งทำให้อดเป็นห่วงคนไม่ได้ หลี่เจี๋ยได้แต่ขบฟันแน่นสีหน้าอึดอัดอยู่คั

ยตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆ ห้องแล้วจึงมาหยุดลงตรงกลุ่มคนที่บ่งบอกถึงคว

เราจึงมิใคร่สบาย"ไน่ยไน่ยย่อเข่าเล็กน้อยตอบ สายตาระแว

นเล่ยหยิบไปยื่นให้กับหลี่เจี๋ยทั้งคู่ไม่คิดจะเอาให้ชุนหวงกิน ด้วยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมาดีหรือร้ายกันแน่

หากต้องนิ่วหน้าเมื่อเห็นท่าทีโงนเงนยืนไม่มั่นคงของชุนหวง ทันใดนั้นเองคนที่มาถึงตัวก่อนกลับกลายเป็นจิ้นหย

ยกคนคู่กายอี้จางได้ยินก็ถลามาย

หงื่อ หลับตานิ่งอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งของจิ้นหยางเขาอุ้มร่างบางขึ้นจ้อง

็นผู้เดินนำทางคนร่างสูงกลับไปยังห้องพักทั้งสามที่เข้ามาใหม่ลอบสำรวจภายในห้อง เป็นจิ้นหยางนำร่างที่สลบไสลไปวางไว้บนเตียง ถุงหอ

พยายามจะเข้ามาดูอาการแต่ดูเหมือนคนตัวโตกว่ายืนขวางบังเอาไว้ไม่ให้มองได้ถนัดตา

รามีหมอที่มารักษาประจำ

ย่อมรู้ดีว่าสองคนบ่ายเบี่ยง แต่คนที่นอนนิ่งบนเตียงน่าสนใจยิ่งนักจนเขาไม่อาจจะละเลยไปได

่ยยืนกรานแต่ไม่เป็นผล คนย

ินหายไปอย่างรวดเร็ว เสียงเอะอะห

า อี้จางจึงเดินไปเปิดป

ใด"อี้จางถา

ทำอะไรเขากันแน่"ฉีเหนียงชะ

รแค่อ่อนเพลี

เขามีอาการเช่น

กเจ้าคิดจะโยนเผือกร้อนให้รึ"สองคนอึกอัก ครั้งแรกพวกมันคิดจะ

ไล่สำรวจใบหน้างดงามและเรือนร่างบอบบางอีกครั้ง ถึงแม้จะมิเท่ากับอิสตรีแต่ก็ดูบอบบางกว่าหุ่

ทุกผู้ต่างเงียบเพียงสองเค่อ หมอถึง

ูกสะกดให้หยุดพูดพอได้

ียนค

ขยับให้หมอเดินงกเ

ู้นี้

างรัก

อ่อนเพลียมิมีอันใดร้ายแรง"หมอถึงกับเหงื่อกาฬไหลย้อยเม

ปาก มิไยไน่ยไน่ยกับหลี่เจี๋ยไม่ยินยอ

รับรอง"เสิ่นเล่ยกับอี้จางยืนยัน กึ่งบังคับกึ่งปลอบใจให้สองคนต

ใช้นิ้วไล่ตามโครงหน้า น้อยคนนักที่จะจุดความสนใจให้แก่เขา สายตาไล่ลงมา

ในกรงทองของข้าดีกว่า"จิ้นหยางยกย

รักษ์เสื้อเงายังเป็นองค์รักษ์เงาที่ตามอารักษ์ขาไม่ห่างกาย เพียงแค่ไม่ปรากฏตัวให้ผู้ใดเห็นเท่านั้นเอง

ห้ข้าด้วย"หนึ่งในน

งอีกครั้ง ก้มลงฟังเสียงหายใจที่เริ่มกลับมาปรกติอีกครั้ง ยังไม่ทันจะเงยหน้าขึ้น เปลือก

