ีเขียวมรกตในชุดชุดกระโปรงสีหวานแขนตุ๊กตายาวถึงเข่าจึง

นนี่ รีบโตไวๆ นะ

พย์ชโลมใจที่ชายหนุ่มตรงหน้ามอบให้ เธอ

สร็จแล้ว ทีนี้เรา

ูปกันดีไหมค

เหรอ อืม

นี้นะคะ เดี๋ยวฮันนี่

งผลุบหายเข้าไปในบ้านทันที และไม่กี่นาทีต่อมาร่างกระปุ๊กลุกนั้น

ก่อนนะคะ เดี๋ยวฮันนี่จะถ่

จ

ายเท้า แต่คนตัวเล็กก็นอนไม่หลับอีกแล้วเมื่อนึกได้ว่าพรุ่งนี้แล้วที่ตาแก่ฝรั่งนั่นจะมาสู่ขอเธอ หญิงสาวลุกขึ้นน

่นสะท้านมากขึ้นเมื่อพยายามคิดหาหนทางแก้

มน้าทั้งสองคนถึงได้ใจ

มีใคร ไม่มีพ่อไม่มีแม่เหมือนคนอื่น ทั้งที่พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ว่าเ

เธอมาราวกับคนรับใช้ ไม่เคยได้สัมผัสความรักจากคนทั้งสอง มีเพียงคำดุด่าว่ากล

นพรุ่งนี้นั่นเอง วันที่จะได้ขายเธอให้กับตาแก่ฝรั่งตัณหากลับคนนั้นในราคาถึงสามแสนบาท โดยที่ไม่ถามความ

คงทำไม่ได้หรอก ยิ่งคิดว่าร่างกายของตนถูกมือตาเฒ่าหัวงูนั่นสัมผัส ร่างบางก็หนาวยะเยือกไปถึงขั้วหัวใจแล้ว แ

สายใจ น้าวีระ ที่ต้

าเสื้อผ้าของตนเองไปไม่กี่ชุดเท่านั้น ระหว่างที่พับเสื้อผ้าใส่กระเป๋าร่างบางก็รู้สึกหงอยเหงายิ่งนัก ไม่รู้ว่าทางข้างห

่พัดมากระทบกายยิ่งทำให้ร่างบางรู้สึกหนาวเข้าไปถึงกระดูกจนร่างกายสั่นสะท้านจนมือซีดเซียวไปหมด แต่เท้

ีไปไหนได้ คงได้แต่หวังว่าคนเดียวที

ครูส

ว ทั้งกลัวคนทั้งกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น กลัวไปสารพัดแต่ก็ต้องข่มใจให้เข้มแข็งเดินฝ่าลมฝ

คนเดียวไม่หนาวเหรอจ๊ะน้องสาว

กกคืนนี้ให้หายหนาว และเดินย่างสามขุมเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ด้

กหน้าเอาไว้ มองเหยื่อสาวด้วยสายตากระเหี้ยนกระหื

า ปล่อ

างที่คิด เมื่อคนชั่วพยายามกอดปล้ำ จนคนที่มีกำลังน้อยกว่าล้มลงไปกองกับพื้น น้ำผึ้งลนลานถอยหนีอย่างสุดชีวิต อย

เลว ปล่อยฉั

คนไม่ค่อยมีสติ มีแค่เพียงอารมณ์หื่นกระหายที่ปรากฏออกมาทางแววตาแค่นั้น แ

ชั่ว ปล่

เจอก้อนหิน เธอจึงรวบรวมสติและรวบรวมกำลังครั้งสุดท้าย ปล่อยให้มันย่ามใจซุกไซ้ซอกคอของเธอสักเส

ุ

อ๊

ปวด มันผละร่างออกไปนอนกลิ้งเกลือกอยู่กับพื้น เอ

ทางบ้านของคุณครูสุภรณ์สุดฝีเท้าโดยไม่ค

ที่พึ่งเดียวที่เธอมีอยู่ในตอนนี้ ร่างบางชะเง้อชะแง้มองเข้าไปข

ๆ! โฮ่งๆ! โ