บาดแผลบนร่างกายยังไม่หายดี จึงทำได้เพีย

พักฟื้นลมปราณในร่างกายยิ่งแข็งแกร่งเร็วขึ้น มิหนำซ้ำยังรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าตนมีพละกำลังมากกว่

่หมอ แต่ก็พอตรวจชีพจรเป็น ในทุกๆ วันนอกจากจะช่วยเ

ว่าท่านคงโลดโผนในยุทธภพมาไม่น้อย” นางบอก

่างโชกโชน สาเหตุที่ถูกทำร้ายปางตายเพราะลักลอบมีชู้กับภรรยาชาวบ้านย่

ลางกระหม่อมของหว่างจ

ดหัวมากเกินจนค

ดหัว

แต่น้ำเสียงของนางก็ไม่ได้แสดงออกถึงความห่วงใย ตรงกัน

ึ้นมาทันที จึงคิดต่อจนจบไม่ได้” หว่างจี้บอก มือยังคงก

เพิ่งร

อื่น โดยเฉพาะหว่างจี้ที่มีใจให้นางตั้งแต่แรกเห็น พ

ีให้ข้าอยู่ที่นี่

่วจะเดาออก จึงมีสายตาเย็นยะเยือก ทว่าผู้พูดกลับแสร้งท

้คือข้าต้องมีสำนัก แต่ว่าบนโลกนี้มีสำนักมากมายข้าจึงนึกไม่ออกว่าตนอยู่สำนักใด เจ้าคิดว่าขอ

นคำพูด หากสายตาของนา

ือโอกาสเรียกนางว่า “เสี่ยวซิ่ว” ทว่า ซวีซิ่วหรี่ตา

ี้ยิ้มแ

ือสา ให้ข้าอยู่กับเจ้าตล

รของหว่างจี้ลงน้ำหนักมากกว่าเดิ

อย่ากดชีพจรข้าอีกเล

กน้อยและรวดเร็ว แต่หว่างจี้กลับยังสังเกตเห็น พลันรู้สึกประหลาดใจที่ตนมี

้อเล่นก

เย็น หว่างจี้สมควรเชื่อฟังน

าไม่ได้ หรือเพราะเสี่ยวซิ

จากข้อมือเขา วา

เล่นกับข้า หากร่างกายท่านหายดีแล้ว ก็ออกไปตามห

าบอกพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้เสีย

ติช้ากันแน่ นางมิได้ขยับถอย

่คนเดียว แต่รู้หรือไม่ สตรีที่อยู

ังอยู่ในท่าเดิม บอกชัดว่า

้ผล หว่างจี้จึงเป็นฝ่ายถอยห่าง

้าเลย จากนี้ข้าต้องรบกวนเจ

กขึ้นยืนแล้วเดิน

สมาธิเพื่อเดินลมปราณ พบว่าภายในไม่มีจุดไหนขัดข้อง ค

มปราณล้วนค่อยๆ ฟื้นฟูในด้านที่ดีขึ้น ต้องยอมรับว่าสม

นั้นพอบาดแผลเริ่มสมานตัวจนใกล้หาย ประกอบกับลมปราณกลับมาฟื้นฟูดีแล้ว

ยบสงบ เหมาะสำหรับคนป่วยที่ต้องการพักฟื้น หากให้คิดอีกด้านหนึ่ง นางเป็นสตรีเพ

เห็นแววหวาดกลัวใดๆ จากซ

าถึงลานกว้างที่อยู่หลังบ้าน เห็นนางก้ม

พลางมองสมุนไพรที่ตากแห้ง แล

พืชหายาก และบางชนิดต้องปีนขึ้นไปเก็บบนหน้าผา เขาอดสงสัยไม่ได้ว่านางสามารถเก็

างปฏิเสธอย่า

วยงานย่อมเสร็จเร็

ายถึงขั้นใช้

ี่ยิ้มทันที เท้าขยับก้าวเดิ

ๆ แต่เก็บสมุนไพรได้มากมายเท่านี้ เจ้าทำได้

อีกอย่างแค่เก็บสะสมทุกวันจำนวนย่อมเพิ

ว่าซวีซิ่วจะยอมตอบคำถามของเขาด้วย หรือ

ก็บสมุนไพรพวกน

ร คำถามของเขาคราวนี้ทำเ

ี้และให้เงินข้าจำนวนหนึ่ง... ถ้า

งเจ้าช่าง

..

จี้เงียบๆ ก่อนจะหัน

พิ่งเก็บเมื่อเช้า แล้วถือตะกร้านั้นเข้าไปหานาง ตอนที่นั่งยองๆ ข้างกายนางด้วยคว

วยเจ้าเถอะ

่ไม่ชอบใจเวลาถูกเรียกว่า ‘เสี่ยวซิ่ว’ แต่

่างจี้กลับยิ่งรู้สึกอยากแกล้งให้หนักขึ้น ขยั

ห้ข้าช่วย

ึ้ง ขยับริมฝีปากแดงปลั่ง ห

ร้อมหยิบต้นหญ้าที่มีใบกลมสีอมม่วงอมแดงขึ้นมา ไม่

โลหิต”

องนาง “หญ้าโลหิต? ไม่ใช่ว่าเป็นพืชหายากหรอกห

มีมากจนเก็บไม

ล้ว หว่างจี้กลับมีสีหน้าสงสัยระคนไม่เชื่อ นางจึงชะงัก

ไม่รู้

ยหน้า สังหรณ

หนันมีหญ้าโลหิตขึ้นมากมาย เป็นไป

้อเท็จจริงนั้น เข

จี้ซีดเผือด ศีรษะปวดจี๊ด

า..

ญ้าโลหิตในมือของเขากลับมา วา

่านเลิกคิดเรื่องของตัวเองเถอะ กลับเข

ขาส่ายหน้าอ

อหว่างจี้ต้องการอยู่ตรงนี้ถึงแม้ต้องทรมานเ

จท่านแ