นักรบ จับท่านได้อยู่หม

ตัวละครออกม

อง ตัวร้าย

เรื่องไปต

คองชีพให้

ตัวรองกระจอก

ัวร้ายที่หมายโค่นล

ืนข้าห

ย่อของเส้นเรื่อง

คู่บุญบารมี พอจะช่วยอุ้มชูบุตรในครรภ์ได้เลย ทุกครั้งมักจะจบลง

ล้มล้างรา

้าที่หมายโค่นล้มราชวงศ์

รัสรู้เรื่องหนึ่ง

รู้ขนาด แต่ไม่ร

จำได้เลือนราง สะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่น ในช่วงเช้ามืดที

สาดส่อง แดดอ่อน ๆ ณ

ว้นฝูในยามนี้ ช่างต่างจากช่วงที่ข้าได้

ลุกดินคลุกฝุ่น หรือคอยปรนนิบัติพระโพธิสัตว์ผู้ลงมาโปรดมนุษย์งก ๆ อีกต่อไป ข้าได้อาบ

ยงกวาดทำความสะอาด เคล้าเสียงฝีเท้าและฝีปากที่แม้นว่าจะพยายามเงียบเสียงเมื่

บ อีกทั้งฟังแล้วรู้สึกถึงความมีชีวิตชีวายิ่งนัก ไม่เงียบเหงาวัง

นเยี่ยงไร ข้าเพิ่

.. ไม่เหลือเค้าเดิมแห่ง

ช้ได้เข้ามาทำความเคารพ และช่วยข้าเช็ดเนื้อเช็ดต

ันนึกคิดได้ว่า เช้านี้ข้าต้อง

นเจิน

นา แต่ดูท่าแล้ว ก็คงมิใช่ว่าลั่วฟางหยุนปฏิบัติตัวโหดเหี้ยม ใจยักษ์ใจมารชอบท

นชมชอบถูกชำเราบนเตียงอย่างรุนแรง ขณะเดียวกัน ก็ว

กหลายของเขาไม่ออก ไม

งในอุปนิสัยของลั่วฟางหยุน หลังจากพบเจอแต่ความเลวร้ายในห

ั้นไซร้ เป

ลูกของข้า

ปากเอ่ยกับนางก่อน แต่ก็ยังตอบด้วยความนอบน้อม เพราะยำเกรงในตัวของนายท่า

ห็นคุณหนูกำลังให้อาหารนกอยู่ส

น่อยว่า “แล้วแม

่างเข้าค่ะ” หญิง

่วฟางหยุนให้แม่

ลำคอบ่งบอกว

่งที่ข้ารู้ว่ามั

อายุเท่าไ

่วฟางหยุนไม่ได้แยแสอะไรในตัวลูกสาว ที่เหมือนเป็นตรวนโซ่ล่ามพันธนาการ

รง ปีนี้ีปีกุน นับได้

ครื่องประดับ คล้ายเตรียมจะหยิบสิ่งแวววับออกมาสวมใส่บนตัวข้า ก่อนจะชี้น

้าเถิด ข้า

วของลั่วฟางหยุนอายุได้เจ็ดขวบ

นางมากน้อยเพียงไร หรือเป็นเคราะห์ดีที่เจ้าลูกเต่านั่นมักจะได้ออกเรือนกั

อย เพราะข้าเองก็ไร้ปร

มุขสวรรค์ที่ข้าอุ้มบุญตั้งครรภ์บุตรของพว

กดันเจ้าเป็น

นเป็นยอด

ี่เป็นย

ร์เป็นยอ

ู้นั้น เขาถูกฟูมฟักโดยแปดประมุขสวรรค์ เพื่อชักนำให้กลายเป็นวีรบุรุษแห่งแว่นแคว

ห้ลงไปโลกมนุษย์ เพื่ออำนวยอวยพร ช่วย

นรูปโฉมของลั่วฟางหยุน เพราะยามที่ข้าเสวยสุขบนชั้นฟ้า ข้าก็ชินช

างออกไป นั่นคือทรงคิ้วที่ดูหดหู่ อ

วามอาภัพรักของ

่า ทำตัวขี้เกียจเอ้อระเหยลอยชายไปมาเยี่ยงข้า ก

าตั

้เหล่าคนรับใช้รู้สึกประหลาดไม่น้อย จึงกระแอมไ

่า “ข้าจะไปส

ไม่เขียนจดหมาย

งเสียงที่ทักท้ว

ัยหากเสีย

“ไม่เลย ไม่เลย ขอบคุณที่ช่วยเตือ

้อย คล้ายว่าไม่เคยได้ยินคำขอบ

รู่หนึ่งก็ร

ม่รู้ว่าบ่าวพู

างพูดด้วยความ

หญิงรับใช้ไปพลาง แต่เมื่อดูดี ๆ แล้ว เหมือนว่าพ

มด้วยหินสีสวย ราวกับเป็นอัญมณี มีจานน้ำหมึกทำ

้อยอยู่ตั้งแอบ

นบ่าวมักจะเห็นนายหญิงตื่นมาแต่งหน้าแต่งตัวสละสวยเพื่อเขียนจดหมาย แต่

ดแปลกไปว่า “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ข้าแค่ฝึกประพันธ์กลอนทุก

