ะข้างคนขับของรถซูเปอร์คาร์สีดำด้าน ถึงแม้จะอยากแ

าขับคิดว่าน่าจะไม่มีชีวิตรอดกลับไปบ้าน ฉันจึงต้องนั่งเกร็งอยู่ท่ามกลางคว

ประมาณหนึ่

างของเธอกำลังนั่งอยู่บนขอบระเบียงซึ่งหันหน้ามาทางฉันอย่างหมิ่นเ

พี่อย

อะไรบ้า

’ ยังคงพร่ำ

ี่ ตกลงไปก็แค่เจ็บ ไม่ก็พิการ แต่ถ้าพี่ล

ไ

ะ อยากทำอะไรก็เชิญ ถ้าพี่เ

ยโฮออกมาอีกครั้งพร้อมด

ขึ้น น้องก็จะเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่

งครุ่นคิด ฉันจึงอดที่จ

ิด อันที่จริงพี่ก็

งไปควงยัยผู้หญิงนมทะลักอย่างกับแม่วัวมาเย้ยกันซ

งกันแค่ปีเดียว แต่พี่พราวชอบแต่งหน้า รักสวยรักงาม แตกต่างกับฉันโ

นี้มันหยาม

รอีตานั่นให้พี่นะ ฮือ~ น้องต

.

ความเสียใจมันเป็นยัง

จะให้น้อ

งรักแล้วหักอกเหม

ห

พี่ ใช่สิ! น้องไม่

้องว่

พราะถ้าภารกิจนี้สำเร็จ พี่จะพาน

" ฉันตอบแบบไม่ต้องคิดครั้น

จุดเริ่มต้นของ

ื่ออะ

คนเรียกฉันออกมา

ียงแผ่วโดยไม่หั

งบอกชื่อตัว

ฉันตอบอย่างประชดประชัน เพราะเมื่อหลายวัน

ยู่หลายจังหวัดในประเทศไทย รวมถึงคาเฟ่

เท่าไ

่สิ

ปไหน ผมแก่กว่

ิบสาม

จบแล้ว

จบไม่น

ก็จบ

ค

บ้านว่าย

ดีค

เรื่องที

งปั๊บ คงดีใจกันจ

ชดเก

พราะเริ่มคิดหาวิธีหนีไปจากเขา มาคิด ๆ ดูแ

รกอย่างแรง ดูเหมือนว่าการใช้รถบนถนนของเมืองหลวงจะเลวร้ายกว่าท

อ

็นอ

นอย

นรถนะเว้ย

อ

ไม่มี

ึก

มันเข

โอ

หน้าของตัวเอง ข้าวมันไก่ก่อนหน้าถูกขย้

ะเอียดแฮะ ฉันที่กำลังเพ่งพินิศซากอาเจี

ดีขึ้

ี๊

ฉายชัดถึงความรังเกียจแล้วรีบหักเทียบทางเท้าอ

่งเ

วามไม่พอใจก่อนจะตะเบ็งเสี

ลงไปเด

…

ห้ลงไ

ฉันไปโรงบา

่งรถไปพร้อมกล

ร์ตโฟนในกระเป๋าต่อสายหาใครบางคน จากนั้นจึงเดินมาท

ร์ผมใช

ไม่มี ค

ไม่เคยให้เบอร

ปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของเขาพร

ันกลับ

ลับย

กซี่

บนรถคนอื่นอ

อน” แล้วฉันก็วิ่งออกจากตรงนั้นราวกับตัวเองเป็นนักวิ่

็เห็นคนที่ยืนอยู่กำลังมองมาทา

ว่า จะไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนนั้นอีกเป็นอันขาด จ