ู้จักพี่สาวดีว่ารู้สึกกับพ่อไม่ดีนักและคงไม่ได้ติดต่อกั

เครื่องและน้ำส้มคั้น เธอยิ้มให้สองพี่สองอย

่อน ค่อยทานย

ค่ะ แม่

ย์ ถ้าเธอจะมีคนที่รักและห่วงใยเธออย่า

รกลางวันเลยน

าง เริงฤดีหันมาค้อนน้องสาว ขณะที่เ

้ทานข้าวต้มอร่อยแบบนี้มานานแล้ว ท

จ้วกับคนเป็นแม่บ้

ิพย์ทำของชอบคุณเริงไว้หลายอย่าง

ั้นบอกทุกอย่างว่าเธอยังรักและคิดถึงไม่เปลี่ยน แปลง ลดารัตน์มองทั้งคู่แล้ว

ุณแม่ล

เพิ่งนึกได้ว่า...เธอย

ลงมากระมัง ลดาก

ย่าง ลดารัตน์มองตอบ แต่เสมองไปทางอื่น

ูห่างเหินชอบกล ฉันว่าจะ

คุณแม่ แทบไม่เคยเจอกัน นับต

ลดารัตน์ออกไปอยู่คอนโดเพียงลำพังโดยมีพ่อส่งเสียและทำงานร่วมกัน เพราะเหตุที

กผ่อนก่อนละกัน ขอบคุณข้

โดยให้ลาออกจากงานที่ทำอยู่ เธอก็หงุดหงิดใจมากอยู่แล้ว เธอคิดถึงเมืองไทย แต่ก็ชอบที่จะอยู่เมืองฝรั

ล้วหรือ แม่คิ

ั้นไว้ กลิ่นน้ำหอมฉุนโชยเข้าจมูก เริงฤดีกอดตอบแม่ด้วยความคิดถึง ก่อนที่สายตาจะปะท

รคะ

เป็นลูกจับจูงให้มานั่งที่โต๊ะอาหาร พยักหน้าให้คนรับใช้อย่างรู้

นี่ก่อน

งคู่ ปรายตามองลดารัตน์เพียงนิด ก

านั่งซ

นเป็นลูก ร่างอันกำยำนั่นโดดเด่นออกมาจากเสื้อทีเชิ้ตรัดติ้ว มองเห็นก

่จะแนะนำให้

ลดารัตน์กลั้นยิ้ม อยู่ภายใต้หนังสือพิมพ์ที่อ่

อเริงฤดี เพิ่งกลับจากอัม

้จะมีเสื้อคลุมทับ แต่คนอย่างเขาก็มองออกว่าภายในหล่อนไม่ได้สวมใส่อะไรไ

สดีค

ยสายตาแล้ว ชายหนุ่มคนนี้ น่าจะวัยไล่เลี่ยกันกับเธอ ทั้งมา

็นสามีใหม่

ไปแล้วก็รู้สึกโล่งใจ อย่างไร

ีใหม

ตาที่มองคนเป็นแม่นั้น เต็มไปด้วยความผิดหวัง เจ็บปวด ยังไม่ทันที่ระริ

ิงฟังแม่อธ

ลุกขึ้นจะต

ครจะทำใจได้คะที่คุณแม่สุ

พิมพ์โยนไว้ที่โต๊ะ

นคนที่เท่าไหร่ เพราะไม่นาน พี่เริงก็คงจะรู้ด้วยตัวเองว่า

ัง