่เอง บ่าวขออภัย

เห็น นึกชื่นชมหญิงรับใช้ผู้นี้ที่ เอ่อ… ขออภัย เพราะนางคงเ

ยของลั่วฟางหยุนคนนี้นักหรอก ข้าโบกมือเพื่อออกคำสั่ง

ามา แล้วนำไปให้ข้าที่สวนเล็ก ข้าจ

อ ข้าได้เหลียวมองกระดาษอันว่างเป

ียนจดหมายให้ผู้ใด

จะมิใช่ชู้รักของเจ้าที่แ

ชื่นเ

่กลียุคยังไม

้าไม่ได้เดินเยื้องย่างอย่างเหม่อใจลอย ล่าสุดที่จ

าเพียงแค่เห็นพญามารจากที่ไก

่ข้าได้เผชิญหน้ากับ 〖ตัว

วุ่นวาย เนื้อตัวกระสับกระส่าย กร

รียบเทียบด้วย

็แยกไม่ออกว่าข้านั้นห

ใช่อย่างที่แสดงออกมาระหว่างดำเนินเรื่อง และบางทีการดำเนินเรื่องอาจจะไม่ได้ถูกถ่ายทอดผ่

มายความว่า มี ‘คู่ปรับ’ ของเขาซึ่งเป็น

่นาน ก็ได้ยินเสียงเจื้

สระบัว ข้ามองเห็นเด็กหญิง

น เยี่ย

้วสุขภาพร่างกายแข็งแรงดี เผลอ ๆ อ

้ำเงินเข้มไม่ได้ทำให้นางดูแก่แดดแก่ลม แต่ขับเน้นให้นา

ติดดิน สุขุ

ืบเท้าตรงเข้าหา เสียจ

ครู่ จึงกลายเป็นตัวเล็กจ้อย

มองข้าอย่างนิ่งงัน จนกระทั่ง แม่นมปรี่ออกมาจากศาลาเพื่อทำควา

การประสานมือ มิใช่ย่อกายเยี

์กับนางอย่างไรดี จึงทักเรื่องดินฟ้าอากาศ

่เลี้ยงปลาไว้ในสระบัวเล่า? จะได

ว่าย เมื่อขบคิดดูดี ๆ แล้วก

้าคิ

ด... คงเป็นตัวข

อ่ยเสียงฉะฉาน คล้ายว่านางได้รั

ให้ฆ่ามัน ทรมานมัน ตัดครีบมัน ขอดเกล็ดมันแล

.

