ใภ้มายังลานเล็กๆ ตรงทางเข้ามหาวิทยาลัยที่เขาเคยเป็นศิษย์เก่า บริเวณนี้แทบจะไม่มีผู้คนเลยก็ว่าได้ เพราะมันถูก

งเสาวรส คงต้องค่อยๆ สอนกันไปตามที่อัทธ์สั่ง เพราะเ

มขึ้นหลังจากเปลี่ยนให้เสาวรสมา

แต่รสอดตื่

ท้าเหยียบคันเร่ง เราจะต้องจดจ่ออยู่กับมันนะครับ ไม่อย่างนั้นอาจเกิดอุบัติเหตุได้” ธีระค่อยๆ บอกอย่างใ

ให้ได้อย่างที

ารถเข็นได้ แต่คุณรสต้องระวังเวลาเข้าเกียร์ให้ดีนะครับ อย่าเผลอใส่เกียร์ถอยแล้วคิดว่าเป็นเกียร์เดิ

อลงบนคันเกียร์ปรับไปยังตำแหน่งที่คิดว่าเป็นเกียร์เดินหน้า แล้วแตะคันเร่ง แต่แทนที่รถจะเดินหน้าอย่างที่ตั

กเหยียบ อีกไม่ถึงเมตรมันก็จะถอยชนสุนัขตัวหนึ่งที่วิ

รี๊

ง ตัวสั่นงันงก มือไม้เย็นเฉียบ ด้วยความต

รับคุณรส ไม่

ับรถช

วดพราดลงไป ทำให้ธีระต้องเอื้อมมือมาปรับเกีย

ยหลังชน คิดว่าจะได้เห็นมันนอนจมกองเลือดแน่ๆ แต่กลับมีแต่ลานหินว่างเปล่

ามดีใจและโล่งอกที่ความเลินเล่อของตัวเองไม่ได้ก่อบาปกรรมกับสุ

เหมือนว่าคุณรสตกใจกว่ามันอีกนะ” ธีระเอ่ยปลอบ

กิดมารสไม่เค

ยนะครับ นอกจากจะได้ภรรย

ีบผละห่างจากการโอบกอดธีระออกมาอย่าง

ืมตัวไปหน่อย อย่

ิดมากเลย ว่าแต่คุณรสจะเรี

าสติของรสยังไม่ดีพอ

สงบขึ้น” ธีระพูดสัพยอกพลางเตือนตัวเองไปด้วยว่าเสาวรสคือผู้หญิงของอัทธ์ ทั้ง

ษาออกจากห้องตัวเอง เดินลัดเลาะมาตามทางเล็กๆ ซึ่งปูด้วยอิฐตัวหนอน ผ่านสวนที่ทอดไปยังลานซึ่งทำด้วยวัสดุคอนกรีตพิมพ์ลายหน้าคฤหาสน์ ทว่ารองเท

ะไปเรียน

หล่อนนึกว่าเขาออกไปทำงานแต่เช้าเสียอีก ถ้ารู้ว

พราะกลัววาจาร้ายๆ ของเขาจะทิ่

ถ ฉันจ

่งรถเมล์ไปเองดีกว่า

ดดีกับฉั

ย่างมัดจะไปนั่งรถเจ้านาย” เด็กสาวเอาคำของเขาที่ว่า

ป็นคนตัดสินเอง เธอไม่ได้

ดไม

อา ฉันจะได้ไปเล่นงานเจ้านายของเธอแทน” อัทธ์ยกเอาเสาวรสมาขู่และมันก็ได้ผล

ไม่ใช่คนขับรถที่ขับแล

โทษ ก่อนจะขยับมาเปิดประตูหน้า