ที

ศูรย์ที่ขณะนั้นดำรงตำแหน่งยุพราชก็ยกราชบัลลังก์ให้ผู้เป็นอา โดยกล่าวอ้างว่าตนยังเยาว์วัยนัก ไม่เหมาะที่จะจัดการบริหารบ้านเมือง ครานั้นกษัตริย์ปรมะทรงเห็นดีด้วย จึงให้ไอศูรย

บง่าย แค่ได้รับใช้ใกล้ชิดเสด็จอาและ

นครองราชย์ พระโอรสในสายพระโลหิตดำรงตำแหน่งยุพราช ขณะที่ไอศู

ดทั้งสิ้น ขอรางวัลในการชนะศึกสงครามมาก็หาได้เคย แม้แต่พระองค์จะเป็นฝ่ายมอบบำเหน็จให้ ไอศูรย์ก็ปฏิเสธอยู่

งจะไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าใคร่อยากได้ไปเพื่อการใด แต่เมื่อผู้ไม่เ

ี้เองว่าแท้จริงแล้วไอศูรย์มีหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ หาใช่ยักษาไร้ซึ่งหัวนอนปลายเท้าแต่อย่างใดไม่ ถ้าเท

ร่สร้างความกดดันให้ ออกปากสั่งกับนางกำนัลให้พาตัววิรัลย์ไปยังตำหนักเล็กที่อยู่ท

ะทรงมีรับสั่งให้ตระเตรียมไว้เผื่อวันใด ไอศูรย์จะรับนางยักษ์สักตนเข้าเ

ครั้นจากไป นางกำนัลยักษีก็ยกสำรับอาหารมาให้ รสชาติอาหารจะโอชาละมุนลิ้นเพียงใด วิรัลย์ก็หาได

มเท่านั้น เมื่อดื่มกินจนอิ่มหนำ นางกำนัลก็มาล้างเนื้อตัวที่สระกลางตำหนัก หลังจากผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จส

รย์ที่ได้ยินว่าเจ้าชายยักษาต่างแคว้นหลับใหลลึกด้วยเหนื่อยล้าก็ไ

วใจได้ เยื้องย่างออกจากตำหนักตนสู่ตำหนักที่ยกให้วิรัลย์ เมื่อเห็นหน้านางกำนัลที่ก้มลงกราบแน

ง ไม่ว่าผู้ใด

ารมย์และกำลังชำระล้างร่างกายอยู่ในสระกลางตำหนัก ฝ่าเท้าใหญ่ก็พาร่างตระหง่านต

างเย้ายวนตานัก ผิวพรรณผุดผ่องที่ต้องแสงอา

งหลังอยู่นาน มือยกขึ้นกอดอก มืออ

ชีวิต หากปล่อยให้ม้วย

ทั้งสองลูบเส้นผมให้เสยขึ้น เผยดวงหน้าได้รูปสมมาตร ครั้นไอศูรย์เห็นใบ

ของข้าแล้ว ข้าจะเชยช

องอาภรณ์และเครื่องประดับออกวางบนพื้น ก่อ

้ำด้วยอีกคน

ะรีบหันหน้าไปมองตามต้นเสียงและขมวดคิ้วมุ

้า.

่ว ขณะที่ไอศูร

่มฉ่ำเท่ากับสระน้ำที่ตำหนักนี้

เดินผ่านไอศูรย์ไปเฉยๆ ด้วยไม่อยากเสวนา ถึงจะรู้ว่าไอศ

ชื้อพระวงศ์จากแคว้นอริราชย์ มิหนำซ้ำยังพรากเอาชีวิต

อย ครั้นเห็นราชกุมารแคว้นเวรุฬาเดินผ่านหน้

เจ้ายังไม่ได้เจรจ

ระสงค์จะอธิบายว่าอีกฝ่ายเข้าใจผิดด้วยดูออกว่าท่าทางนั้นเป็นปฏิกิริยาตอบสนองต่อความหวาดกลัว แต่ก็ไร้ซึ่งโอกาสเมื่อวิรัลย์พลาดท่าร่วงหล่นสู่สระน้ำอีกครา ไอศูรย์เองก็ร่วงลงไ

งยัก

ลันเปลี่ยนมาเป็น ‘น้องยักษ์’ ฟังดูเสนาะโสตยิ่งนั

อีกครา ไอศูรย์ก็ยังรั

หน้าพี่แล้วเรามาพูดคุยเล่นหัวกันดีห

เลยว่าเจ้ายักษ์ตรงหน้าประสงค์สิ่งใด แต่ต่อให้เข้าใจ เขาก็ไ

วนี้โอบเอวแล้วดึงจนตกสระอีกครั้ง ทันทีที่โ

ักษ์พ

ีว่าไปทำให้วิรัลย์โกรธเข้าเสียแล้ว จึงร

์... พี่ไ

ั่

กระแทกเข้าที่ซีกหน้า ไอศูรย์ถึงกับชะงักผงะถอยไปเล็กน้อย ความ

่ด้วยเห

สระโดยไม่อนุญาตก็ว่าเลวร้ายแล้ว ยังจะดึงรั้งป้อยอคำหวานไม่หยุดหย่อน เมื่อครู่ก็

่นัก กระนั้นก็ทำได้แต่ถ

้พ้นห

ิรัลย์เปล่งมานั้นช่างเรียบนิ่งดุจผิวน้ำยามสงบ ไอศูรย์ย่นปากขัดใจเล็กน้อย

จ้าก็แค่เพียงจะเยี่ยมเย

มเยือ

นถึงต้องเปลื้องอาภ

วสีงาช้างผุดพรายออกจากริมฝีปาก บ่งบ