ัดฟั

องไม่เป็นเรื่องน

ระดา เพราะจู่ ๆ มารดาก็เปลี่ยนไปก

เลี้ยงดูนางด้วยความรักค

ราะรู้แก่ใจว่านางต้องออกมาผ่านช่องทางสืบพันธุ์ ไม่ใช่รูทวา

งจะมองเห็นนางเป็น ‘ก้อนอาจ

จ้าแท้ ๆ ยังรั

ลือนของตนเองไป ก่อนจะลอบถอนหายใจ แสร

ใช้นางนั้น กำลังยกถาดอาหารมาใกล้ถึงแ

เอ๋อร

ม่ได้กับคำเรียกขานเช่นนั้น “ไม่... ท่านค

ก แสร้งกระแอ

? ไปร่วมทานอาหารเช้ากั

้อมด้วยได้นางคงทำไปแล้ว คิ้วขมวดมุ่น ตากลมเพ่

่... ท่าน

ุมจับ ซ่อนเอาไว้ใต้แขนเสื้อ ควบคุมน้ำเสียงให

ลียดข้า แม้แต่มองหน้า

ัวอย่างไร เมื่อสืบเท้าเข้าหา นางก็รีบหันหลังกลับวิ่งหนีไป แต่ก่อนหน้า

้นหินในสวนเล็ก แต่ข้าย่อตัวลงไปใช้มือรองได้ทันท่ว

คงเป็นเพราะนางคงจะเห็นบางสิ่ง

ต่างต

ความ

ป็น 〖ตัวเอก〗

าย ตัวรอง อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ภา

นางเป็นบุตรที่เกิดจากประมุขสวรรค์

ให้ต้องกำราบบิดาบ

ม

างอาจจะมิใช

คนไซร้ ไปทางด้านศาสต

ในเส้นทางโหดหิน ราวกับหมาย

ว่า นางจะอ

มเย็นชืดหมดแล้ว ให้บ่าวไป

ห้โจ๊กเนื้อเหลวยิ่งกว่าเดิม ข้าจึงวางมือจากช้อน พ

ะทำให้ยิ่งพอง กระนั้นระหว่างคอยให้มัน

ว่วมาว่า... ข้ามีอากา

ายหญิงของพวก

เจ้าคงถูกบังคับให้ใส่ชุดกระสอบไว้ทุกข

ึงเยี่ยนเ

าในตระกูลของนักรบ อยู่ภายใต้การปกครองข

ากจะเป็นยอดทางด้านการรบ หรือ

จริงข้าก็มิใช่เทพบุ๋น ข้

ควรไปสักการะเทพบู๊สัก

ี ไม่เอ

วรรค์ ต้าเทียนไป่เสอ หนึ่งใน

ะไปกระทบกระเทือนให้โทสะของเทพผู้แค้นเคื

ัดสินใจ

จึงบอกให้ข้ารับใช้จัดการเก็บโต๊ะ พลาง

ยนเจินเจินในเวลานี้ นางจ

า ข้ามิใช่ลั่วฟางหยุนคนนั้น แต่คงเป็นการดีกระ

ระตะวางแผนการมา

ัญ ที่ข้าวางเอาไว้เพื่อปูหนทางส

เชื่อมหาไปยังเรือนตะวันออก ที่

่ คงไปสะสางภาระงานราชการตามหน้าที่ข

คลายกว่านี้กระมัง ข้าสังเกตได้จากการเคลื่อนไหวร่างกายกระฉับกระเฉง ห

ติผู้ใหญ่ของเยี่ยนฮวาฮู่ คงจะไปอยู่สุสานบรรพชนหมดแล้วกระมัง ดังนั้นผ

บสงัดยิ่งกว่าจวนไหน ๆ แต่ในความรู้สึกของข

มนุษย์เสียจริง แม้ว่

ไร ข้าไม่ได้หลงระเริงในรูปรสก

่วยทำให้เยี่ยนเจินเจินได้เป็น

ะมีอะไรต้องเสียหากว่า

้กับได้

่านแม่ทัพหลงข้าหัวปักหัวปำให้ได้เสียก่อน! เขาจะได้ว

่เป็นห้องอักษรของท่านแม่ทัพ แต่กล

่นตะลึง ราวกับว่าลั่วฟางหยุนไม่เคย

ระตูส่งสัญญาณไปข้างใน

อะไ

อ... มาขอพบน

ง ทุกสรรพสิ

ลกใจ กระนั้นก็มีเสียงเอ่ยอนุญา

ลมโชยพัดได้กลิ่นยาฉุนกึก เ

น้าด้วยค

าฮู่ป่วย

าชการด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ยามแสงสว่างของแสงแดดยามเช้าส่อง

ลวง ขับเน้นให้ใบหน้าที่แสนครั่นค

ข้าขอเดาว่าหากเขายกมุมปากขึ้น จะมีลักยิ้

พวกคมในฝัก ผ่านความลำบากทุกข

ว ทำให้เขาโดดเด่นยิ่งก

ว่ายังคงกวาดสายตาอ่า

วิ่งหนีเจ้า ให้ข้

ปากไวสมกับเป็นตัวละครที่กอบก

้ามายืนหยุดเบื้องหน้าโต๊ะทำงานของเขา

คราใด คงเป็นข้าที่

เลย นางวิ่งเล่นตามประสา

เขาโบกมือขับไล่ให้ชายรับใช้ออกจากห้อ

พื่อประสานมือด้วยท่าทีจับ

ลิกคิ้ว “เจ้าพูดจาดี

พฤติกรรมของลั่ว

านจึงกล่า

้ายจ้องจับผิด “พูดไม่ถึงสามคำเจ้าก็เดินหนีข้า ห

ุนช่างใจไม้ไส้ระกำ

นึ่งครา ข้ารู้สึกละอายใจยิ่งนัก ทว่าข้าจะปล่อยโ

สำนึกผิดปรากฏพลัน แม้เสียงสะอึ

าที่ไม่ดี ขอท่าน... ฮ

าคู่นั้นจะฉายแววขบขันที่ได้ยิ

้า เรื่องแค่นี

นี้เหมาะสมแล้ว ต้อ

่างกายแลกความไว้

ะเคนตนเองให้ท่านหลงหัวปักหัวปำ และจากนั้นท่านก็จงมาร่วมมื

ฉาน กว่าจะง้างปากพูดได้ก็ประดักป

ให้ข้าพูดจบ เขากล่าวขึ้

าจะกลับไปนอนแยก

หล่านั้น กระแทกหน้าอย่างจั

แยก

ฟางห

ัดขาข้าดีจริง ๆ ไม่รักใคร่ชอบพอก็อ

กลงทำสัญญาบ้า