ได้ทุกอย่างแม้ก

ตัวละครออกม

อง ตัวร้าย

เป็นตัวรองก็ย่

ตรึกตรองให้ดีคิ

่อมาจากคำว่า ‘ตัวรอง

ล่า มีเรื่องเล่าขานในตัวของมันเอง เกี่ยวกับตั

าในนิทาน ดุจ

โจษจัน ผ่านการจารึกและเผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ ณ อีกมิติ ซึ่ง

ดฟันสู้ชีวิต หรืออาจได้มีดัชนีทองคำประจำกาย หรืออาจเป็นข

่ายทอดมาจากพวกเขา ไม่ว่าจะกิน นอน เสวนา คบหา แม้กระทั่งสมสู่กับใคร ที่ใด

าได้มีโอกาสระรานตัวละครอื่นมากที่สุด จะโกรธจะแค้นเพียงใดก็ทำ

ยินหยางที่ไม่อาจแยกจากกัน

ตัวเอก〗 ช่างเป็นสิ่

ากอวสานไปแล้ว ก็ได้อยู่เสวยสุขสมน้ำสมเนื้อกั

กเขาอาจจะดูไร้ค่า แต่ไม่ไร้ประโยชน์เสียทีเดียว พวกเข

คบค้าสมาคม ใช้ชีวิตไปอย่างอิสรเสรี แทบไม่รู้ถึงการมีอยู่ของโลกใบนี้ที่แ

่ดี เหมือนจะร้ายก็ไม่ร้าย ต้องคอย ‘รองมือรองเท้า’ ผู้

้งบรรดาตัวเอก ตัวร้าย และตัวประกอบมากที่สุด จะได้รับ

แทน 〖ตัวเอก〗ก่อนที่จะดำเนินมาจนถึงอวสาน

วะเวียนไปเยี่ยมเยียน 〖ตัวรอง〗 ด้วยกัน แลกเปลี่ยนถึงเหต

่อวสานไปแล้ว เพิ่งได้รับรู้เกี่ยวกับข้อสำคัญบางประ

าพบข้อเท็จจริงที่ว่า ให้ลดบทบาทจาก 〖ตัวรอ

ี้ของลั่

อง〗 ในเส้นเรื

วรอง〗 ในทุกเส้น

ป็นเทพน้อยบนสวรรค์ แม้จะถูกครหาต่อ

ทั่งกลียุคมาเยือน และถูกแปดประมุขสวรรค์ลากจูงลงมา

วสานไปแล้วด้วยน้ำมือของ 〖ตัวเอก〗 อย่างแปดประมุขสวรรค์ ผนึกกำลังกับ ‘วีรชน’ ผู้

งหยุนจดจำอย่างติดตาตรึงใจได้ดีคื

งจากพ่ายแพ้ให้ร่างอวตารของพระโพธิสัตว์ แต่เมื่อทุกอย่

ากสงบคำ กระแอมไออย่

าที่หนึ่งในแปดประม

อไม่ พญามารจึงบอกให้กุมขังเขาเอาไว้จะดีกว่า มิฉะนั้น เหล่ามารที่เคียดแค้นจากการพ่

ือว่านี่คือพญามาร กริยาท่าทางการวางตน คำพูดคำจาเช่นนี้ เขามิใช่หนึ่

่เขาได้พบเจอพญามาร ไม่แม้แต่ได้สบตากันเ

ับการผ่านการใช้งานมานาน ยากลำบากจ

ดฉายแสงของผู้บรรลุเป็นพระโพธิสัตว์ ราวก

ก็หาใช่ธุระกงการใด ถ้าไม่ใช่ว่า ลั่วฟางหยุนเทพจิปาถะผู้นี้ กำลังจะถูกเรียกตัว

่อเป็นเพียง 〖ตัวรอง〗 เ

ื่องบ่นพึมพำเหมือนหมีกิน

ะราน 〖ตัวเอก〗 ทั้งที่มิใช่คู่ปรับเยี่ยงนี้

ใช่ตนที่ถูกต่อว่า แต่ถึงอย่างไร ก็รู้สึกกระดา

แผกแปลกพิสดารไปหมด เทพน้อยจากเส้นเร

นเรื่องคู่ขนานนั

้คำตอบที่ไม่รื

องรู้ เจ้ามีหน้าที่แค่ทำ

มนั่งขัดสมาธิเสวนา เอ

ที่ข้าต้องไปสะสางปัญหา

์เส้นเรื่องรีบห้า

ภารกิจของเจ้าไม่ได้กำหนดว่า เจ้าจะต้องอยู่รั้งนานจนเห็นอวสาน แต

า เทพน้อยครางในลำคอ ก่อนจะเอ่ยอุปมา ส

๊ยมแห่งนั้น สวมหมวกโต่วลี่คลุมผ้าอำพรางหน้ากับคู่เสวนา พูดเกี่ยวกับข่าวสารที่พวกเ

หน้าที่พิทักษ์เส

กนิดเลยหรือว่า... เส้นเรื่องขนานมีอะไรแต

กฎพันแปดข้อ ไม่อาจพูดอะไรที่จะพลั้งปา

จพิเคราะห์ว่า ชายผู้นี้ หน้าตาพอไปวัดไปวา แต่มีเสน่ห์ชวนมอง โดยเฉพาะไฝใต้ตา เขาแต่งกาย

้อย่างไร หรือเขาอาจจะมีรูปลักษณ์อื่นที่แตกต่างออกไปด้

เคว้งพลันมลายหาย เมื่อเจ้าหน้าที่พิทั

นานคือ เรื่องที่จุดจ

ที่กระจ่าง กลับสร้างความฉ

พูดจ้อต่อไป ราวกับลั่วฟางหยุนผู้นี้ได้

ื่อใช้เป็นเครื่องไม้เครื่องมือสำคัญยิ่ง ที่จะช่วยในการดำเนินเรื่อง แต่ข้าสาบานว่

ในปางหนึ่งของเหล่าพระโพธิสัตว์ มีนามเรีย

ดจงฟังข้าสัก

ลีผลามนักสิ อย่างน้อยเจ้าควรจะบอกข้า ถึงเรื่อ

บางสิ่งออกมา รูปร่างพิลึก รูปทรงราวกับตลับทรง

้สึกร้อนรนเร่งรีบ ร

รีของลั่วฟางหยุนได้เป็นยอดคนในด้านใดก็ได้สักทาง เพื่อหลุดพ้นจากห้วงแห่งงูกินหางเสียก่อน แล้วจาก

บกำปั้นลง

ัดแจ้งแก

งไม่รอรี ผุดลุกขึ้นพลางคว้าจับแขนร

โอนอ่อนไปตามแรง แต่ปาก

ล้วเรื่องที่ข้

ายเหนื่อยหน่ายกับความถามมากเรื่อง กระนั้นก็

อน อาจจะตื่นเต้นที่ได้เห็นผู้คนมากหน้าหลายต

ุคที่แคว้นฝูยังรุ่งเรือง หรือพบเจอฮ่อง

เอก〗 ที่เป็นถึงโอรสสวรร

มุขสวรรค์ ก็เสี่ยงจะต้องทำลายโลกใบนี้ให้

ประคองร่างของลั่วฟางหยุนที่หน้าซีดเ

ิ่มจะหายใจติดขัดพลางออก

งที่ควรระวังก็จงฟังข้าให้ดี เพราะที่เลวร้ายที่สุดก็คงเป็นการที่… เ

ามลับขั้นสูงสุด ประกอบไปด้วย เจ้าหน้าที่พิทั

นนั้น ส่วนสถานที่แห่งนี้ ที่เขาถูกพามา ราวกับดินแดนแห่งม้วนสาสน์นับร้อยนั

สรรค์ข้อความ โดยไร้ผู้ใดจับพู่กันวาดเขียน ขณะก้าวย่างตามเจ้าหน้าที่ พลางเมียง

งข้าใ

ทพน้อย ยามหยุดยืนเบื้องหน้าม้วนสาสน์ม้วนหน

เส้นเรื่องขนาน ส่วนเรื่องของวงศาคณาญาติของตัวละคร คงไม่ยากเกินการใช้ส

ิ้วขึ้

าต้องเลี้ยงดูนาง ทำทุกทางให้นางเป็นยอดค

จ้าหน้าที่พิทักษ์เส้นเรื่

ุญธรรมของเยี่ยนเจินเจิน สามีคนปัจจุบันของ

งเนื้อความในสาสน์นั้น ความเงียบก่อกำเนิด เทพน

องทำอย่างไรก

มาเร็วเข้า รีบไป

ือกำชับผ้าแพรคลุมไหล่มั่น ยามถูกเจ้าหน้

้น กลับกลายเป็นการพลัดร่วงตกลงไป

นฮวาฮู่จะรู้ตัวได้ว่าท

ยใบหน้าเจิ่งนองน้ำตา ข้าจุกไปทั่วร่าง รู้สึกว่าลำคอเค้นออกเสี

การจุกท้องต่างหาก เสียงน้ำกามกระฉอกเต็มจนจุกอยู่ใน

พใหญ่ ดุดันเสียจนประห

นตนเองกลั้นใจตายไปก็เป็น

เจ็บลิ้นคาวคละคลุ้งรสเค็มฝาดของเลือด มันผู้นั้นกัดลิ้นตัวเองให

าก็คื

ฟางหยุนผู้โง

ทั่งอุ่นเตียง... หรือร่วมเรียงเ

ตัวโยน เรี่ยวแรงแม้แต่จะขืนกายหยัดด้วยสองแขนกลับไม่มีเหลือ ทำได้เพีย

่สามารถแม้แต่จะเหลียวมองกลับไปได้ดังระงมทั่วห้อง เคล้ากลิ่นก

์ชุ่มฉ่ำเลยสักครา แม้นบอกว่าเป็นเทพอุ้มบุญ แต่บุตรในครรภ์ก็ถือกำเนิ

บริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยเบ่งบาน ไม่เคยสั

งชอกช้ำแดงก่ำแ

ของลั่วฟางหยุนได้ถูกลำเอ็นอันเขื่องนั้น ลากเข้าลากออ

วโพลนไปหมด เหมือนข

ไรไม่ค่อ

ที่คล้ายว่าไม่น่า

นสุดลำ และหยุดแน่นิ่งแช่ค้าง เปล่งเสียง อา ทุ้มต

ุ

กจริง

วกับฝนตกปรอย รู้ส

ากท่านแม่ทัพถอดถอนลำกายออกไปค

สร็จสิ้

งลำเอ็นอันเขื่องที่ยังแ

ังไม่เส

ดจึงไม่..

านอนแผ่หลาหอบหายใจรวยริน แกนกายของข้าอ่อนปวกเหมื

ว่าหางตาตกเล็กน้อย จมูกโด่ง กรอบหน้าเด่นชัด แลดูรวม ๆ รู้สึกถึงความหล่

สมบุกสมบัน สมกับที่เขาดำรงตำแหน่งแม่ทัพผู้นำทหารหาญแห่งสมรภูมิรบ ยา

ังอยากท

รีบหุบเข้าหากันไว้ แม้ว

ำใจแล้วยอมเลิกราไป แต่ไฉนเลย เขากลับถอดถอนออก เพื่อจะอาแท่งเนื้อหัว

ได้

ดเข้ามาไ

อกกว้างแน่นขนัดด้วยมัดกล้าม มือของข้าพย

้าง ตาคมจ้อง

เบาหวิวเหมือนเมฆลอยลม อ้อแอ้ดุจ

ไม่เ

ายความขุ่นข้อ

์ร้อน จึงรีบผละมือออกมาจากแผงอกล่ำเพื่อยกแข

นว่าจะไม่เ

.

ไว้ลงมา สูดน้ำมูกที่ร่ำไห้เม

วข้าท้

เหมือนว่าชายโฉดผู้นี้จ

้มต่ำ ยากจะแยกได้ว่าเห็นพ้องหรือไม่ แต่การที่ท่อนลำนั้นยังคงดุนดันรบ

่าอาย ช่างน่

ลับหลั่งน้ำเฉอะแฉะภายใน เต

คยผ่านการคลอดบุตรด้วยวิธีการธรรมชา

เพียงนิด คงถลำลึกไป

ม่ให้เขารู้ เนื้อตัวสั่นเทาที่มาจากความกลัว แล

บเมื่อเขาโ

ค่ซุกไซ้ใบหน้าเพื่อดอ

กจี

นของข้าดุจดั่งลูกแมวออดอ้อน ต่างจากสิ่งนั้นที่กำลังถูไถร่องกลีบของข

ะเอาอกเอาใจ

ราวกับถูกแผดเผาด้วยเพลิง

าม.

นิ่งงันอย่

้ำตาเอ่อคลอด

ามหลั่

้นใจขยับอ้าขาออก เชื้อเ

องข้า เขาเสียบเข้ามาเนิบช้าแล้วพลันชะงักไปกลา

แล้ว

อายเหล

่านแม่ทัพอยากให้ข้

ลายหัว และสำรอกคำถามชวนกร

จ้ามีอาร

หน้าหนีไม่กล้าสบต

ัพจรดทาบลงมาที่ข้าง

อย่าห่วงเลย ข้าจะถนอมกล

นา รู้สึกร้อน

่ทัพ...

เหตุใดจึงไม่ตะบี้ตะบันข้าต่อเสียที จะได้รีบแยกย้าย หรือว่า เข

่เขารำพึงรำพันด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้

เกิน ที่ผ่านมาเจ้าเอาแต่หวงห้

งไม่หุ

กับเขา ราวกั

ชอบชำเร

้าหากันเป็นปม

พูดเองว่

็แทบตาถลนอ

ดซ

เจ้ามีรสนิยมแ

่ออมมือออมแรงเลยแม้แต่น้อย! ข้ามาถึงก็ต

.พ

ไปพบหน้าค่าตาบุตรสาวของลั่วฟางหยุน ข้าถูก

บสุขของข้าเอง ระหว่างจะขานไปครึ่งคำ แน่นอนว่าข้าต้องกระแอมไอให้

แฮ่ม เยี่ยน

เจ็บแผลบนลิ้นเ

ลันฉุกคิดได้ว่า เอ๊ะ หรื

เสียงทุ้มหนา

ื

ใครกันที่

น่ เขาจับข้ากิน

่านไปมากกว่านี้ เยี่

ยกข้าเช่นนี้มิใช่หรือ? เ

ิงแท้ เกลียด

ียดชังเจ้า จนกัดลิ้นกล

ตายแล้วท

้อิโหน่อิเหน่ต้

านรับไปอย

ายักษ์ ข

นลั่วฟางหยุนได้เย็นชาและแข็งกระด้างเกินไป แต่ฉับพล

ข้าจะไม่หย่าก

ื

องอะไร ไหนว่าไม่มีสามีคนไหนที่คิดจะอย

ากของข้า ไม่ให้เอ่ยคำใดทำร้ายจิตใจของเข

ยุนเลยสักนิด จะขอหย่าแล้วเหต

ณะ เพราะริมฝีปากของเจ้าของน้ำเสียงแข็งก

จะเสน่หาในตัวลั

่ยวก็แล้วกัน ประเดี๋ยวข้าเสร็จสิ้นภ

อือ…

ลว ไ

ลิ้ม คล้อยตามไปตามกับลิ้นที่ล้วงเข้ามาเกี่ยวพัน จนบัง

อ

ก่อนจะแทงเข้ามาในกลี

ัน กายวูบวาบ วาบหวามไปทั่วท้องน้อย ตัวของข้าสั่นสะท้านไปทั่วร่าง

วยริมฝีปากของเขา เช่นเดียวก

ว่าเจ้ายักษ์ ไม่ว่าจะเรียกด้วยความเก

โจมตีประตูหลัง จังหวะการ

ามาในสวนสวรรค์ต้องห้ามนี้ เหงื่อของเขาจึงออกมากก

ามอย่างยิ่งยวดหมายที่จะรักษาคำพูดที่ว่าจะถนอมข

ทียบเท่าที่ชำเรารูก้นของข้ามา

๊ะ

าง ใบหน้าแดง

ผลอไผลไ

ข้ารู้สึกถึงภายในกายของข้าที่ตอดถี่ ๆ ร

ลงคออย่างลุ้นระทึกว

หวะ แต่ยามนี้เขาใช้สองมือใหญ่สากและหยาบกระด้างเลื่อนมากอบกุม

ยากจะโน้มกายลงมาลิ้มลอง

ะมากระหายดูดเต้านมเยี่ยงทารก

้สึกว่า... ช่าง

พียงแค่หลุดยกยิ้มเองนะ แต่ข้าก็หุบยิ้มได้ทันในชั่วพริบตา เหตุใดเขาถึงได้

นื่อยแล

ั้น แต่หากรั้งให้ทำต่อไป อาจจะก่อเกิดบา

เผลอไผลไ

ึกว่าท่านน่าเอ็

สดงอากัปหอบเล็กน

ข็งแรงเกิ

ำลังจับพิรุธข้าห

เอียงใบหน้าเมียงมอง ราวกับพินิจพิเคราะห

ีตรงไหนที

ื่องขนาน จะมีอะไรที่แตกต่าง

มชอบให้ชำเราอย่างป่

ว่าเช่นนั้น ข้าจึงขานรับในลำคอ พ

็มไปด้วย

ึว่าข้ามิใช

อมทั้งน้ำใจลั่วฟางหยุนมาก

รรยาของเขา หากจะฝืนร่วมเตียงกันต่อ ก็เท่าก

นั้นจะเกลียดชังเขา

นให้ทุกสิ่งพลันมืดแสงลง แม้ว่าข้าจะแสร้งหลับไปแล้ว กลับห

างเบามือ ยกแข้งขาของข้า ใช้ผ้าลากถูไปตามเนื้อขาอ่อน ก่อนจะประคองยกบั้น

ำได้ เจ้าหน้าที่พิทักษ์เส้นเรื่องบอกกับข้าก่อนส่งมาแทนที่

ต่านั่นมันกลัวหัว

ักษ์ว่า เพราะเหตุใดลั่ว

าทำให้ฟูกยุบยวบยาบ ท่อนแขนหนักอึ้งยื่นมาพาด

ล้ายกำลัง ‘หยั่งเชิง’ ข

้ใด ๆ เขาจึงรวบกอดข

ักไสเขาดีหรือไม่ ลั่วฟางหยุนใจจืดใจด

าวกระซิบแผ่วเบา ราวกับขับก

น ยังคงดังกึกก

แต่ข้าก็จะไม่หย่า ในเมื่อเจ้าเป็นภรรยาของข้า ต้องร่

จริ

ะลึงพร

งคืนที่บุรุษร่างยักษ

่เ

เป็

ัวร้าย〗 อย