่นั่งอยู่ก็มองด้วยความแปลกใจแต่ก็ไม่กล้าถามอะไร หญิงสาวใช้เวลาขับรถไม่นานก็มามายังร้านที

องร้านที่คนน้อยที่สุด ก่อนสั่ง

ให้อภัยนั้นมันไม่เรื่องง่ายเลย ทั้งที่คบกับเธอแต่มีผู้หญิงอื่นอ

้า ถลัชนันท์ก็ยังคงนั่งรอแฟนหนุ่มอยู่ที่เดิม กาแฟที่

ที่เธอส่งให้เมื่

งข้ามสายตาก็สะดุดเข้า แววตาสั่นระริกกับสิ่งที่เห็น มือเรียวที่

ไป ถลัชนันท์หัวเราะให้กับตัวเองอย่างสมเพช ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้อีกเป็นครั้งท

่ร้านกาแฟและเดินข้ามถนนมายังอีกฝั่ง สายตามองส่องเข้าไป

กละอายบางเล

ดินเข้าไปข้างใน โดยไม่ได้สนใจพนักงานที่เข้ามากล่า

หญิงสาวกัดฟันพูดส่งสายตามอง

่อนจะลุกขึ้นมาหา พูดแก้ต่างตัวเอ

ม่เจอว่ากำลังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน

นพูดส่งสายตาจิกมองไปยังหญิงสาวในชุด

สียงมากนัก เขาได้แต่ภาวนาให้แฟ

นี้รักนัดพี่อาร์ตตอนเ

่ได้เปิดข้อความ ไว้วั

นเหรอ...ช่างน

วานให้ก่อนจะมอ

มากมาย...” เธอยังคงควบคุมอารมณ์มองสีหน้าของเขาที่เร

ม เอื้อมมือหยิบแก้วน้ำขึ้นมาแล้ว

นมาทันทีนั่น หล่อนหยิบผ้าเช็ดหน้

มสีหน้าและอารมณ์เพราะคนในร้านก็ต่างมองกั

อะไรผ

กมือขึ้นกุมหน้าอก ก่

อนที่จะ...” ถลัชนันท์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

์พูดขึ้นทว่าหญิงสาวข้างตัวนั้นรั้งเขาไว้ไม่

้มีคนอื่น

โหที่ยังไม่ยอมรับความจริงหนำซ้ำยังจะแถไปเรื่อย “ฉันได้ยินเต็มส

ม่ได้อายอะไรด้วย เพราะ

่าฉันกับพี่ไม

อรรถนนท์เอื้อม

ากร้านไปในทันที ทุกคนต่างมองและมีเสียงซุบซิบมากมาย ทว่าหญิงสาวกลับมองผ่านเป็

ันท์พูดขึ้นทั

จะสี่ทุ่มแล้วนะ ไปอยู่ไหนน่ะ..

องไปยังแสงสีเบื้องหน้าที่มีผู้คนมากมายต่างเต้นเย้าสะโพกส่ายไปมา แต่กับเธอเพียงแค่นั่งดื่มเหล้าให้เมาเพ

่มทำให้ถลัชนันท์หันไปมองใบหน้าเจ้าของเ

ายหนุ่มขยับตัวมาใกล้เธอจึงเหลือบมองและถอนหายใจออกมา “วันนี้ฉันไ

ยตาไม่พอใจเมื่อหญิงสาวไม่เล่นด้วยเข

ไม่นานนักก็มีชายหนุ่มอีกคนเดินเข้ามา

เขาเอ่ยขึ้นแล

มให้ เขามีผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีดำ ใบหน้าร

เป็น

ับ” ศรันภัทรพูดก่อนจ

ารมณ์จะคุย

้วยแววตาเศร้า ที่เข้ามาทักเพราะเห็นว่าเธอน่าจะมีเรื่องผิดหวังมา “เวลารัก

งศรันภัทรก่อนย

ี่เข้าใจย

้าหวานราวกับผู้หญิง กิริยาการพูดจาไม่หยาบคายเหมือนคนอื่นที่เดินเข้ามา

ห้รู้สึกมึนๆ อยู่เล็กน้อย ถลัชนันท์ตั้งสติและรู้ว่าร่างกา

รื่อยหลายเรื่อง จนหญิงสาวลืมเรื่องของอรรถนนท์จนเกือบหมดสิ้นทั้

ิตโสดแบบนี้ ก็ไ