ที

ยหลงใหลเป็นยิ่งนัก ดูผิวพรรณผ่องแผ้วดุจทองคำพิสุทธิ์นั่นสิ ช่างเย้ายวนภุมรีเช่นเขาให้สัมผัสยิ่งนัก ไหนจะดวงหน้าเฉิดฉายงดงาม ดวงตาเรียวฉายแววเย่อหยิ่ง จมูกโด่งรั้นได้รูป ริมฝีปากกระจับสีแดงชาด เรือนผมนุ่มสีนิลก

อก

ขอเป็นของรางวัลด้วยเหตุผลกลใด พลันคิดไปว่ายักษาตรงหน้าช่างจิตวิปลาสยิ่งนัก ยิ่งเหลือบมองไปยังแกนก

อกให้

ระมัง ไอศูรย์พ่นลมหายใจออกมาเต็มแร

ด้วยเพราะเสน่หา ไยน้องยักษ

ห้ใจอ่อนให้อภัยในการกระทำจาบจ้วงของตน หากแต่กลับถูก

ยอมถูกสับเป็นพันเป็น

งนักเจ้ายักษ

แปลกที่จะโกรธเกรี้ยว เขาเองก็หาได้ตั้งใจ เมื่อครู่ที่ไปโอ

วาสกับเจ้าเสียหน่อย เพ

คำก็คงจะกลายเ

ละไม่ใคร่สนใจคนตรงหน้าอีกต่อไป ตอนนี้เดือดดาลกว่าเดิมเสียอีกเมื่อตระหนั

เจ้ายักษ์ชั้นต

อีกทั้งยังเสื่อมเสียเกียรติอีกด้วยเพราะการหนีนั้นเป็นหนทางของคนขี้ขลาด แต่หลังจาก

้วหมายจะกลับเข้าห้องชั้นใน ไอศูรย์ก็รีบเร่งดีดตัวขึ้นจาก

งยัก

วะเดียวกันนั้นเอง มือก็คว้าเอามีดสั้นจากกองอาภรณ์ของไอศูรย์เอา

พียงก้าว ข้าจะกระทำอัต

ชัดเจนว่าหาใช่เพียงคำขู่ เขาทำจริงดั่งถ้อยคำที่เปล

พี่เพียงมาเยี่ยมเยือนน้อง

าร่วมอาบน้ำด้วยนั้น.

าะเกรงจะทำให้วิรัลย์โกรธขึ้งมากกว่าเดิมอีก ดูคมเขี้ยวที่ง

ใจ แต่เมื่อเห็นไอศูรย์ไม่ขยับเขยื้อนเคลื่อ

กเจ้าไม่อยากได้เพียง

ภรณ์มาสวมใส่ วิรัลย์ไม่ปล่อยมีดสั้นออกจากมือ คล้ายกับว่าจะยึดเอาไปเป็นของตนโดยไม่ร้องขอผู้เ

หม่ น้องยักษ์พักผ่อนให้เกษมส

่ต่อ ไอศูรย์จึงรีบเร่งออกจากตำหนักไปโดยพลัน

าต้องตาต้องใจตั้งแต่แรกพบ เขาคงจ

ย์จึงทิ้งมีดลงกับพื้น มือยก

มาตกอยู่ในอุ้งมือของยักษ์สติไม่สมประด

ากกว่าเป็นร้อยเป็นพันเท่า เพราะทันทีที่กลับมาถึงตำหนักตน เขาก

ใดวิรัลย์ถึงได้ผลักไส ทั้งยังแสดงท่าทีรังเ

่ายักษียิ่งนัก ผิวสีทองสนิมก็ใช่ว่าจะไม่ผุดผ่อง ถึงเนื้อตัวจะมีร่องรอยแผลเป็น แต่ก็เรียบรื่นน่าส

กันถึงได้ถ

นเพราะเป็

มื่อแรกพบสบพักตร์ของวิรัลย์ เขายังลืมสิ้นเลยว่าเค

งรอบข้าง รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ไ

งค์ไอศูรย

ารเอกคู่ใจซึ่งมีนามว่า การิต

ใดอยู่หรือ

กก็ไม่ใคร่จะขัดจังหวะด้วยคิดว่าไอศูรย์คงจะใช้เวลาไม่นาน แต่เมื่อเห็นว่าไอศูรย์พิจารณาเรือน

ทำให้รายงานสิ่งสำคัญได้เร็วขึ้น เพราะท

ข้ารูปโฉมงด

ห

จอมทัพอสุราหาได้เคยสนใจรูปลักษณ์ของตนเสียด้วยซ้ำ แม้ว่าจะมีใครต่อใครชมเชยกันว่าเขามีรูปโฉมหล่อ

เสียจนฟั่นเ

่าข้ารูปโฉมง

ถามออกไปอีก การิตไ

อศูรย์มีรูปกายงามล้ำเ

วดคิ้วหนักกว่าเดิมราวกับว่าไม่พึงใจในคำตอบ

ระทัยหรือพ่ะย่ะ

้าปอด เปล่งวาจาหนัก

ห

ย์จะใคร่สนใจยักษีตนใดด้วย แม้กษัตริย์ปรมะจะทูลบำเหน็จรางวัลให้เ

เฟือนไป

กจากรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเมื่อเห็

กลัดกลุ้มอยู่ก็เพราะเร

ครเอ่ยชมว่าข้ามีรูปโฉมงดงามคมคาย ไม่ว่ายักษีหรือยักษาตนใดพบพานก็ลุ่มหล

็นนายเอ่ยถึงผู้ใด แต่ยังไม่

าทำสิ่งใดผิดไ

ทรงทำสิ่งใดห

ไอศูรย์จึงเล่าอ

น้องยักษ์ลงสรงอยู่ ข้าจึงเปลื้องอาภรณ์หมายจะชำระล้างร่างกายด้วย แต่น้องยักษ

ราะสิ่

น ขณะเดียวกันก็อยากยกมือขึ