ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน
ยาโอเมก้าที่อัลฟ่าไม่ต้องการ

ยาโอเมก้าที่อัลฟ่าไม่ต้องการ

ผู้เขียน: Gavin
img img img

บทที่ 1

จำนวนคำ:212    |    อัปเดตเมื่อ:29/10/2025

รักษาเดียวสำหรับคำสาปพิษเงินที่กัดกินร่างกายเขาให้ทุกข์ทรมาน เขาสัญญาว

หญิงคนอื่นกลับมาบ้าน เขาขอคืนกุญแจเพนท์เฮาส์ข

ริการของเธอ” เ

เกือบจะจับแม่ที่ป่วยของฉันกดน้ำในบึงโคลนเพื่อบีบให้ฉันสารภาพ เมื่อเธอใส่ร้ายฉัน

มาเป็นคนที่ทรมานฉันได้เจ็บปวดที่สุดได้อย่

ายามจะจับเขาตอนที่ลิตาเดินเข้ามาพอดี วันนั้น ฉันตัดสายสัมพันธ์ของเราและจากไปยังฝูงคู่แข่ง

ที

งของศ

ู่บนผ้าปูที่นอนผ้าไหมของเตียงคิงไซส์ ผิวของฉันยังคงรู้สึกซาบซ่านในจุดที่มือของเขาสัมผัส กลิ่นที่คุ้นเคยของเขา—กลิ่นสนหลังพายุฝน กล

มปีที่ฉันเป็นความลับของเขา เป็นยารักษาเดียวสำหรับคำสาปพิษเงินที่ทำให้ร่างกายของเขาต้องทนทุกข์ทรมานเป็นระยะๆ สัมผัสของฉันคือ

ียบเฉย ปราศจากความเร่าร้อนที่เพิ่

งผ้าห่มขึ้นมาปิดห

งฟ้าตอนมีพายุ ตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือนเศษน้ำแข็ง

กของฉัน หนักอึ้งยิ่งกว่าสายฝนที่สาดกระหน่ำอย

” เขาตัดบทอย่างห้วนๆ “สา

์ขึ้นมา การเคลื่อนไหวของเขาแม่นยำและเฉยเมย

่องการควบรวมกิจการ “ฉันจะประกาศให้เธอเป็นคู่ของฉัน

เพิ่งจะสิบเก้า ด้วยดวงตาที่กลมโตดูไร้เดียงสา ซึ่งตอนนี้ฉ

ารให้ลิตาเจอของของเธอที่นี่ มันจะทำให้เธอไม่พอใจ” เขาหยิบบัตรสีดำเงาออกมาจากกระเป๋าสตางค์แล้วโยนมันลง

ง เป็นยา เป็นความลับที่ปลอบประโลม

ๆ สักคนแต่งงานด้วยซะ มีลูกเยอะๆ นั่นแหละคือหน้าที่ของโอเมก้าอย่างเธอ” เขาชี้ไปที่แจกันเล็กๆ บนโต๊ะข้างเตียงของฉัน ที่มีดอกจันทรามาลีอันบ

เขต และในความมึนงงจากความเจ็บปวด เขาพบว่าสัมผัสของฉันเป็นสิ่งเดียวที่สามารถบรรเทาคำสาปได้ เขาสัญญากับฉันในตอนนั้น

ให้เรา แต่ฉันมารู้ความจริงทีหลังว่า ฉันเป็นแค่เครื่องมือ

ึง เขาหลงใหลเธอ เขาเริ่มผลักไสฉัน ยอมทนทุกข์ทรมานจากคำสาปขณะที่ก

นโยน เป็นแม่ของฉันเอง จิตสื่อสาร วิธีการพูดคุยจากใจถึงใจ จ

ไหม ยาหยีของแม่?

ตรงข้ามกับความเย็นเยี

นส่งกระแสจิตกลับไป พย

เขาฟื้นแล้ว! หลังจากหกปีเต็ม จั

ในอาการโคม่าจากมนตร์ดำหลังจากต่อสู้กับพวกหมาป่าไร้ฝูงเพื่อปกป้องดินแดนของเ

สัญญาณ

รื่องของเราแล้ว เขาเลือกคนอื่นแล้ว หนูจะกลับบ้าน เราจะไปจากที่นี่ ทันทีที่หน

่กี่ชิ้นลงในกระเป๋าเดินทางใบเล็ก ฉันทิ้งบัตรสีดำไว้บนผ้าปูที่นอนส

ล่างสุด หัวใจของฉันก็หยุดเต้น คีรินทร์กำลังเดินผ่านล็อบบี้ แขนของเขา

เธอเป็นแค่คนรับใช้โอเมก้าคนหนึ่ง” เขาพูดกับลิต

“โอ๊ย น่าสงสารจังเลยนะ” เธอพูดเสียงหวานปานน้ำผึ้ง แต่แฝงไปด้วยความสมเพชจอมปล

ะติมากรรมคริสตัลที่ชื่อว่า ‘หยาดน้ำตาแห่งจันทราเทวี’—รางวัลจากการ

ัดมันและแตกกระจายเป็

-

ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY