img คนอุ่นเตียง  /  บทที่ 8 เจ้าคือสมบัติของเปิ่นหวาง | 13.56%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 8 เจ้าคือสมบัติของเปิ่นหวาง

จำนวนคำ:3380    |    อัปเดตเมื่อ:28/12/2021

ยู่ ใบหน้าราวฉาบด้วยน้ำแข็งเย็นจัดยิ่งทำให้องค์รักษ์เสื้อทองถึงกับลอบกลืนน้ำลาย รายงานก็เส

ะย่

าจะเอียงไปทางซ้ายหรือทางขวา ตัวเขาเป็นถึงที่ปรึกษาของฮ่องเต้ราชอำนาจในมือจึงล้นเหลือ เหนือคนนับหมื่นคนอยู่ใต้คนๆเดียว ยิ่งทำให้เหล่าขุนนางหวาดระแวง ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันมิได้สนใจข

่ตัดสินได้"จิ้นหยางถอนหายใจอีกครา นึกถึงราชภารกิจที่ยังคั่ง

ฟ้าเถิด อ๋องสี่ขาดคุณสมบัติขอ

ั้น ขอเสด็จพ่อยกตำแหน่งไท่จื

มไม่หลงลาภยศนี่คือข้อดีของเจ้า แต่การที

ด้วยเถอะพะย่ะค่ะ ลูกยังไม่เหมาะกับตำแหน่ง

กไปเถอะ"ราวกับตาเห็น ราชการงานเมืองกลายเป็นเขาทั้งนั้นฮ่องเต้กลับเสวยสุขกับสุรานารีมิเว้นว่าง แล้วเยี่ยงนี้จะให้

ิ้นหยางนะเจ้าคะนายน้อ

ิงเขาก็มิได้เล

อยถึงกับไปเรียกเขาเป็นสห

วกเจ้าว่าข้าเห็นแก

าคะแถมยังกล้ากิน

ริงๆหรือ"น้ำเสียงออดอ่อยฟังแล้วน่าเอ็นดู จิ้นห

่ะวันนี้ต้องถูก

หรือยังไงกันให้อดข้าวมิสู้ให้

้แล้ว"สามเสียงที่ทุ่มเถียงกันม

ี้จ

ะย่

ป็นของกำนัลจากเปิ่นหวาง"น้ำเสียงรื่นรมย์ที่นานครั้งจะได้ยินทำให้อ

ะย่

่ยมคนสักหน่อย"จิ้นหยางเอามือไพล่

ว่าเป็นไน่ยไ

ป็น

องข้านอนแ

้มในหน้า วรยุทธที่เขาร่ำเรียนมาต่อให้ไกลถึงห้าชุ่นก็ยั

ตูแง้มออกเขาสอดสายตามองเลยไปถึงด้านใน กลุ่มควันจางๆจากไอน้ำล่อง

อยของพวกเรานอนแล้วรบกวนคุณชาย

ขายืนมองด้วยความสนใจจึงซื้อติดมือมา ถือเสียว่าเป็นของกำนัลที่เ

"หลี่เจี๋ยทำท่าจะส่งคืน

าก็ยังทำท่าอยากได้ ดังนั้นเจ้าอย่าคิดมากไปเ

กาศเงียบสงัดผู้คนต่างหลับใหลมีแค่ที่โรงเตี้ยมแห่งนี้เหล่าคนงานยังเดินไปมาคล้ายเฝ้ายาม และคนที่สำคัญที่สุดก็ยังไม่นอนเช่นกัน หลี่เจี๋ยกับไน่ยไน่ยหลับอยู่ยังห้องถัดไปชุนหวงนอนคนเดียวในห้องกว้างขวาง บุรุษร่างสูงใ

ิทอยู่ ใบหน้าก้มต่ำลงเรื่อยๆจนจมูกแทบจะชนกันดวงตาคมมองขนตางอนยาวราวปี

ด้เห็นความเป็นไปของเจ้าในสายตาดีกว่าที่ข้าจะไม่รู้ไม่เห็นยามห่างกัน"จิ้นหยางดึงตัวเองขึ้นนั่ง

