ำความไม่ได้ เธอไม่ได้รู้สึกขาด เพราะป้านงเยาว์ทดแทนให้เธอได้อย่างดี ทั้งความรัก ความเอาใจใส่ ใครจ

วยยวดยานพาหนะ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ใจของเธ

ัสด

๋ ใช่ไ

ใช่

รับไปด้วยน

ตอนนี้นงเยาว์อยู่ที่โรงพยาบาล....ถ้

อะไรคะ ทำไมจี๋ไม่เห็นรู้เรื่อ

ว นี่ป้าก็แอบโทร.มาบอกหนู ไม่อยากให้เยาว์เขาร

มีอะไรสำคัญกับจี๋เท

รถอีโคคาร์ป้ายแดงกลับเปลี่ยน เส้นทางโดยไม่คิดเสียดายโอกาสงานที่กำลังรอคอยอยู

จะแล่นไปได้ เพราะแม้จะเหยียบมิดไมล์ก็ไม่เร็วเ

๋จะกลับไปดูแลป้า จี๋จะไม่ทำงานที่กรุงเทพฯแล้ว

้เธอระมัดระวัง ในการขับรถอยู่บ้าง เพราะลึก ๆ ในใจก็เกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุซ้ำรอยเหมือนกั

บาลประจำจังหวัด ก่อนกระวีกระวาดเข้าไปสอบถามประช

๑๔ ตึกใ

บคุ

าล เธอจึงทำได้แค่เร่งความเร็วของฝีเท้า หัวใจของเธอแทบจะกระโดดออกมาภายนอกด้วยความตื่นเต้นกระวนกร

า..

เตียงโดยมีผู้สูงวัยอีกท่านนั่งอยู่ข้าง ๆ แองจี้ก็ถลาเข้าไปห

จี๋ รู้ได้ยังไง

อกมาทันทีที่ได้ยินเสียงของป้า ความน้อยใ

วยหนัก ป้าไม่รักจี๋แล้วเหร

งสาว

ม่ได้เป็นอะไรมาก เนตร...

เธอหันไปตำ

จี๋ต้องขอบคุณป้าเนตรด้

่ก็ไม่ลืมมารยาทในการทักทายผู้สูงว

ถอะ ยังไงเข

ยงเรียบ ๆ สีห

าเยาว์ป่วย...

บอกเองเ

..บอกจี

ใจ เมื่อเห็นว่าป้า ๆ ท

..ได้งานแล

สิ เรื่องงานของจี๋ ไม

นลูบศีรษะของหญิงสาวแล้วดึงร่

ัยไข้เจ็บหรอก ยังไงเราก็ต้อง

้าใจค่

ไห้ได้แล้ว แล้วก

อกห่าง เอื้อมมือที่ยังมีสายน้ำเกลือ

องป้าจะต้องยิ้ม รอยยิ้มขอ

เข้ามาจุกตรงลำคอ....เวลานี้ป้านงเยาว์ ญาติคนเดียว

นเพียงไมเกรน ก็หายามาทานเอง แต่นาน ๆ ไป มันไม่หาย ทั้งที่ป้าก็ไม่ได้ใช้ชีวิต

ัง คล้ายเป็นเรื

้าเป็นมะเ

แข้งขาพาลจะอ

ือยัง มาอยู่ที่สมองป้า แต่หมอเขาก็บอกนะว

เล็ก แต่สำหรับจี๋ เรื่องนี้มันสำคัญมาก ยังไงจี๋ก็ต้องกลับมาด