ไฟปรารถนา เพลิงอาวุธ

บ่อนคาสิโน บนเกาะริมชายแดนตะวันออก กำลังคึกคักไปด้วยผู้คนจำนวนมากที่หลั่งไหลกันมาอย่างไม่ขาดสาย การแต่งตัวและการวางมาดที่แสดงออก ล้วนบ่งบอกถึงฐานะ ยามเมื่อแรกเข้าไปในบ่อน

ทุกคนล้วนร่าเริง ตื่นเต้น ราวกับกำลังเข้าไปพบเจอสิ่งมหัศจรรย์ที่ตัวเองจะเข้าไปค้นพบ บางคนใฝ่ฝันไว้ว่าจะเข้าไปขุดทองในดินแดนที่ตัวเองพกโชคมาเต็มกระเป๋า แต่....จะมีสักกี่คนที่ออกมาด้วยรอยยิ้ม

ชายหนุ่ม ผู้มีไรหนวดเล็กบางอยู่เหนือริมฝีปาก เฝ้ามองผู้คนที่เดินเข้าออกบ่อนคาสิโนของเขาด้วยสายตาคมประดุจเหยี่ยวมองเหยื่อ

เขาเป็นเจ้าของกิจการที่นี่ และยังมีหุ้นส่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ในบ่อนคาสิโนริมชายแดน ทว่าหุ้นส่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา กระจายไปอีกหลายที่หลายแห่ง รวมทั้งทางเหนือของประเทศ ยังไม่รวมธุรกิจสีเทา ๆ ในตัวเมืองหลวง ใจจริงของเขาไม่ใช่คนเลวร้ายนัก แต่โชคชะตาต่างหากที่ผลักดันให้เขามายืนอยู่ตรงนี้

อาวุธ เพิ่งเลิกรากับคู่หมั้นสาว และเพิ่งถูกบอกเลิกกับหญิงสาวที่เขาคั่วคนล่าสุด...นุชนารถ อันที่จริงเขาก็ติดใจรสสวาทที่เธอปรนเปรอเขา....แต่ทุกคนก็มีเส้นทางที่ตัวเองเลือก

เขานึกย้อนกลับไปเมื่อวันที่เขาเจอนุชนารถ สาวสวยระดับเลขานุการของนักธุรกิจหลายราย เธอหลุดจากวงโคจรของการเป็นเลขานุการ พ่วงตำแหน่งเมียเก็บมาหมาด ๆ ก่อนที่จะมีปัญหากับแฟนหนุ่ม ซึ่งสุดท้ายก็ต้องเลิกรากัน โดยมีเพื่อนของเขาเข้าไปเกี่ยวข้องบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรมากมาย เพราะเขาได้ช่วยเหลือจนทุกอย่างผ่านไปด้วยดี

“นายคะ...มีหญิงสาวคนหนึ่งมาขอพบค่ะท่าน”

ในระหว่างที่เขายืนมองดูอาณาจักรของเขา เสียงเรียกจากเลขานุการหน้าห้อง วัยกลางคนก็แทรกเข้ามา นงเยาว์ หรือป้านงเยาว์คนนี้ เป็นสาวสูงวัยใส่แว่นหนาเตอะ รูปร่างอวบท้วม...ซึ่งใครต่อใครที่มาติดต่อเขา ต่างก็แสดงความกังขาว่า เหตุใดเขาจึงเลือกหญิงสาวคนนี้มาทำหน้าที่ใกล้ชิดเขา หากแต่เขาอธิบายเรียบ ๆ ว่าสมภารอย่างเขาจะไม่กินไก่วัด หากจะหาไก่วัดสวยๆ มาไว้ข้างตัว ก็กลัวจะอดไม่ได้

“เขาบอกชื่อหรือเปล่า ป้าเยาว์”

อาวุธเรียกเลขานุการเขาง่าย ๆ แบบนั้น

“ค่ะ เธอบอกเธอชื่อนุชนารถ เธอบอกด้วยว่านายให้เธอมาหาได้ทุกเวลา หากต้องการความช่วยเหลือ”

“นุชนารถงั้นหรือ?....โอเค ให้เขารออยู่ที่ห้อง เดี๋ยวผมไป”

นงเยาว์เหลือบตามองเจ้านายแวบหนึ่งแล้วเลี่ยงออกไปนอกห้องกระจก เพื่อต้อนรับหญิงสาวสวยที่เธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหญิงสาวคนนี้ ย่อมเป็นหนึ่งในหลายคนที่เจ้านายควงอยู่

“สักครู่นะคะคุณ ดิฉันเรียนท่านประธานไว้แล้ว”