"เสียงกระซิบแผ่วๆทำ

ป็น

้นหยางรีบหันกลับไปมองคนหลับที่ผ้าห่มหลุดลงมาถึงเอว

มใดแ

๋น*แล้ว

ผ่วเบาออกไป จิ้นหยางสะบัดหัวไปมาแก้เมื่อยขบ ลุกขึ้นยืนด

งหลับไม่รู้เรื่องราว ยังโชคดีที่คนของเขามาปลุกเส

หรือไม่พะย่ะค่

เสียทุกเรื่อง ตัวเขาเองทุกวันยังต้องกินพิษอ่อนเพื่อต้านพิษที่อาจจะถูกลอบวางตอนไหนก็ไม่รู้ ทั้งสองปล่อยให้จิ้นหยางอยู่เ

ิ่นจะกลั

ะย่

ห้ต้องกลับพร้อมกับเปิ่นหวาง"จิ้นหยางลุกจากอ่างอาบน้ำ รอให้ทั้งสองแต่งตัวให

ู่หายออกไปตามคำสั่ง จิ้นหยางยืนนิ่งก่

็นผู

ท้าเดินมาเปิดประตูใบหน้าผ

แต่เช้าเลย

พร้อมข้าหรือไม่"จิ้นหยางไม่รอให้เจ้าของห้องเชิญ เขาสาวเท้

่ยชะงัก เมื่อมองเห็นคนที่อยากให้หนีห่างนา

ีหน้า ผู้ตามมาด้านหลังย่อมเป็นหลี่เจ

นหยาง"หลี่เ

ยชุนหวงหรือ"น้ำเสียงเรียบนิ่ง

กเราต้องการแต่งตัว

เป็นไม่รับรู้ถึงการบอกกล่า

่ท่า

ิใช่นายน้อยพวกเจ้าเป็

ำท่าจะค้านติดที่หลี่

ขาจึงเพิกเฉยแทน สีหน้าทั้งสามคนต่างลำบากใจ ปล่อยให้จิ้นหยางรื่นรมย์อยู่เพียงผู้เดียว ฉากกั้นเห็นเป็นเงารางๆพาดผ่านรูปร่างสีเข้มยังเดาได้ว่าเป็นผู้ใดกำลังปลดเ

ูดกลิ่นบางเบาเข้าปอดให้พอชื่นใจ เสียงน้ำจ๋อมแจ๋กระเพื่อมไ

หากนายน้อยพวกเจ้าแต่งตัวเสร็จก็รีบลงไปก่อนอาหารจะเย็นชืดไปเสียก่อน"

ีบไปไหน"

งรู้"ไน่ยไน่ย

ับฉางอันกันเถอะ"

งมาถึงนะ"ชุ

์ของข้าบอกว่าคนผู้นี้อันตรายยวดยิ่ง"หลี่เจี๋ยสั่

ใดเป็นอันขาดนะขอรับ"หลี่เจี๋ยสับทับเอาไว้ก่

เจี๋ยไม่ตอบคำถามไม่เอ่ยปากในแขนเสื้อตัวเองยังมีหินสีหยกอยู่ด้านใน หลังจากที่ทั้งสามเดินลงไปย

