก
 GOOGLE PLAY
 GOOGLE PLAY