้จนปัญญ

ะที่มาของตน แต่เหมือนภายในหัวของเขามีหมอกควันหนาทึบกลบความทรงจำเอาไว้ คิ

เอียด ผมดำขลับ ดวงตากลมโต และมีริมฝีปากแดงปลั่งโดยมิต้องทาชาด ช่างรับก

ห้ได้มองนางทุกวันแบบนี้ ต่อให

มยานี

ละยิ่งไม่ได้แสดงความเอาใจใส่เหมือนห

ม่ใช่หม

ขาเอง ไม่เกี่ยวกับว่านางจะเป็นหมอหรือไม่ ถึง

หากเขาไม่ใช่คนใจแข็ง คงตัวสั่

ว่าตนเองเป็นคนใจแข็งล่ะ เป็นไปได้หรื

วดหัวจี๊ดๆ ซึ่งเป็นจังหวะเ

ร ไม่ใช่หมอ แต่ท่านไม

มยาของนางแล้วจะตายหรือไม่ ต่อให้ในถ้วยนี้เป็นยาพิษและเขาตายจริงๆ พอคิดว่าก่อ

้น ดื่มยาอึกๆ จนหมด

ม่ข

เอานางเลิกคิ้ว

... ก็

ิ่วก็เดินอ

ขึ้นมา ร่างกายของเขานับว่าสาหัสมาก แผลเล็กแผลใหญ่เต็มไปหม

ดครวญออกมาตั้งแต่เจอซวีซิ่ว เพราะสังเกตจากสา

่เพราะฤทธิ์ยา ต่อให้กล่อมตัวเอง

น เขาก็เข้า

หันไปมองโต๊ะข้างเตียงก็เห็นว่ามีข้าวต้มร้อนๆ หนึ่งถ้วย วางคู่ผัดผักใส่เนื

มไว้ให้ ก็ในห้องนี้ไม่มีใครอื่น ดังนั้นข้าวต้

ลุกขึ้นนั่ง แต่แล้วก็

ี๊ด

มาหรือไง ถึงได้วางอาหารไว้ให้เขาแล้วก็ไ

หารเลย เขาก็คงยอมให้อภัยนางอยู่ดี พูดตามจริง เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะโกร

ฟันจนเหงื่อตกไปหลายเม็ดจึงจะลุกขึ้นมานั่งได้ กัดอี

นเข้ามาในห้องพร้อมกับถ้วยยา พอเห็นถ้วยจานว่

ตัดพ้อทันทีที่เห็นนาง เขายิ้มให้นางอย่

ลากินยา

ใช

วก็ยื่นถ้วยยา

้ว เจ้าช่วยป้อนยาข้าหน่อยไม่ได้หรือ’ แต่ความเป็นจริงคือเขาไม่สามา

ี่ไม่มีคนอ

ำลังยกถ้วยยาขึ้นดื่มห

่น?” น

ดื่มยาจนหมด ตอนยื่นถ้วยยาคื

ือ เพราะนอกจากเจ้าแล้ว ข้าก็ไม่เค

ยยาและถ้วยข้าวไว้บนถาดไม้ สีหน้าเรียบเฉย หากท

นี้ไม่มีใครอื่นนอกจากเขากับนาง ยิ่งคิดแ

ความชมชอบที่ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกเช่นเดียวกัน

ตนต้องเจ็บปางตายเยี่ยงนี้ หรือเป็นเพราะนิส

ดีตไปแล้ว เมื่อหัวใจของ

หื

ัยของหว่างจี้ ซวีซิ่วจึงหัน

ะไรสงสัย

อบความความบริสุทธิ์

า ไม่ม

กนะ... เขาต่อ