่งใดแต่นี่เจ้าคงชอบ"จิ้นหยาง

ดนสองผู้ควบคุมสั่งนักหนาว่าห้ามโอภาปราศรัยก

้ว"จิ้นหยางมีหรือจะไม่รู้เ

สนิทเท่านั้น"ชุนหวงยังคงอยากรักษามิตรภาพเอาไว้เพราะคิดว่

งบ่าวของเจ้าส

งเสียงเอ่ยพร้อมเพรียง ยังไม่ทันไ

เสียงอี้

จากหอจันทร์ส่องมาถึงคุณชายชุนหวง"น้ำ

่เจี๋ยที่เปิดออกอ่าน ทันใดนั้น

นกันเถอะ"หลี่เจี๋ยเอ

งถามหลี่เจี๋ยไม่เปิดปาก ได้แต่ส

จิ้นหยางที่ทำหน้านิ่งไม่รู

กเรากำลังจะกลับฉางอันพอดี"เพียงประโ

่ท่า

img

สารบัญ

บทที่ 1 การปรากฏตัวของชุนหวง บทที่ 2 แย่แล้วข้าถูกพิษเหมันต์ บทที่ 3 บรรเลงเพลงฉิน บทที่ 4 คุณชายท่านนี้ไม่น่าไว้ใจ บทที่ 5 กล้าวางยาเปิ่นหวางเชียวรึ! บทที่ 6 คบหาเพื่อนใหม่ บทที่ 7 เปิ่นหวางจะนำเจ้าเข้าจวนอ๋อง บทที่ 8 เจ้าคือสมบัติของเปิ่นหวาง บทที่ 9 คุ้มครองเจ้ากลับสู่เมืองหลวง บทที่ 10 เรื่องราวของเรือนหลังช่างน่าปวดหัว บทที่ 11 อะไรนะข้าต้องเข้าจวนอ๋องจริงๆหรือนี่
บทที่ 12 ที่แท้เจ้าก็คืออ๋องโฉดคนนั้น
บทที่ 13 มาเจรจากันก่อนเถอะนะ
บทที่ 14 ข้าไม่กลัวท่านหรอกนะ
บทที่ 15 ท่านกล้ารังแกข้าหรือ
บทที่ 16 กล้าทำร้ายเปิ่นหวางหรือ
บทที่ 17 ข้าเป็นถึงเปิ่นหวางเฟยเชียวนะ
บทที่ 18 ถูกบังคับให้คำนับฟ้าดิน
บทที่ 19 ช่วงเวลาแห่งห้วงวสันต์
บทที่ 20 ผลซิ่วสุกยื่นพ้นกำแพง
บทที่ 21 วางแผนหลบหนี
บทที่ 22 กล้าหนีจากอ้อมกอดของเปิ่นหวางรึ
บทที่ 23 พิษที่ร้ายกาจ
บทที่ 24 กล้าลองดีกับเปิ่นหวาง
บทที่ 25 เจ้างูน้อยซนมากไปแล้วนะ
บทที่ 26 ก่อกบฎรึ!
บทที่ 27 ความจริงปรากฎ
บทที่ 28 ขยันสร้างเรื่องเสียจริง
บทที่ 29 หลอกลวง
บทที่ 30 สั่งให้ผีปรากฎตัว!
บทที่ 31 ลูกพลับนิ่มในมือ
บทที่ 32 ฎีกาถึงฝ่าบาท
บทที่ 33 เฟยเหลียงxเสิ่นเล่ย
บทที่ 34 ไม่ใช่ตัณหาแต่เพราะรัก
บทที่ 35 องค์หญิงจากอันหยาง
บทที่ 36 จำต้องแต่งตั้งฮองเฮา
บทที่ 37 แผนการณ์
บทที่ 38 อดทนอีกนิดนะชุนหวง
บทที่ 39 ความเชื่อใจ
บทที่ 40 ปรับความเข้าใจ
บทที่ 41 สมรัก
บทที่ 42 รับซูเฟยจากอันหยาง
บทที่ 43 เจรจา
บทที่ 44 ข้าไม่ใช่คนรักหยกถนอมบุบผา
บทที่ 45 สั่งสมความแค้น
บทที่ 46 ปรับความเข้าใจ
บทที่ 47 ดำเนินการตามแผน
บทที่ 48 ปลดฮองเฮา
บทที่ 49 ความทรงจำกลับคืน
บทที่ 50 หายโกรธข้านะชุนหวง
บทที่ 51 ซุกซนนักต้องได้รับกรรม
บทที่ 52 ดวงใจรักมีเพียงหนึ่งเดียว
บทที่ 53 แผนซ้อนแผนซ้อนแผน
บทที่ 54 ลงโทษ
บทที่ 55 ลงเอยด้วยดี
บทที่ 56 ตอนพิเศษ อี้จางxหลี่เจี๋ย (ตอน1)
บทที่ 57 ตอนพิเศษจบ อี้จางxหลี่เจี๋ย (ตอน2)
บทที่ 58 ตอนพิเศษ จิ้นหยางxชุนหวง (ตอน1)
บทที่ 59 ตอนพิเศษจบ เฟยเหลียงxเสิ่นเล่ย The End
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY