องขวัญจา

อนต่

น้ำตาเธอไหลรินเป็นทาง ควา

ยุงตัวเอง น้ำตาไหลหยดเปียกปอนหลังมือ แต่...ไร้เสียงสะอื้น เป็นความรันทดรวด

็ไม่รู้คำตอบ...อนาคตที่

้น หนูร้องไ

้าประตู เมื่อท่านถือขนมเหล่านั้นมาให้บุตรสาวที่เก

ดา เธอเกลือกกลิ้งหน้ากับแผ่นอกของท่าน

ยขนาดนี้ ครั้งสุดท้ายที่เขาเคยเห็นเมรีร่ำไห้ คือตอนที่ภรรยาของเขาเสียชีวิต หลังจากนั้นแทบไม่เคยเห็นน้ำตาข

ลงสู่ลำคอ ยังไม่เท่าความเจ็บปวดในใจ “เมรีทำตัวเลว เมรีกำลังทำให้พ่อขายหน้า” เส

เก่งกาจดันตัวเมรีออกห่าง ท่านมองสบนัยน์พราวฉ่ำ ด้วยความรู้สึกห่วงใยทั้งห

ระหนึ่งจะขาดใจ เธอยื่นแท่งพล

่น รับอะไรบางอย่างม

บกรอบแว่น เมื่อรู้สึกตระหนกจนมือสั่น กับสิ่งที่มองเห็น “ใ

บ เธอส่ายหน้

รรมเช่นนั้น เธออยู่ในกรอบและประพฤติตัวดีมาตลอดจนกระทั่งสำเร็จการศึกษา เมรี

กิดอะไรข

แข็งแรงปล่อยกรอบแว่น เขาเอื้อมจับเรี

ผิดหวัง เหตุการณ์เลวร้ายนี่ เกิดขึ้นเพราะควา

จัก ‘เขา’ จริงๆ” หญิงสาวก้มหน้

า ชื่อเสียง เรียงนามอะไรก็ไม่รู้จัก เธอตื่นขึ

งไ หรือว่า...ตั้งแต่วันนั้น?” ชายสูงวัยถามเสียงสั่น!!

ค

ชายไหลริน บุตรสาวที่กำลังง

กล่าว ทางเดียวที่จะทำให้เมรีไม่อับอายผู

นส่ายหน้า ดวงตาเบ

” เก่งกาจกล่อม มันอาจโหดร้ายไปสักหน่อยสำห

ำร้าย ‘เค้า’ เมื่อ

มลงไปต่อหน้า เธอก็จะไม่มีว

ายสูงวัยถอนใจดังเฮือก เขารู้ดีว่าสิ่งที่บุ

ว... พ่อบอกเมรีแล้วนี่คะ ไม่ว