นทำร้ายเจ้าเสียหน่อย"จ

งเหลียวมองรอบห้องคนของเขากลับไม่อยู่ให้

่ยกับหลี

ายามนี้เจ้ารู้สึกเช

ัวเองลุกขึ้น จิ้นหยางนั่งลงข้างกายใช้สองแขนประคองแขนเรียวพยุงตัวให้ลุก

ากว่าไม่รบกวนขอข้าล

้าเรียบแต่นัยน์ตากลับพรา

กจากมือหนา แต่เหมือนไร้กำลังได้แต่ปล่อยให้คนจัดกา

้นหยาง"เขาเอ่ยบ

ชุนหว

วาจาเช่นนี้ กล่าวกับสตรีมิใช่เรื่องแปลกแ

่านมากที่

ิ้นหยางไม่ตอบรับหรือป

จรับคำชมเพียงแค่

หายดีข้าจะเชิญเจ้าไปบรรเลง

ปแล้วคุณชายข

้าบรรเลงอย่างนั้นรึ"จิ้นหยา

ดได้"ชุนหวงนึกเกรงกริ่งสีหน้าที่คล้ายดุดันแต่ไม่ดุดัน แถมน้

้ได้"ยังมิทันจะกล่าวต่อทั้งสี่ก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับเ

"จิ้นหยางก้มหัวลงเล็กน้อยต่างกับอีกสองคนที่ประสานมือขอลา ทั

"ชุนหวงเอ

อย่างยิ่ง"หลี

้นายน้อยต้องออกมาต้อนรับคนไร้มา

เอายามาด้วยทำไม

่ากลัวยิ่งนักเพียงแค่เอ่ยปา

มาก่อนอาจจะเป็นคนต่าง

วกเรามิต้อนรับผู้ใด แจ้งแก่สองเ

ินออกไปตามคำสั่งต่างกับหลี่

องอันใดห

ัยคนผู้นี้

ารอวดฐานะและอำนาจก็ได้"ชุนหวงเลื่อนตัวเอง

มิใส่ใจท่านอาการเป

ุนหวงยกยิ้มหลี่เจี๋ยหยิบขวดหยกขึ

บรรจงมากลายแกะสลักงดงา

เจี๋ย ผู้มั่งคั่งย่อมสะสมของมีฝีมื

่เจี๋ยพึมพำในใจกลั

วงหัวเราะความปกป้องของหลี่เจี๋ย รอจนไน่ยไน่ยกลับเข้า

..............................

ด้านนอกจวน ก็ตรงเข้าห้องหนังสือทันทีเพื่อ

งค์รักษ์เงากล่าวรายงา

งเดินกลับไปมาฟังรายงานอี้จางและเสิ่น

งเหยิง หวางเย่โปรดปล่อยวาง

ยางเอ่ยเตือนอี้จางรีบประ

อยล่วงเ

ใจเปิ่นหวางจะให

ดังขึ้นองค์รักษ์เงาจึงเร้นกายหายตัวรวดเร็ว ทั้ง

เสิ่นเล่

คะ"มู่เหรินเ

็นจิ้นหยางท

ท"มู่เห

ปรายตามองมู่เหรินเดินเข้ามาช้าๆ ตามด้วยนาง

้รับอะไรรองท้องบ้างหรือไม่ จ

งเปิ่นหวางมีมากมายเจ้าออกไปก่อนเถิด"จิ้นหยางเอ่ย

านกระนั้น"หลังจากออกมาจากห้องอักษรได้ นางก็เดินกล

วามเป็นห่วง หูตาที่นี่นับว่ามากราวกับสัปปะรดจึ

๋องไม่เคยเสด็จมาที่นี่"มู่เหรินกำมื

ยท่านได้"หนึ่งในนางกำนัลที่รับใช้เหลียวซ้ายขว

มสนใจของมู่เหรินทันทีนางย

้อมใจ

นี่มั

่อมฉันคิดว่า อย่างน้อยท่านอ๋องก็ทรงไว้หน้ามา

จเจ้ามากหากสำเร็จข้า

อบแทนขอเพียงพระชายามีคว

....................

วางจดหมายในซองสีน้ำตาลส่งให้อี้จางไปดำเนินการ โดยที่ไม่อาจรับรู้เนื้อหาด้านใน หากก็ใช่ว่าจะ

ำตามพระประสงค์หรืออย่าง

าข้าจนใจจริงๆ "ฉีเฮ่อใบหน้าหม

ค์ชายเจ้าก็ต้องทำให้สำเร็จ

จะให้พวกมันทำเช่นไรชุนหวงมิใช่ของที่จะยกให้ผู้ใดได้ง่ายๆ ด้วยตนเองมีพันธ

ใจคำอ้อนวอน ส่งข่าวได้ก็จากมาทันทีท