นงเยาว์บอกอย่างนอบน้อม ตามมารยาทอันดีที่เคยชินของเธอ และมารยาทอันนี้แหละที่ทำให้อาวุธรับเธอเข้าทำงานในอัตราเงินเดือนที่สูงพอที่จะส่งเสียหลานสาวคนเดียวเรียนได้อย่างไม่เดือดร้อน

นงเยาว์ยังไม่แต่งงาน แต่มีหลานสาวที่น้องสาวทิ้งไว้ให้เลี้ยงคนหนึ่ง ก่อนที่จะเสียชีวิตไปเพราะอุบัติเหตุพร้อมกับน้องเขยชาวต่างชาติ แองจี้ หรือจี๋ หลานสาวของนงเยาว์ เป็นเด็กว่าง่าย ก่อนที่เธอจะตัดสินใจข้ามมาทำงานที่เกาะก็เพราะว่าแองจี้ ต้องเรียนปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งต้องใช้เงินในการเรียนและการอยู่ที่กรุงเทพฯ มากพอสมควร

เธออยากให้หลานสาวอยู่อย่างสบาย และได้เรียนต่อในระดับที่สูงพอที่สติปัญญาของหลานสาวจะเรียนได้ เพราะสำหรับผู้หญิงที่ไม่มีสมบัติติดตัวอย่างเธอและหลาน ก็มีเพียงปัญญาเท่านั้นที่จะเป็นสมบัติติดตัว

อาวุธเดินตามหลังเธอออกมา เห็นเธอนั่งจัดการเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานส่วนหน้าของห้องทำงานของเขา พร้อมประตูห้องที่ปิดอยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหญิงสาวที่มาหาเขานั่งรออยู่ภายใน

“ไม่ต้องให้ใครเข้าไปรบกวนนะครับ”

อาวุธสั่งเสียงเรียบ ๆ เป็นอันรู้ว่า....หญิงสาวคนนี้ย่อมมีความสำคัญ

“สวัสดีครับ”

นุชนารถลุกขึ้นจากโซฟาตัวนุ่มทันทีที่ชายหนุ่มผลักบานประตูเข้ามาทักทาย เธอไม่ได้ปรี่เข้ามาหาเหมือนอย่างทุกครั้งที่ได้พบ หากแต่ยืนยกมือไหว้ แล้วยิ้มให้อย่างยินดี อาวุธแปลกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาว

“นุช ดีใจที่เจอคุณอีกครั้ง”

“ครับ ผมก็ดีใจ แต่ดูเหมือนว่าการดีใจของเรา...มันจะแปลกไปหรือเปล่าครับ”

“เอ่อ....”

เธออึ้งไป

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็พูดไปอย่างนั้นเอง ดูท่าทางคุณเหมือนมีอะไรจะบอกผม ว่ามาเลยครับ”

อาวุธตัดบท...

เขาก็ไม่ใช่คนหื่นจัดที่เจอผู้หญิงแล้วจะกระโจนใส่

“ค่ะ....นุชมาลาคุณวุธ”

“ลาผม....คุณนุชหมายความว่ายังไงครับ”

“นุช....นุชจะแต่งงานน่ะค่ะ แล้วก็จะย้ายไปอยู่ที่อเมริกา”

“โอ้....เป็นเรื่องน่ายินดีมาก ผมดีใจด้วยนะครับ”

“ขอบคุณมากค่ะ.....เอ่อ นุชไม่มีอะไรจะตอบแทนคุณเลย”

“ทำไมจะต้องตอบแทนผมล่ะครับ....”

อาวุธทำหน้างง....เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าสูญเสียอะไร ออกจะรู้สึกยินดีกับหญิงสาวตรงหน้าด้วยซ้ำที่จะมีสามี...เพราะเรื่องของเธอและเขา มันก็แค่ความสัมพันธ์ฉาบฉวย

“นุช...เจอเอดเวิร์ด แฟนนุชที่ร้านค่ะ คุณอาวุธกรุณาให้ยืมเงินทุนในการเปิดร้าน คุณลืมไปแล้วหรือคะ”.

“อ้อ....ร้านเหล้า ร้านนั้น ขายดีไหมครับ”

“ค่ะ พออยู่ได้ค่ะ แล้วมันก็ทำให้นุชเป็นตัวของตัวเอง เป็นนายตัวเองนี่มันดีนะคะ”

“ครับ...ผมยินดีจริง ๆ นะที่ช่วยคุณได้ และวันนี้คุณก็จะมีชีวิตใหม่กับคนที่คุณรัก”

“ก็...ไม่เชิงนักหรอกค่ะ คุณก็รู้ว่านุชรักใคร”